30.9.2013
ကိုယ္က ဘာသာတစ္ရပ္ကို ယံုၾကည္တယ္၊ အေတြးအေခၚတစ္ရပ္ကို လက္ခံတယ္ဆိုရင္ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို လက္ခံ ယံုၾကည္ရလဲဆိုတဲ့ ေတြးထားတဲ့အခ်င္းအရာ ပီပီျပင္ျပင္ ရွိရလိမ့္မယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ေဟာဒါေတြကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာကိုက်ေနာ္ ႏွစ္သက္ၾကည္ညိဳရတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြပါ။
၁။ လူ႔တန္ဘိုးကို အျမင့္ဆံုး အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ဘာသာျဖစ္လို႔။
-----------------------------------------
လူသားထဲကေန လူသားမ်ဳိးႏြယ္စုအတြက္ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ဘာသာေရး အေတြးအေခၚ အားလံုးဟာ လူသားဗဟိုျပဳ စဥ္းစားဆင္ျခင္ျခင္း ျဖစ္ရပါမယ္။ဗုဒၶဘာသာဟာ ဒီလို လူ႔စြမ္းရည္ကို အျမင့္မားဆံုး တန္ဘိုး ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။
ဗုဒၶဘာသာအလိုအရ လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို သူကိုယ္တိုင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္။ မျမင္ရတဲ့ လက္ေတြ႕မက်တဲ့ ဘယ္တန္ခိုးရွင္ ဘယ္စြမ္းအားရွင္ဆီကမွ အကူအညီေတာင္းေနစရာ မလိုပါ။ ဒါဟာ သိပၸံပညာရဲ႕ လက္ေတြ႕ ေတြ႕ရွိရခ်က္ေတြနဲ႔လည္း ကိုက္ညီေနတာ ေတြ႕ရတယ္။
ယေန႔အထိ သမုိင္းက သက္ေသျပေနတာေတာ့ လူသားမ်ဳိးႏြယ္စု တိုးတက္လာရျခင္း၊ သတၱေလာကကို အုပ္စိုးလာျခင္းမွာ ဘယ္တန္ခိုးရွင္ သိဒိၶရွင္ေၾကာင့္မွ မဟုတ္ပါ။ လူသားေတြကိုယ္တိုင္ ကိုယ့္ခြန္ကိုယ့္အားနဲ႔ ႀကိဳးစားလို႔ခ်ည္းပါပဲ။
ဗုဒၶဘာသာအရ လူသားဟာ ဂုဏ္သိကၡာအင္မတန္ရွိတယ္။ သံသရာက လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အားကိုးေနစရာမလိုဘူး။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေၾကာက္ရြံ႕ခ်ီးပေနစရာ မလိုဘူး။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး၊ ကုိယ္လုပ္ရင္ ကိုယ္ရမယ္။ ကိုယ္တိုင္လုပ္မွ ျဖစ္မယ္။ စၾက၀ဠာထဲက လူသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနရာကို ဗုဒၶဘာသာမွာ အျမင့္ဆံုး ျမွင့္တင္ေပးထားပါတယ္။
ဗုဒၶက သူကိုယ္တုိင္ကိုပဲ တန္ခိုးရွင္တစ္ပါး ဒါမွမဟုတ္ ဒ႑ာရီဆန္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးပါးေနရာမွာ ၀င္မယူလိုက္ဘူး။ ငါသည္လည္း သင္တို႔လိုပဲ လူသားျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေၾကာင့္ အျမင့္ဆံုးပန္းတိုင္ဆီေရာက္ခဲ့တယ္။ သင္တို႔သည္လည္း ႀကိဳးစားၾက။ ဒါဆို ငါ့လို ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေဟာ့ဒီမွာ ငါႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ နည္းလမ္းေတြက ဒါေတြ ...။
