လူမုိက္လက္သစ္ေလးရြက္ဆစ္ဆုိတဲ့
သတင္းတစ္ပုဒ္ကုိဖတ္လုိက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ မွာ ေျပာစ ရာ ေတြ အမ်ားၾကီးျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ရြက္ဆစ္ဆုိတာ လူမိုက္လက္သစ္ေလး မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္ကုိေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ရာဇ၀င္လူမုိက္ၾကီးပါ။
ရွမ္းျပည္မွာ ကၽြန္ေတာ္ေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္က ရြက္ဆစ္ဆုိတာ မူးယစ္ေဆး၀ါးန႔ဲပက္သက္လာရင္ အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့
လူလုိ႔ အဖုိးေျပာျပတာ ခဏခဏၾကားရပါတယ္။ ရြက္ဆစ္ဟာ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ စီးပြားရွာျပီး သူ႔အဖြဲ႔ေတြရပ္တည္ဖုိ႔
ၾကိဳးစားခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္အဖုိးဟာ အရင္က ပြန္ေခ်ာင္းအေရွ႔ဘက္ျခမ္း မက်န္းရြာေလးကျဖစ္ပါတယ္။
အဖုိးတုိ႔လုိ ရုိးသားျပီး ေအးေအးေဆးေဆးေနတဲ့သူေတြဆီကေန ပုိက္ဆံေတြေတာင္း (သူတုိ႔အေခၚေတာ့
ဆက္ေၾကးေ ပါ့ဗ်ာ)၊ မေပးရင္ လူေတြကုိရက္ရက္စက္စက္ဖမ္းေခၚျပီး သတ္ပစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္အဖုိး လည္း သူတုိ႔ရန္ကုိေၾကာက္ျပီး ျမိဳ႔ေပၚကုိ တစ္မိသားစုလုံးေျပာင္းလာေတာ့တာပါပဲ။
ရြက္ဆစ္ကုိ အရင္တုန္းက ဘိန္းဓားျပလုိ႔ေခၚပါတယ္။
သူက ဘိန္းစုိက္ပ်ဳိးဖုိ႔အတြက္ သူ႔ရဲ႕ အဖြဲ႔ SSA ထဲကုိ မ၀င္မေနရအေနနဲ႔လူစုျပီး အမႈထမ္းခို္င္းပါတယ္။
သူတုိ႔ေတာင္းထားတဲ့လူမရဘူးဆုိလုိ႔ကေတာ့ ဖမ္းျပီးေခၚမယ္လုိ႔ ျခိမ္းေျခာက္တဲ့အတြက္ တစ္ခ်ဳိ႕ဆုိ
ရြာမွာမေနရဲဘဲ ျမိဳ႔ေပၚမွာ ကုိရင္၀တ္ၾကပါတယ္။ ကုိယ့္နယ္ ကုိမခြဲႏုိင္လုိ႔ ကုိယ့္ရြာမွာ
ကုိရင္၀တ္တဲ့သူေတြကုိလည္း နားလည္မႈေတာင္မေပးဘဲ ဖမ္းဆီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရြာကလူေတြလည္းေၾကာက္ျပီး
ျမဳိ႔ေပၚအေျခခ်တဲ့သူကခ်၊ ထြက္ေျပးတဲ့သူကထြက္ေျပးနဲ႔ အေတာ္ ေလးကုိ ဒုကၡေရာက္ၾကပါတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕ဆုိ ရြာလုံးကၽြတ္နီးပါးေတာင္ ကုိရင္ေတြ၀တ္ကုန္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီေလာက္ထိ ဆုိးတဲ့
ဘိန္းဘုရင္ၾကီးပါ။
သူတုိ႔ေၾကြးေၾကာ္တာက ေအးခ်မ္းတဲ့ရွမ္းႏုိင္ငံေတာ္ၾကီးထူေထာင္ေရးပါ။
ရြက္ဆစ္ရဲ႕လူမဆန္တဲ့ ဘိန္း စီမံခ်က္ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔တုိင္းရင္းသားေတြ မိကြဲ ၊ဖကြဲနဲ႔
ကုိယ့္ရပ္ကုိယ့္ရြာမွာ ပညာမသင္ၾကားႏုိင္ဘဲ
