ခြင့္တူညီမွ် ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ ေျမဆီသို႔

ဧၿပီ(၂၀)

မတ္လႏွင့္ ဧၿပီလဆန္းအထိ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာ ေသြးထြက္သံယို ပဋိပကၡမ်ား၊ ခါးသည္း တင္းမာမႈမ်ားက ဖန္တီးေပးခဲ့ေသာ ေကာလဟာလမ်ားႏွင့္ မယံုသကၤာမႈမ်ားျဖင့္ သႀကၤန္ကာလကို စိုးတထိတ္ထိတ္ ျဖတ္သန္းကာ ယခုအခါ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကို ကူးခဲ့ၾကၿပီ။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ေဟာင္းမွ အညစ္အေၾကးမ်ား အတာေရျဖင့္ မစင္ၾကယ္ခဲ့ေပ။ အတာေရသည္လည္း မေအးခ်မ္းခဲ့ပါ။
အေၾကာင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ေသာ ဘာသာျခားမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ားပါ အတူတကြ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကေလ့ရွိေသာ သႀကၤန္အခ်ိန္တြင္ အက္ဆစ္ျဖင့္ ပက္မည္ ဆိုေသာ ေကာလဟာလ မ်ားႏွင့္ ေသြးစြန္းသည္ အထိ ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ေၾကကြဲဖြယ္ ဘာသာေရး အဓိက႐ုဏ္း မ်ားေၾကာင့္ ျမန္မာ မြတ္စလင္ အမ်ားစုမွာ ယခင္ကလို ျမန္မာသႀကၤန္ကို ဝင္ေရာက္ ဆင္ႏြဲျခင္း မျပဳခဲ့ၾကသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ မႈမ်ားကို ေရွး႐ႈဦးတည္ေစေရးႏွင့္ ဘာသာေပါင္းစံု၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုျဖင့္ မိသားစုသဖြယ္ အေျချပဳၾကရမည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္သည့္ ေနာက္ထပ္ ေသြးကြဲမႈအျဖစ္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရ၍ ျဖစ္သည္။
ယခင္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္မွ လမ္းခြဲျပီး “သန္႔ရွင္းေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး” စနစ္ တည္ေဆာက္ရန္ ႀကိဳးပမ္းေနေသာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ဦးေဆာင္သည့္ အရပ္သားတပိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၏ ဒုတိယသက္တမ္းတြင္ အဓိက ရင္ဆိုင္ရမည့္ စိန္ေခၚမႈမွာ “မြန္ျမတ္သည့္ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈကို ခုတုံးလုပ္ၿပီး အယူသီး အစြန္းေရာက္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားႏွင့္ ယွဥ္သည့္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးအျမတ္ထုတ္” သူမ်ားဟု မတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္သူလူထုထံ ေျပာၾကားေသာမိန္႔ခြန္းတြင္ ဦးသိန္းစိန္ကလည္း ေျပာၾကားထားျပီးျဖစ္သည္။
ယခု စိန္ေခၚမႈကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရန္ သတိၱ ဗ်တိၱႏွင့္ ျပည့္ဝေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား လိုပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေၾကာက္တရား၊ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ခါးစည္းလာခဲ့ရျခင္းမွ တစုတစည္းတည္း ႐ုန္းထြက္ရန္ ခိုင္မာျပတ္သားသည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေရး လိုလားသူ ျမန္မာမ်ားႏွင့္တကြ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ဘာသာကြဲ ႏိုင္ငံသားမ်ားကလည္း လိုလားၾကပါသည္။
အမွန္တကယ္လည္း လူနည္းစုတုိ႔၏ စိတ္ထဲတြင္ လူမ်ားစု၏ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း ခံေနရသည္ဆိုသည့္ အေတြးမ်ား ဝင္ေရာက္ခဲ့ၿပီဆိုပါက ဒီမိုကရက္တစ္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတခု တည္ေဆာက္ရန္ အလွမ္းေဝးသြားမည္ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္ လူမ်ားစု၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ေလးစားေဆာင္ရြက္႐ုံမက လူနည္းစုအခြင့္အေရးကိုလည္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမည္။ အင္အားၾကီးသူသာ အႏိုင္ဆိုသည္မွာ ႐ိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္းေသာ ေတာတြင္းဥပေဒသာျဖစ္သည္။
