တခါတရံ စကားလုံး ေဝါဟာရမ်ားသည္ ပဋိပကၡကို မီးထိုးေပးတတ္သည္။ သို႕ရာတြင္ ဆိတ္ဆိတ္ျငိမ္ျခင္းကလည္း မျဖစ္မေန ၿငိႇမ္းသတ္ရန္လိုေနသည့္ မီးေတာက္မီးလွ်ံကို အားေပးသည့္ ေအာက္စီဂ်င္ကဲ့သို႕ ျဖစ္သည္။ ယင္းကို ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သိျမင္သေဘာေပါက္သင့္သည္။ တေန႕ေန႕ တခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ သူ ဦးေဆာင္မည္ဟု ေမွ်ာ္မွန္းထားေသာ တိုင္းျပည္ကို ေလာင္ျမိဳက္ေနေသာ အေရးအခင္းမ်ားႏွင့္ ခပ္ခြာခြာ ေန၍ မရေပ။
ဝမ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းသည္မွာ ၂၀၁၁ ဇြန္လက စျပီး ျပန္လည္ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ (KIA) ႏွင့္ အစုိးရတပ္မေတာ္တို႔ အၾကား တိုက္ပြဲမ်ားသည္ တႏွစ္ခြဲေက်ာ္ ၾကာလာခဲ့ျပီး ေထာက္ပံ့မႈ လံုေလာက္စြာ မရေသာ စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ ၇ ေသာင္းခြဲေက်ာ္ရွိလာခဲ့ေသာ္လည္း ယမန္ႏွစ္ကပင္ ေနာ္ေဝႏိုင္ငံသို႕ သြားေရာက္၍ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ ရရွိခဲ့ေသာ ႏိုဘဲလ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရွင္ တဦးအေနျဖင့္ စစ္ရပ္စဲေရး မည္သို႕မွ် တိုက္တြန္းေျပာဆိုမႈ မရွိေသးျခင္းပင္။
အလားတူ ကုလသမဂၢဒုကၡသည္မ်ားမဟာမင္းၾကီး႐ုံး၏ အဆို လြန္ခဲ့သည့္ ဇြန္လအတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ရခိုင္အေရးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး လူေပါင္း တစ္ေသာင္းသံုးေထာင္ခန္႕ ေလွစီးထြက္ေျပးၾကရျပီး လူေပါင္း ၄၈၅ ေယာက္ ေရနစ္ေသဆုံး ခဲ့ရထိရွိလာခဲ့ေသာ ပဋိပကၡကို ယခုအခ်ိန္ထိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ရပ္တည္ခ်က္မွာ စက္တင္ဘာလအတြင္း အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသို႕ သြားေရာက္စဥ္က “မည္သည့္ဘက္ကိုမွ် မီးမထိုးေပး” ဟူ၍ ေျဖၾကားခ်က္မွ်သာ ျဖစ္သည္။
တိုင္းျပည္တြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာ ျဖစ္ပြားလာခဲ့ေသာ လူနည္းစုအေရး ကိစၥရပ္မ်ားအား ထိုသို႕ အႏွစ္အသားမပါသည့္ တုန္႔ျပန္ခ်က္မ်ားသည္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မဲအမ်ားစု အႏိုင္ရရန္ႏွင့္ သမၼတရာထူးကိုပင္ တာဝန္ယူရန္ ေမွ်ာ္မွန္းထားေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ယခင္ကကဲ့သို႕ အဖိႏွိပ္ခံလူထုမ်ားကိုယ္စား ေျပာဆိုရပ္တည္ခဲ့မႈမွ ေျပာင္းလဲ လာျပီကို ျပဆိုေနျခင္းပင္။ ေသြးထြက္သံယိုမႈမ်ား စစ္ပြဲမ်ား ရပ္ဆိုင္းရမည္၊ သို႕မဟုတ္ပါက အတိတ္ဒဏ္ရာမ်ား ေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္မည္မဟုတ္ဟု ယခင္ကကဲ့သို႕ မေျပာဆိုမီ အစိုးရႏွင့္ တပ္မေတာ္၏ အရိပ္အကဲကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ယေန႕အခါ ၾကည့္ေနရျပီျဖစ္သည္။
ျပီးခဲ့သည့္ ေသာႀကၤာေန႕တြင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဌာနခ်ဳပ္၌ က်င္းပေသာ လြတ္လပ္ေရးေန႕ အခမ္းအနားတြင္ လြတ္လပ္ဖြံ႕ျဖိဳးေသာ ႏိုင္ငံကို ထူေထာင္လိုလွ်င္ လူတိုင္း မိမိေျခေထာက္ေပၚမိမိ ရပ္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးပမ္းၾကရမည္ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တိုက္တြန္းခဲ့ပါသည္။ ကယ္တင္ရွင္အျဖစ္ မည္သူ႕ကိုမွ် ေမွ်ာ္လင့္မေနရန္လည္း သတိေပးပါသည္။ မွန္ပါသည္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကယ္တင္ရွင္ မလိုပါ။ သို႕ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္ လိုပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စြန္႕လႊတ္ ရင္းႏွီးမႈမ်ားျဖင့္ ယံုၾကည္တည္ေဆာက္လာခဲ့ေသာ ခိုင္မာျပတ္သားသည့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ေျမျပန္႕ေန ျမန္မာတိုင္းရင္းသားမ်ားသာမက လူနည္းစု ေတာင္ေပၚတိုင္းရင္းသားမ်ား၊ ဘာသာကြဲႏိုင္ငံသားမ်ားကလည္း လိုလားမည္ျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းအရ ညီညြတ္မႈကို လိုလားေသာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္အဖို႕ လူနည္းစုအေရးတြင္လည္း ႏႈတ္ဆိတ္မေနသင့္ေခ်။ ဒီမိုကေရစီဆိုသည္ လူမ်ားစု၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ေလးစားေဆာင္ရြက္႐ုံမက လူနည္းစု အခြင့္အေရးကိုလည္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမည္ မဟုတ္ေလာ။
ဧရာ၀တီ