ခ်စ္တဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္ၾကီးကုိစြန္႔ခြာျပီး တနယ္တေက်းမွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလုိ အျပစ္ရွာျပီး သတ္ျဖတ္တတ္တာကလည္း ရြက္ဆစ္အတြက္ ပုရြက္ဆိတ္ေလး တစ္ေကာင္ ကုိ
ေျခေထာက္ ေအာက္မွာ နင္းထားသလုိပါပဲ။ မီးရႈိ႕ဖ်က္စီးခံခဲ့ရတဲ့ ရြာေတြဆုိတာလည္း မနည္းပါဘူး။
သူတုိ႔က လူစုရင္လည္း ကုိယ့္စိတ္နဲ႔ ကုိယ္၀င္ခ်င္တဲ့လူကုိမစုပါဘူး။ ဆင့္ေခၚစာနဲ႔တကြ
မ၀င္မေနရလုိ႔ေျပာျပီး မရရင္ ရြာကုိမီးရႈိ႕မယ္ဆုိေတာ့ မိဘေတြခမ်ာ ရင္ကြဲပက္လက္နဲ႔ အခံရခက္ျပီး
ရင္နာနာနဲ႔ပဲ ကုိယ့္သားသမီးကုိ ပုိ႔ေးရပါတယ္။ လူသစ္အျပင္ ရိကၡာနဲ႔ ဆက္ေၾကးပါေတာင္းေတာ့
ေဒသခံေတြအဖုိ႔ ႏူရာ ၀ဲစြဲသလုိပါပဲ။ ရြက္ဆစ္ရဲ႕
ဥပေဒကေတာ့ သူ႔ေသနတ္ေျပာင္း၀က ထြက္တဲ့ က်ည္ဆံပါပဲ။
ရြက္ဆစ္ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရက္စက္သလဲဆုိရင္
နမ့္စန္ျမဳိ႕နယ္က တုိင္းရင္းသားေတြအားလုံး သိၾကပါတယ္။ မီးေသြးကုန္းေက်းရြာက ရြာသူရြာသားေတြကုိ
တုတ္နဲ႔ရုိက္သတ္လုိ႔ ကုိယ္၀န္ေဆာင္အမ်ဳိးသမီး အပါအ၀င္ ၁၅ဦးေလာက္ ျမင္မေကာင္းေအာင္ေသခဲ့ၾကရပါတယ္။
ရြက္ဆစ္ဟာ ျမန္မာ-ထုိင္းနယ္စပ္က က်ထိန၊
လြယ္ခမ္းခ်ဳံ၊ လြယ္မ ဆုိတ္ စတယ့္ စခန္းေတြေဆာက္ျပီး ဘိန္းလုပ္ငန္းေတြ ၊ စိတ္ ၾကြေဆးျပား ထုတ္တဲ့လုပ္ငန္းေတြ၊
ေမွာင္ခုိလုပ္ငန္းမွန္သမွ်တစ္ခုမက်န္ အကုန္လုပ္ပါ တယ္။ တပည့္ေတြကလည္း ရြက္ဆစ္ရဲ႕ ေျခရာ ကုိနင္းႏုိင္တယ္လုိ႔ေျပာ ရပါလိမ့္မယ္။
သူ႕အဖြဲ႔ေတြ ရြာထဲ၀င္ သြားျပီးျပန္ ထြက္လာရင္ အဲ့ရြာက မီးေတာက္နဲ႔ ျပာပဲက်န္ခဲ့ပါတယ္။
ခရီးသြားမယ့္လမ္းေတြမွာဆုိ မုိင္းေထာင္ တယ္၊ လက္နက္ၾကီးနဲ႔ပစ္တယ္၊ ခရီးသြားေတြကုိ အတင္းဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ျပီး
လူသစ္လုပ္ခုိ္င္း တယ္၊ ဆက္ေၾကးေတာင္းတယ္။ ေျပာရင္ေတာ့ ရြက္ဆစ္ရဲ႕ ယုတ္မာရုိင္းစုိင္းျပီး
ေကာက္က်စ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ကုိ ဘိန္းဘုရင္လုိ႔ တင္စားေခၚေ၀ၚခဲ့တဲ့ ခြန္ဆာေတာင္အရႈံးေပးရပါတယ္။
တစ္ႏွစ္တစ္ႏွစ္ အျပစ္မဲ့တဲ့လူ တစ္ရာေက်ာ္ေလာက္ကုိ အေၾကာင္းမဲ့ ရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္ေနတဲ့သူပါ။
ရွမ္းလူမ်ဳိးေကာင္းစားေရး၊ ေအးခ်မ္းတဲ့
ရွမ္းႏုိင္ငံေတာ္ထူေထာင္ေရးလုိ႔ ေျပာခဲ့တဲ့ ရြက္ဆစ္၊ တကယ္ လုပ္ေနတာကေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္ကတုိင္းရင္းသားေတြအပါအ၀င္
