တုုိင္းရင္းသားအေရးဆုုိေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေတာ့ ေျပာလုုိက္ဦးမယ္ မသိတဲ့ေသးတဲ့ လူငယ္ေတြရွိေနေသးလုုိ႕ပါ .. ၁၉၄၇ ခုုႏွစ္ ပင္လုုံညီလာခံသုုိ႔ သက္ေရာက္ေသာ ကခ်င္ေတာင္တန္းေဒသ ကုုိယ္စားလွယ္ (၁၂) ဦးတုုိ႔သည္။ပင္လုုံညီလာခံအစည္းအေ၀းတြင္ ဗန္ေမာ္ခရုုိင္ႏွင့္ ျမစ္ႀကီးနားခရုုိင္ ပါ၀င္ေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ရရွိေရးကုုိ တင္ျပခဲ့ပါသည္။ ၎ တင္ျပခ်က္ကုုိ ထုုိစဥ္ကာလတြင္ တည္ဆဲ့ ဥပေဒျဖစ္ေသာ ၁၉၃၅ ခုုႏွစ္ ျမန္မာႏုုိင္ငံ စီရင္အုုပ္ခ်ဳပ္မွဳဥပေဒက - ယင္းေျမျပန္႔ေဒသကုုိ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္းသုုိ႔ သြတ္သြင္းရန္တားျမစ္ျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း၊ " ယင္းေျမျပန္႔ ေဒသသည္ ကခ်င္လူမ်ဳိးတုုိ႔၏ ေဒသမဟုုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ဗုုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက လုုံး၀သေဘာမတူပါ "…
သွ်မ္းအမ်ဳိးသားမ်ားႏွင့္ ျမန္မာမ်ားသား အမ်ားဆုုံးေနထုုိင္သည့္ ေဒသျဖစ္ေသာ ဗန္းေမာ္၊ ျမစ္ႀကီးနားခရုုိင္ေျမျပန္႔ေဒသပါ၀င္ေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ရရွိေရးကုုိ ဒူ၀ါေဇာ္လြမ္းက ဇြတ္အတင္းေတာင္းဆုုိ မွဳေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေတာင္တန္းသားမ်ား စည္းလုုံးညီညြတ္ေရးဦးစီးအဖြဲ႕ ဥကၠဌ ျဖစ္သူ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားႀကီး စ၀္ေရႊသုုိက္ႏွင့္ သွ်မ္းကုုိယ္စားလွယ္အဖြဲ႕ မ်ားက အေပးအယူ၀င္ေရာက္ ထိန္းသိမ္းညိွႏိုုင္းေပးခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့သည့္အတြက္ ေဆြးေႏြးပြဲပ်က္ျပားလုုနီးပါးျဖစ္၍ ဗုုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အထူးပင္ စိတ္ပ်က္ခဲ့ေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရပါသည္။
***ပင္လုုံညီလာခံတြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ မသတ္မွတ္ေပးခဲ့***
ေနာက္ဆုုံး ပင္လုုံညီလာခံ ေဆြးေႏြးမွဳသေဘာတူစာခ်ဳပ္တြင္ ကခ်င္လူမ်ဳိးတုုိ႔အတြက္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္မည့္ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ မည္သည့္ ေဒသပါ၀င္ရမည္ကုုိ ေဖာ္ျပျခင္းမျပဳဘဲ ကခ်င္ျပည္နယ္ ထူေထာင္ေရးကုုိ မႈအားျဖင့္ သေဘာတူေၾကာင္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္ ပါ၀င္ရမည့္ ေဒသမ်ား သတ္မွတ္ေရးကုုိ တုုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္၌ စဥ္းစားရန္ဟုုေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။