ယခု ရင္ဆိုင္ႀကဳံေတြ႕ေနရေသာ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးခြဲျခားႏွိမ္ခ်မႈ ေရာဂါ၏ ဇာစ္ျမစ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိရွိနားလည္ရန္ လိုအပ္သကဲ့သိ႔ု ကုသနည္းမွန္ကန္ရန္လည္း အေရးႀကီးသည္။ ယင္းျပႆနာသည္ ေသးငယ္ေသာ ျပႆနာ မဟုတ္ပါ။ ဖုံးဖိ၍လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ ထိုအေရး ေျဖရွင္းရာတြင္ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနျဖင့္ ဇာစ္ျမစ္ကို ရွာေဖြရာတြင္ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာမေနေစလိုဘဲ ေဆးၿမီးတိုျဖင့္သာ ႀကိတ္ကုသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနမည္ကိုလည္း စိုးရိမ္သည္။ ပံုစံတက် ထိန္းခ်ဳပ္ေျဖရွင္းရန္ မၾကိဳးပမ္းလွ်င္ လူနည္းစု တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ရန္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေနသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ သံသယတိုးစရာလည္း ျဖစ္လာေပမည္။
ေခတ္မီတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံကို တည္ေဆာက္ရန္မွာ က်ိဳးေၾကာင္း ခိုင္လံု ဆက္စပ္ ေတြးေခၚတတ္သည့္ သိပံၸနည္းက်မႈကိုသာ အေလးထားရမည္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးသည္ ဘာသာေရးဩဇာခံ မျဖစ္သင့္။ ဘာသာေရးဩဇာ ႏိုင္ငံေရးအေပၚ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ သိပံၸ၊ အႏုပညာႏွင့္ အေတြးအေခၚ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မႈမဲ့ျဖစ္ခဲ့ရျပီး အေမွာင္ေခတ္ ေရာက္ခဲ့ရသည္ကို ကမၻာ့သမိုင္းတြင္ သင္ခန္းစာ ရွိဖူးျပီးျပီ။ အစိုးရအေနျဖင့္ ျပည္တြင္း လုံၿခဳံေရးဆိုင္ရာ အစီအမံမ်ားကို ခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရာတြင္ မညီမွ်မႈမ်ား၊ တရားလက္လြတ္ ျပဳမူမႈမ်ား၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မ်ား မျဖစ္ပြားေစေရးကို အာမခံရေပလိမ့္မည္။
လြတ္လပ္ေရးရျပီးစ အမ်ိဳးသားေသြးကြဲမႈမ်ားေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ခဲ့ရေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ရည္ၫႊန္းျပီး စာေရးဆရာ ျမတ္ထန္ေခၚ ဗိုလ္မႉးၾကီးတင္ေမာင္က “တိုင္းျပည္ကႏုႏု မုန္တိုင္းကထန္ထန္” ဟု သုံးႏႈန္းခဲ့ဖူးရာ လတ္တေလာ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡမီးေတာက္မ်ားၾကားထဲ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရလက္ထက္တြင္လည္း ယင္းအသုံးအႏႈန္းက အံဝင္ဂြင္က် အသုံးတည့္ေနျပန္သည္။
သို႔ေသာ္ ယခုႏွစ္သစ္မွ စ၍ အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္၊ စိတ္သစ္ႏွင့္ အားသစ္မ်ား ေမြးျပီး အနာဂတ္ ဘံုရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို တန္းတူညီမွ်စြာ ညီရင္းအစ္ကို ေမာင္ရင္းႏွမပမာ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္ ဆိုလွ်င္ျဖင့္ မုန္တိုင္းကိုေက်ာ္လြန္ကာ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္သီခ်င္းထဲမွ စာသားအတိုင္း” ခြင့္တူညီမွ် ဝါဒျဖဴစင္တဲ့ ေျမ” တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔ ေခါင္းေမာ့ႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္သတည္း။