တစ္မ်ဳိးသားလုံး လူညြန္႔တုံးေစမယ့္ မူးယစ္ေဆး၀ါးလုပ္ငန္း၊ လူသတ္၊ အၾကမ္းဖက္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
လူသစ္စုတာကုိ ဘာမွမေျပာလုိေပမယ့္ လူသစ္မရလုိ႔
၊ ဆက္ေၾကးေတာင္းလုိ႔မရရင္ ရြာေတြကုိမီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီး ၊ စိတ္ၾကြေဆးျပားေတြကုိ ရြာသားေတြနဲ႔ေရာင္းခုိင္း၊
အဲ့လုိမလုပ္ဘူးဆုိရင္ စစ္တပ္ သူလွ်ဳိပါလုိ႔စြပ္စြဲျပီး သတ္ပစ္တာပါပဲ။ တုိင္းရင္းသားေတြက
ႏုိင္ငံေရးနားမလည္သလုိ ၊စစ္မက္ေရး ရာ ေတြကုိလည္း စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနရရင္
ဘ၀တစ္ခုလုံးရွမ္းျပည္နယ္မွာ အရုိးေဆြး ေအာင္ ျမွပ္ႏွံသြား မယ့္သူေတြပါ။ ကုိယ့္၀မ္းစာကုိရွာစားဖုိ႔ေတာင္
သူတုိ႔ကုိေၾကာက္ေနရေတာ့ စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔ေတာင္ နပ္မမွန္ဘဲ ၀မ္းေရးခက္ခဲတဲ့သူေတြျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
၀မ္းေရးခက္မွေတာ့ ေနဖုိ႔ ၊ထုိင္ဖုိ႔၊ ဥစၥာရွာဖုိ႔၊ တရားရွာဖုိ႔ ဘယ္မွာ အခ်ိန္ရွိႏုိင္ေတာ့မွာလဲ။
ရြက္ဆစ္ဘာေၾကာင့္ ဘိန္းနဲ႔ရွမ္းျပည္နယ္ကုိ
ခ်ဳပ္ကုိင္ေနရသလဲဆုိရင္ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ ဘိန္းစြဲတဲ့ သူမ်ားေလ သူခ်ဳပ္ကုိင္္လုိ႔လြယ္ေလျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။
တစ္ဖက္ကၾကည့္မယ္ဆုိရင္လည္း ဘိန္းဟာ ဘယ္ေလာက္ မေကာင္းဘူးပဲေျပာေျပာ တစ္ခုေတာ့ေကာင္းပါတယ္။
အဲ့ဒါကေတာ့ ရြက္ဆစ္တည္ေထာင္ ထားတဲ့ SSA အဖြဲ႕ၾကီး မားမားမတ္မတ္ရပ္ဖုိ႔အတြက္ ၀င္ေငြရတာပါပဲ။
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ရသလဲဆုိရင္ေတာ့ ရြက္ဆစ္ရဲ႔ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ပုိင္ဆုိင္မႈေတြကုိၾကည့္ရင္သိႏုိင္ပါတယ္။
ဘိ္န္းေၾကာင့္ အမ်ဳိးေကာင္းသား ေတြဆုံးရႈံးတယ္။ အမ်ဳိးေကာင္းသမီးေလးေတြပ်က္စီးတယ္။
စီးပြားေရးေတြက်ဆင္းတယ္။ ဘိန္းဆုိတာ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ မေကာင္းေပမယ့္ ရြက္ဆစ္ဆုိတဲ့ ဘိန္းဓားျပေကာင္ၾကီးအတြက္ေတာ့
အလြန္တရာမွ ေကာင္းလြန္းတဲ့ အရာျဖစ္ေနပါတယ္။
ရြက္ဆစ္က
သူအဖြဲ႔ရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ဘိန္းပင္ေတြကုိစုိက္ဖုိ႔ ေငြၾကိဳေပးထားပါတယ္။ မယူလုိ႔
လည္းမရသလုိ မစုိက္လုိ႔လည္းမရပါဘူး။ စုိက္ခုိင္းလုိ႔ရလာတဲ့ဘိန္းေတြကုိ သူကယူျပီး သူ႔ဌာနခ်ဳပ္မွာရွိတဲ့
ဘိန္းခ်က္စက္ရုံေတြကေန ရွမ္းျပည္နယ္တစ္ခုလုံးကုိ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြ အျဖစ္ျပန္သြင္းပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ရွမ္းျပည္နယ္ က တုိင္းရင္းသားေတြဟာရုိးသားၾကပါတယ္။ ရုိုးသားတဲ့လူေတြကုိ