ပင္လုုံၿမိဳ႕တြင္ျပဳလုုပ္ေသာ ပင္လုုံညီလာခံတြင္ အထက္ျမန္မာႏုုိင္ငံရွိ သွ်မ္းမ်ဳိးႏြယ္၀င္မ်ား၏ ကုုိယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္ခြင့္မရရွိခဲ့ၾကဘဲ သွ်မ္းေတာင္တန္းေဒသမွ သွ်မ္းေစာ္ဘြားႏွင့္ သွ်မ္းလူထုုကုုိယ္စားလွမ်ား၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းေတာင္တန္းမ် ကုုိယ္စားလွယ္မ်ား ျမန္မာျပည္မမွ ဗုုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ ျမန္မာကုုိယ္စားလွယ္မ်ားသာ တက္ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ပင္လုုံညီလာခံတြင္ အထက္ျမန္မာႏုုိင္ငံရွိ သွ်မ္းမ်ဳိးႏြယ္၀င္ ကုုိယ္စားလွယ္မ်ားမရွိသျဖင့္ မ်ားစြာ နစ္နာမွဳရွိခဲ့သည္မွာ ယေန႔တုုိင္ထိပင္ျဖစ္ေနပါသည္။
***သွ်မ္းနယ္ေျမအား ကခ်င္ျပည္နယ္ သတ္မွတ္ရန္ လုုံး၀ သေဘာမတူျခင္း**
၂၁. ၄. ၄၇ ရက္ေန႔တြင္ ဗန္းေမာ္ခရုုိင္ (ယုခုု- ဗန္ေမာ္၊ မုုိးေမာက္၊ မန္စီ၊ ေရႊကူ ) ေျမျပန္႔ေဒသမွ ေရြးခ်ယ္ေစလႊတ္လုုိက္ေသာ ဦးဘုုိးတီ၊ ေရွ႕ေနဦးေစာရီ၊ ဦးဘေအာင္၊ ဦးဘဆင္တုုိ႔က ေတာင္တန္းေဒသ စုုံစမ္းေရးအဖြဲ႕ထံသုုိ႔ သြားေရာက္၍ ၎တုုိ႔၏ ဆႏၵ သေဘာထားကုုိ ထြက္ဆုုိခဲ့ၾကသည္။
၎တုုိ႔၏ ထြက္ဆုုိခ်က္ႏွင့္ စာတမ္းတြင္ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ လူထုုႏွင့္ ေက်းရြာေပါင္း (၂၂) ရြာပူးေပါင္း၍ အစည္းအေ၀း တရပ္ျပဳလုုပ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ အစည္းအေ၀းတြင္ ဖြဲ႕စည္း တည္ေထာင့္မည့္ ကခ်င္ျပည္နယ္သစ္အတြင္း သုုိ႔ ဗန္းေမာ္၊ ျမစ္ႀကီးနားခရုုိင္ ေျမျပန္႔ေဒသ ထည့္သြင္းရန္အတြက္ ၿဗိတိသွ် အာဏာပုုိင္တုုိ႔က လွ်ဳိ၀ွက္ေသာ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ကုုိ ရွဳံခ်သည္ဟုု ဆုုံးျဖတ္ေၾကာင္း။ ကခ်င္ျပည္နယ္သစ္ဖြဲ႕စည္းရန္ ေျမျပန္႔ေဒသမ်ားကုုိ ဖဲ့ထုုတ္ေပးရမည္ဟူေသာ အဆုုိျပဳခ်က္မွန္သမွ်ကုုိ " မိမိတုုိ႔ လက္ခံမည္ မဟုုတ္ေၾကာင္း သေဘာတူႏုုိင္မည္ မဟုုတ္ေၾကာင္း " ထြက္္ဆုုိေဖာ္ျပထားပါသည္။
၁၉ . ၇. ၁၉၄၇ ခုုရက္ေန႔တြင္ ဗုုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႕ လုုုုပ္ႀကံခံရၿပီးေနာက္ ဦးႏုုက ဖ ဆ ပ လ ေခါင္းဆာင္ျဖစ္လာသည္။ ဦးႏုု ဦးေဆာင္ၿပီး ဖ ဆ ပ လ ပါတီသည္ ၿဗိတိသွ်အစုုိးရထံမွ လြတ္လပ္ေရး အျမန္ရရွိရန္ အတြက္ ဖြဲ႕စည္းအုုပ္ခ်ဳပ္ပုုံ အေျခခံ ဥပေဒကုုိ ဦးေဆာင္ေရးဆြဲခဲ့ပါသည္။ ၎သည္ ၁၉၄၇ ခုုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းအုုပ္ခ်ဳပ္ပုုံအေျခခံ ဥပေဒျဖစ္သည္။
အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေနစဥ္ အခ်ိန္ အေတာအတြင္း၌ ျမစ္ႀကီးနားခရုုိင္ႏွင့္ ဗန္းေမာ္ခရုုိင္တုုိ႔တြင္ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ား ေနထုုိင္တာ မဟုုတ္ေၾကာင္း၊ သွ်မ္းလူမ်ဳိးမ်ားလည္း အေျမာက္အမ်ားေနထုုိင္ရွိၾကေၾကာင္း။ ထုုိ႕ေၾကာင့္ ၎ေဒသကုုိ ကခ်င္ျပည္နယ္ သတ္မွတ္ေပးတာကုုိ သေဘာမတူကန္႔ကြက္ေၾကာင္း ညီလာခံ၌ တင္ျပၾကသည္။
ထုုိအခါ ဖဆပလေခါင္းေဆာင္ ဦးႏုုသည္ လူႀကီးလူေကာင္း ႏုုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ မပီသစြာ လက္လႊတ္စပယ္ျဖင့္ " မင္းတုုိ႔ ကခ်င္မ်ား လက္ေအာက္မွာ မေနျခင္ရင္ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမ်ားကုုိ ေရြးခ်ယ္ႏုုိင္တယ္ ျမန္မာျပည္မွာလစ္လပ္သည့္ ေနရာအမ်ားအျပား ရွိတယ္ ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ ခ်ထားေပးမယ္" … စသည္ျဖင့္ ေျပာဆုုိသည္။
ႏုုိင္ငံေရး အကင္းပါးတယ္ ဆုုိမလား ေျမြေျမြခ်င္းေျချမင္တယ္ေျပာမလား ဦးႏုုသည္ ကခ်င္မ်ားကုုိ ျပည္နယ္ သတ္မွတ္ေပးသည့္အတြက္ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္းမ်ားထံမွ ကတိတစ္ခုုကုုိ ယူေအာင္ယူခဲ့ေလသည္။
၎မွာ " ကခ်င္တုုိင္းရင္းသားမ်ားသည္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပည္ေထာင္စုုမွ မခြဲထြက္ရန္ " ဟူေသာကတိစကားျဖစ္ပါသည္။ ထုုိ႔ေၾကာင့္ ၁၉၄၇ ခုုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းအုုပ္ခ်ဳပ္ပုုံအေျခခံ ဥပေဒတြင္ " ကခ်င္ျပည္နယ္ကုုိ ျပည္ေထာင္စုုမွခြဲထြက္ပုုိင္ခြင့္ကုုိ" ထည့္သြင္းမထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။
***စစ္ကုုိင္းတုုိင္းမွ သွ်မ္းနယ္မ်ား***
1946 ခုုႏွစ္တြင္ ဗုုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္သည့္ ဖဆပလအဖြဲ႕ ခ်ဳပ္ႀကီး၏ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈတြင္
ျပည္နယ္ျပည္မ မခြဲျခားဘဲ တစ္ခုုတစ္စည္း ဆႏၵရွိၾကေရးအတြက္ (ေမၿမိဳ႕ အင္ကြာရီ) အစည္းေ၀းတြင္ ခႏၱီးနယ္မွ ေစာ္ဘြားႀကီး ေစာျမစိန္ႏွင့္အတူ ကုုန္သည္ ဦးဘုုိးရ (ဦးသန္းဆုုိင္၏ဖခင္) တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ေသာင္သြပ္ ေစာ္ဘြား ဦးေစာခြန္ေဆာင္း မွာ အစည္းေ၀းမတက္ေရာက္ဘဲ ကုုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ ဦးအုုန္းေဖႏွင့္ အုုန္းေမာင္သန္းတုုိ႔ ေစလြတ္ေၾကာာင္းသိရသည္။ (ၿမိဳ႕နယ္သမုုိင္း စာ- ၇၆)