ကဲ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္တဲ့ အယူအဆလည္းဗ်ာ။
၂။ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ အျမင့္ဆံုးလကၡဏာကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဘာသာျဖစ္လို႔။
------------------------------------------------
ဗုဒၶက်မ္းစာေတြရဲ႕ ဘယ္ေနရာမွာမွ သင္ဟာ တပါးသူကို သတ္ျဖတ္ေလာ့ ႏွိပ္စက္က လူျပဳေလာ့ ႏုိင္လို မင္းထက္ျပဳေလာ့ ဆိုတာမ်ဳိး အားေပးမႈကို ေတြ႕ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။
လူနဲ႔ တိရိစၦာန္ကြာျခားခ်က္ဟာ အရိုင္းစိတ္ပဲလို႔ ထင္ပါတယ္။
ယဥ္ေက်းတဲ့လူဆိုတာ အဲဒီအရိုင္းစိတ္ကို ထိန္းကြပ္ေအာင္ႏိုင္သူ။ ဗုဒၶဘာသာက ဒီလို အရိုင္းစိတ္ကို ထိန္းကြပ္ေအာင္ႏုိင္ေအာင္ အျပည့္အ၀ သြန္သင္မႈ ျပဳထားပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာမွာ ကုသိုလ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ မေကာင္းတာကို မလုပ္ျခင္းက လာတယ္။ ကိုယ္ကလြဲတဲ့ သူတပါးေပၚမွာ ေစတနာထားျခင္း စာနာစိတ္ထားျခင္းက လာတယ္။ကိုယ္ကလြဲတဲ့ သူတပါးဆိုတဲ့ေနရာမွာ လူတင္မက သက္ရွိအားလံုးအေပၚမွာ ဗုဒၶဘာသာဟာ စာနာစိတ္ထားပါတယ္။ ဘယ္လို အရိုင္းစိတ္၊ သတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲလိုစိတ္ကိုမွ အားေပးအားေျမာက္မလုပ္ပါ။
လူရဲ႕ မူလအေျခခံဗီဇစိတ္ျဖစ္တဲ့ အရိုင္းစိတ္ကို ဘယ္လိုထြက္ေပါက္ေပးသလဲ။ စိတ္အတြင္းပိုင္းကို လွည့္ၿပီးရွဳတဲ့နည္းနဲ႔ ထြက္ေပါက္ေပးတယ္။ စိတ္နဲ႔ စိတ္ခ်င္းရင္ဆိုင္ေစတယ္။ ကိုယ္ကိုယ့္ကို ေအာင္ႏုိင္သူသာ အျမတ္ဆံုးေအာင္ႏုိင္သူအျဖစ္ ေဖာ္ျပတယ္။
၃။ သေဘာထားႀကီးတဲ့ ဘာသာျဖစ္လို႔။
----------------------------
ငါ့ဘာသာကို ကိုးကြယ္ၾက၊ ငါ့ဘာသာကို မကုိးကြယ္ရင္ မယံုၾကည္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္ ညာျဖစ္မယ္ ... ဆိုတာမ်ဳိး ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘယ္ေတာ့မွ မေဖာ္ျပပါ။
ေျပာရရင္ ဘာသာျခားေတြကို က်ိန္စာတိုက္ထားတာမ်ဳိး ဗုဒၶဘာသာမွာ လံုး၀ မရွိ။
သူ႔သင္ၾကားခ်က္ေတြကို ၾကည့္တာနဲ႔ပဲ ဗုဒၶဟာ အင္မတန္သေဘာထားျပည့္၀သူ၊ လူႀကီးလူေကာင္း ဆန္လွသူျဖစ္ေၾကာင္း ထင္းထင္းႀကီးေပၚလြင္ေနပါတယ္။
လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေၾကာင္းဆိုတာက မယံုရပါ။ သူကိုယ္တိုင္ေျပာရင္ ခ်ဲ႕ကားေျပာလို႔ရသလို သူ႕ရန္သူေတြက ႏွိမ့္ခ် ပံုဖ်က္လို႔လဲ ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ႔ကို ၾကည္ညိဳသူေတြကပဲ အၾကည္ညိဳလြန္ၿပီး ယုတၱိမတန္တာေတြခ်ီးေျမာက္လြန္းလို႔ ပံုပ်က္သြားတာလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စရိုက္ကိုၾကည့္ခ်င္ရင္ သူ႔စကား၊ သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြမွာ ၾကည့္ရပါမယ္။
ဗုဒၶဟာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ နည္းနည္းဆို နည္းနည္းကေလးမွကို အထင္အျမင္လြဲစရာ မရွိပါ။ တကယ့္ကို အံ့ၾသဘႏွမ္း ေလးစားရေလာက္တဲ့ စကားနဲ႔ ကိုးစားရေလာက္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြခ်ည္းပဲ သူ လုပ္ေဆာင္ ျပဳမူခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ကိုးကြယ္ပါတယ္။
၄။ သေဘာထားျပည့္၀တဲ့ ဘာသာမို႔လို႔။
-------------------------------------
ဗုဒၶဟာ ဘာသာျခားေတြအေပၚမွာ သေဘာထားႀကီးခဲ့သလို ကိုယ့္ဘာသာ၀င္ေတြေပၚမွာလဲ သေဘာထားျပည့္၀ မႈကို ျပသခဲ့ျပန္တယ္။
သူ႔ကို ယံုၾကည္လြန္းလို႔ သူ႔လက္ေအာက္ခို၀င္လာသူေတြကိုေတာင္မွ ေက်းကၽြန္မျပဳပါ။
ငါကို ကိုးကြယ္ၾက၊ ငါ့ကို ဆည္းကပ္ၾကလို႔ သူမလုပ္။
ငါေျပာမယ္၊ ငါေျပာတာ အမွန္၊ ငါေျပာရင္ ယံုရမယ္။ ဘာလို႔ဆို ငါေျပာတာမို႔ ဆိုတာမ်ဳိး သူမေျပာ။
လာေလာ့၊ ရွဳလွည့္ေလာ့၊ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ေလာ့ ဆိုတာမ်ိဳပဲ သူေျပာခဲ့တယ္။
သူ႔ကိုယ္သူ ယံုတယ္။
သူ႔တရားလည္း သူ ယံုတယ္။
အျပည့္အ၀ အဆန္းစစ္ခံႏုိင္တယ္။
မ်က္စိမွိတ္ၿပီး မကိုးကြယ္ခိုင္းဘူး။ မ်က္စိဖြင့္ၿပီး ဆန္းစစ္ခိုင္းတယ္။ က်င့္ႀကံခိုင္းတယ္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အဓိက လုပ္ေဆာင္ရမွာက
ယံုရမွာမဟုတ္ဘူး။ က်င့္ႀကံရမွာျဖစ္တယ္။
ကိုးကြယ္ရမွာမဟုတ္ဘူး။ လိုက္နာ လုပ္ေဆာင္ရမွာ ျဖစ္တယ္။
ဗုဒၶဟာ သူဆီ အဖူးအေမွ်ာ္လာသူေတြထက္
သူ႔ဆီမလာပဲ ေတာထဲမွာ တရားအားထုတ္ေနသူကို ပိုခ်ီးမႊမ္းခဲ့တဲ့ သမိုင္းရွိတယ္။
သူ႔ကို ပန္းကံုးေတြ စြပ္ေပးသူကို
ငါ့ကို ဒါေတြလာလုပ္ေနလို႔ ငါ ႏွစ္သက္မယ္ထင္သလား ငါ့တရားကို လုိက္နာက်င့္ႀကံမွ ငါပိုႏွစ္သက္တယ္လို႔ ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ေျပာခဲ့ဘူးတယ္။
၅။ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ (တနည္းေျပာရင္) လူသားစိတ္အျပည့္ရွိတဲ့ဘာသာမို႔။