အက်ပ္ကုိင္ျပီး မစိုက္မေနရ လုပ္ျပီး မစုိက္ႏုိင္တဲ့သူေတြကုိ ဖမ္းျပီး သူ႔တပ္မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခုိင္းပါတယ္။
တာ၀န္မထမ္းေဆာင္ႏုိင္လုိ႔ ထြက္ေျပးျပန္ရင္လည္း ေတြ႔တဲ့ေနရာမွာ ရက္ရက္စက္စက္သတ္ပစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ရွမ္းရြာေလးေတြမွာေနထုိင္တဲ့ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားေတြအဖုိ႔ကေတာ့ ရြက္ဆစ္ဆုိတာ
သတ္ပစ္ခ်င္ စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ဒုကၡေပးတဲ့သူဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တုိင္းရင္းသားေတြပဲ
နားလည္ပါတယ္။ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးဒုကၡေပးသလုိ ငယ္ရြယ္တဲ့ တုိင္းရင္းသားေလးေတြကုိလည္း
ဆႏၵမပါဘဲ အတင္းေခၚ သြားျပီး စစ္သားလုပ္ခုိင္းပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ မလုပ္ခ်င္ဘူးလုိ႔ ျငင္းျပန္ရင္လည္း
မိသားစုခမ်ာ ဒုကၡပင္ လယ္ေ၀ တဲ့အထိ စိတ္ေသာကေရာက္ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေနတဲ့
ရြာေလးဟာ ျမဳိ႔အုပ္ခ်ဳပ္မႈနဲ႔ တကယ္ပဲအလွမ္းေ၀းလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္ မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးယူေတာ့မယ္လုိ႔ၾကားရေတာ့
အလြန္၀မ္းသာမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရြက္ဆစ္အတြက္ကေတာ့ အခြင့္ေကာင္းျဖစ္မွာကိုလည္း စုိးရိမ္မိပါတယ္။
အရင္နယ္စပ္မွာေနတုန္းကေတာင္ တုိင္းရင္းသားေတြကုိ ဒီေလာက္ဒုကၡေပးတာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးယူမယ္ဆုိရင္
ေတာင္းဆုိလာတဲ့ နယ္ေျမေတြရွိမွာအမွန္ပါပဲ။ အဲ့ဒီ နယ္ေျမ ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ရွမ္းတုိင္းရင္းသားေတြအတြက္
ရြက္ဆစ္ရဲ႕ လူသတ္လုိင္စင္၊ ဘိန္းလုိင္စင္ နဲ႔ ေမွာင္ခုိ လုပ္ငန္းလုိင္စင္ရတဲ့နယ္ေျမေတြျဖစ္မွာပဲစုိးရိမ္ပါတယ္။
အဲ့ဒီလုိသာျဖစ္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္ က တုိင္းရင္းသားေတြအတြက္ကေတာ့ အနီးကပ္ ငရဲခန္းနဲ႔
စခန္းသြားရအုံးမယ္ဆုိတာပါပဲ။ ရြက္ဆစ္ကုိယုံျပီး ရွမ္းတုိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဘ၀ကုိပုံမအပ္ပါေစနဲ႔လုိ႔
ဆုေတာင္းေနရုံမွတစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့ပါဘူး။