ေသာင္သြတ္ေစာ္ဘြား ေစာ္ခြန္ေဆာင္းမွာ ျမန္မာတုုိ႔ႏွင့္အတူ လႊတ္လပ္ေရးအတူတကြ ရယူလုုိေၾကာင္း သုုိ႔ေပမဲ့ မိမိပုုိင္ ေစာ္ဘြားနယ္ေျမမ်ားအား ဆက္လက္ မ်ဳိးရုုိးစဥ္ဆက္အုုပ္ခ်ုုပ္သြားရန္ ေစာ္ဘြားဆက္ ျပတ္သြားပါက သာမာန္အရပ္သားထဲမွ ေစာ္ဘြားဆက္ ေကာက္ခံၿပီးေစာ္ဘြား ဆင္လက္ တင္ေျမာက္ရန္ ေတာင္တန္းေဒသ စုုံစမ္းေရးအဖြဲ႕ထံသုုိ႔ သြားေရာက္၍ ၎တုုိ႔၏ ဆႏၵ သေဘာထားကုုိ ထြက္ဆုုိခဲ့ၾကသည္။
1948 ခုုႏွစ္ ဇူူလုုိင္လတြင္ ဦးႏုုဦးေဆာင္ေသာ အစုုိးရ၏ ဧည့္သည္ေတာ္အျဖစ္ နာဂအမ်ဳိးသား (၂၄) ဦး ခႏၱီးနယ္မွ ကုုိယ္စားလွယ္ (၂)ဦး ဟုုမၼလင္းေသာင္သြတ္ ေစာ္ဘြားနယ္မွ ကုုိယ္စားလွယ္(၂) ဦးတုုိ႔သည္ အစုုိးရ၏ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ေရး အတြက္ အစည္းအေ၀းျပဳလုုပ္ရန္ ဟုုဆုုိကာ ရန္ကုုန္ၿမိဳ႕သုုိ႔ တက္ေရာက္ရန္ ကုုိေရႊ ဗမာမ်ား ေခၚခဲ့ပါသည္။
ဦးႏုုဦးေဆာင္ေသာ ဗမာေခါင္းေဆာင္တုုိ႔သည္ ေသာင္သြတ္နယ္ႏွင့္ ဇင္ကလိန္ခႏၱီးနယ္မွ ေစာ္ဘြားမ်ားအား ေခၚယူေစခဲ့ရာ ခႏၱီးနယ္မွ ေစာ္ဘြားႀကီး စ၀္ျမစိန္ႏွင့္ လူထုုကိုုယ္စားလွယ္ခရုုိင္ဖဆပလဦးဘုုိးခ်ဳိတုုိ႔ျဖစ္ၿပီး။ ေသာင္သြပ္ကုုိယ္စားလွယ္အျဖစ္ ေစာ္ဘြားႀကီးေစာခြန္ေဆာင္း ႏွင့္ေစာ္ဘြားကုုိယ္စားလွယ္ ဦးဘုုိးနီ၊ လူထုုကုုိယ္စားလွယ္ ဦးဘုုိးထိန္ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး ထုုိရန္ကုုန္ၿမိဳ႕ အစည္းအ၀းတြင္ ဖဆပလအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အတြင္းေရးမွဴး ျဖစ္သူ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ေစာ္ဘြားအုုပ္ခ်ဳပ္မႈနယ္ေျမမ်ားတြင္ အေရးႀကီးဆုုံးအဆင့္ (၂)ဆင့္ရွိေၾကာင့္ ေတာင္တန္းႏွင့္ ျပည္မပူေပါင္းမွ ၿပီးစီးေၾကာင္း ေစာ္ဘြားအုုပ္ခ်ဳပ္ ေရးအာဏာ စြန္႔ၿပီး တစ္ျပည္ လုုံးတေျပညီ ပူးေပါင္း၍ ဆုုိရွယ္လစ္စနစ္ကုုိ ခ်ီတက္ရန္ ရည္ရြယ္ေၾကာင္း စသည့္အခ်က္မ်ားကိုု အာေဘာင္ အာရင္းသန္စြာ ရွင္းျပရာၿပီး။ ခႏၱီးႏွင့္ေသာင္ သြပ္ေစာ္ဘြားနယ္မွ ေစာ္ဘြားမ်ားႏွင့္ လူထုု ကုုိယ္စားလွယ္မ်ားမွ သေဘာတူလက္ခံေၾကာင္းကုုိ လက္မွတ္ေရးထုုိး ေပးရန္အတင္းအၾကပ္ေတာင္းခံ ရာမွထုုိးခဲ့ရေၾကာင္း သိရွိရသည္။
သွ်မ္းနီတုုိ႔၏ ႏွစ္နာခ်က္မ်ားမွာ ျပည္နယ္ မရရွိခဲ့ယုုံမက သွ်မ္ေစာ္ဘြားမ်ား အာဏစြန္႕လြတ္ခ်ိန္ ႏွစ္နာေၾကးေငြကုုိလည္း ေသာင္သြတ္ေစာ္ဘြား ေစာခြန္ေဆာင္းသည္ က်မၼာေရး မေကာင္းသျဖင့္ သြားေယာက္ယူေဆာင္ႏုုိင္ျခင္းမရွိသလုုိ တျပားတျခပ္မွလည္း လာေရာက္ေပးေဆာင္ျခင္းလည္း မရွိခဲ့ပါ။
ဟုုမၼလင္းတဖက္ကမ္း သက္သာရြာမွာပင္ ကံေတာ္ကုုန္ခဲ့သည္၊ ယေန႔ခ်ိတ္ထိ ေစာ္ဘြားႀကီး၏ ဒုုတိယ မဟာေဒ၀ီ နန္းမယ္အိမ္ သည္ ကက္သာရြာ နမ့္တာလုုံး ျမစ္ေဘးတြင္ ေစာ္ဘြားႀကီးအိမ္တြင္ သက္ေတာ္ ၈၆ ႏွစ္ျဖင့္ရွိေနပါေသးသည္။
သွ်မ္းနီလူငယ္ကြန္ယက္