---------------------------------------------------
ဗုဒၶဘာသာမွာလဲ ေစာင့္စည္းထိန္းခ်ဳပ္ရတာေတြ ရွိပါတယ္။
အဲဒါကို သီလလို႔ ေခၚတယ္။ သီလကိုလည္း ခ်ီးမႊမ္းခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ေစာင့္စည္းထိန္းခ်ဳပ္ရျခင္း၊ လိုက္နာရျခင္းဟာ
အစြန္းအားလံုးက လြတ္ကင္းတယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္ကလူ ျပဳျခင္းမဟုတ္သလို တပါးသူကို ႏွိပ္စက္ကလူျပဳျခင္းလည္း မပါ၀င္ဘူး။
တပါးသူဆိုတဲ့ ေနရာမွာ တိရိစၦာန္ေတြလည္းပါပါတယ္။
အသက္ရွိတဲ့ တစ္စံုတရာကို ႏွိပ္စက္ကလူျပဳျခင္းဟာ အရိုင္းစိတ္ကို အားေပးတာျဖစ္တယ္။ မၿငိမ္းခ်မ္းဘူး။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ျခင္းကို ေဖာ္ျပတယ္။ ဒီေတာ့ ေလာကႀကီးလည္း မၿငိမ္းခ်မ္းေတာ့ဘူးေပါ့။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကို လုပ္ေစခ်င္တာေတြကိုပဲ
သူမ်ားကို လုပ္ခိုင္းတယ္။ လုပ္ခြင့္ျပဳတယ္။
လူ၊ တိရိစၦာန္ စတဲ့ သက္ရွိတစ္စံုတရာကို သတ္ျဖတ္ညွင္းဆဲရင္ သူ ဘယ္လိုေနမလဲ။ သူ႔ေနရာမွာ ကိုယ္ဆိုရင္ေရာ ဘယ္လိုေနမလဲ။ ဒါကို ဂရုမစိုက္ပဲ ဆက္လုပ္ရင္ အတၱဗဟိုျပဳျခင္းျဖစ္သြားမယ္။ ဒါဆို တရားမွ်တတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႀကီး မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ဗုဒၶဘာသာဟာ တရားမွ်တ ျပည့္၀ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုျဖစ္ဖို႔ရာ အေကာင္းဆံုး လမ္းညႊန္ မႈေတြ ေပးထားပါတယ္။
၆။ မလိုအပ္တဲ့ ခ်ဳပ္တီးျခင္းေတြကို အားမေပးတဲ့ ဘာသာျဖစ္လို႔။
-----------------------------------------------
လူ႔ေဘာင္မွာေနရင္ လူသားတစ္ေယာက္လို ျပဳမူက်င့္ႀကံရမယ္။
လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို မထိခိုက္ေစတဲ့၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ (သို႔) တစ္ပါးေသာသက္ရွိ တစ္စံုတရာကို မထိခိုက္ေစတဲ့ ဘယ္အရာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းကိုမွ ဗုဒၶဘာသာမွာ တားျမစ္ထားတာ မရွိဘူး။
ေလာက ကေပးထားတဲ့ လူ႔စည္းစိမ္ကို ခံစားခြင့္ျပဳတယ္။
၀ိသာခါေက်ာင္းအမႀကီးဆိုတာ ရွိတယ္။ ကာမဂုဏ္ခံစားစဥ္မွာေတာင္ သရဏဂံုတည္လို႔ ရတဲ့အေၾကာင္း သူ႔ကို ေဟာခဲ့တယ္။ ဆိုလိုတာက လူသားေတြရဲ႕ သဘာ၀ခ်င္းရာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေသြးသားလုပ္ေဆာင္မႈေတြကို ယုတ္ညံ့တဲ့အရာလို႔ မသတ္မွတ္ခဲ့ဘူး။ ဒါကို အျပစ္အျဖစ္လည္း မညႊန္ျပခဲ့ဘူး။
ဒါေပမဲ့ ေသြးသားလုပ္ေဆာင္မႈကို လိုအပ္တာထက္ ခံစားျခင္းကိုေတာ့ ကာေမသုမိစၦာစာရဆိုတဲ့ကံနဲ႔ တားျမစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ လြတ္ေျမာက္ရာအက်င့္ကို က်င့္တဲ့အခါမွာေတာ့ ဒါကို ေရွာင္ၾကဥ္ခိုင္းခဲ့တယ္။ ဒါဟာ စိတ္လြတ္ေျမာက္ေရး ခရီးစဥ္မွာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစလို႔ျဖစ္တယ္။
အထူးသျဖင့္ မလိုအပ္ပဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွိပ္စက္ကလူျဖစ္ေစတဲ့ အျခားဘယ္အရာကိုမွ ဗုဒၶဘာသာမွာ အားမေပးဘူး။ ဗုဒၶကိုယ္တိုင္က အဆံုးစြန္ ခ်ဳိးၿခံေခၽြတာျခင္းကို က်င့္ႀကံခဲ့ဖူးၿပီး ဒါဟာ စိတ္လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ ဘယ္လိုမွ အက်ဳိးမျပဳႏုိင္တဲ့အရာေတြမွန္း သိရွိေရွာင္ခြာခဲ့တယ္။
၇။ ဗုဒၶဘာသာဟာ အမွန္တရားကို ရွာေဖြေနတဲ့အစုအဖြဲ႕ျဖစ္လို႔။
-------------------------------------------
ဗုဒၶဘာသာဟာ အမွန္တရားကို ရွာေဖြေနတဲ့အစုအဖြဲ႕ျဖစ္တယ္။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဆိုတာ ... ကိုးကြယ္သူမ်ား အစုအဖြဲ႕မဟုတ္ဘူး။
မိမိအယူ၀ါဒကို လူသားမ်ဳိးႏြယ္စု အားလံုးေပၚလႊမ္းမိုးဖို႔ရာ အင္အားတစ္ခုအေနနဲ႔ စုစည္းထားတာ မဟုတ္ဘူး။
ဗုဒၶဘာသာမွာ သာသနာျပဳျခင္းဟာ နယ္ခ်ဲ႕ျခင္းမဟုတ္၊ အမွန္ကို သိေစလိုျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶကိုယ္တိုင္က သူသိျမင္တဲ့ သစၥာတရားကို လူေတြကို ျပန္ညႊန္ျပတယ္။ သူ ရရွိသြားတဲ့ လြတ္ေျမာက္ျခင္းကို လူေတြလည္း လိုက္လံႏိုင္ဖို႔ရာ လမ္းကို ညႊန္ျပတယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ေပၚေပါက္လာတယ္။
အမွန္တရားဆိုတာ အားးလံုးနဲ႔ ဆိုင္ေပမယ့္
အမွန္တရားကို သိရွိျခင္းဟာ တစ္သီးပုဂၢလကိစၥျဖစ္တယ္။
ဗုဒၶဘာသာဟာ သစၥာတရားဆီသြားတဲ့ လမ္းပဲ။
အင္မတန္ၿငိမ္းခ်မ္းတယ္။ ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳျခင္း ကင္းတယ္။
အင္မတန္ လြတ္လပ္တယ္။
၈။ တရားေတြ ေဟာတဲ့ဘာသာျဖစ္လို႔။
---------------------------
တစ္နည္းေျပာရရင္ သစၥာတရားကို ညႊန္ျပတာျဖစ္တယ္။
ခုေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရင္ အေတြးအေခၚဒႆနေတြ သြန္သင္တဲ့ဘာသာျဖစ္တယ္။
ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အေရးႀကီးဆံုးက်မ္းစာေတြကို အဘိဓမၼာလို႔ ေခၚတယ္။
အဲဒီ အဘိဓမၼာေၾကာင့္ပဲ က်ေနာ္ဟာ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ရင္ေကာ့ခံယူခဲ့တာ။
သစၥာတရားဆိုတာဘာလဲ?
ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡဆိုတာ ဘာလဲ?
ဆင္းရဲျခင္းက လြတ္ေျမာက္တဲ့ အက်င့္အႀကံေတြက ဘာေတြလဲ?
စတာေတြကို ညႊန္ျပထားတယ္။
ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ဗ်ာ။
ဘုန္းေတာ္ဖြဲ႕ေတြ မေျပာဘူး
ေျခာက္လံုးလန္႔လံုးေတြ မသံုးဘူး။
တကယ့္အႏွစ္သာရကို ေျပာတယ္။ လြတ္ေျမာက္ျခင္းအလုပ္အတြက္ လက္ေတြ႕ အသံုးခ်စရာေတြ ကို ေျပာတယ္။
၉။ လူသားေတြရဲ႕ အက်ဳိးအတြက္ ျဖစ္တည္ေနတဲ့ဘာသာျဖစ္လို႔။
----------------------------------
ဗုဒၶရွိစဥ္ကပဲ ဗုဒၶဘာသာမွာ အႀကီးဆံုး သင္းခြဲမႈ ေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။
ေဒ၀ဒတ္ဆိုတဲ့ ဗုဒၶရဲ႕ ေသြးသားအရင္းက သစၥာေဖာက္ခဲ့တာပါ။
ဒီလို အဖြဲ႕ခြဲထြက္သြားတဲ့သူေတြအေပၚ ဗုဒၶရဲ႕ သေဘာထားက အင္မတန္ အထင္ႀကီး ေလးစားစရာေကာင္းခဲ့တယ္။ ငါ့ၾသဇာေအာက္က ထြက္သြားရသလားဆိုၿပီး ဖ်က္လို ဖ်က္ဆီး ျပဳတာ မ်ဳိးလံုး၀ မလုပ္ဘူး။
အျမင္မတူသူေတြေပၚ ျပန္စည္းရံုးခိုင္းတာေတာ့ ရွိတယ္။ ဒါကလဲ အဲဒီလူေတြ အက်ဳိးအတြက္ ျဖစ္တယ္။
လက္ေထာက္ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အရွင္သာရိပုတၱရာနဲ႔ အရွင္မဟာေမာဂၢလန္တို႔ အဲဒီအုပ္စုကြဲေတြဆီ သြားမေျဖာင့္ဖ်ခင္မွာ 'သူတို႔ကို မသနားေတာ့ဘူးလား' ဆိုတဲ့ လမ္းညႊန္စကားဟာ အင္မတန္ ၾကက္သီး ထစရာေကာင္းတယ္။ အဖြဲ႕ခြဲသြားတာကို အျပစ္တစ္စက္မွ မျမင္ပဲ အယူအဆမွားေတြေနာက္ လုိက္တဲ့အတြက္ သံသရာမွာ နစ္နာၾကရေတာ့မယ့္အေရးကိုသာ ေတြးေတာသနားမႈ ရွိခဲ့တယ္။
ဗုဒၶဘာသာဟာ လြတ္ေျမာက္ျခင္းဆီ ေရွးရွဳတဲ့ဘာသာျဖစ္သလိုမလြတ္ေျမာက္ေသးသူေတြေပၚ သနားဂရုဏာ သက္ျခင္းသာ ရွိခဲ့တယ္။ဒါကမွ အမွန္။ ငါေျပာတာမွ အမွန္။ အမွားေတြ ယံုေနရင္ အျပစ္ေပးသင့္တယ္ဆိုတာမ်ဳိး က်ဥ္းေျမာင္းခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့သေဘာထား ဗုဒၶဘာသာမွာ လံုး၀ မရွိဘူး။
၁၀။ အေၾကာက္တရားမ်ား ေသြးေဆာင္မႈမ်ား အားလံုးကလြတ္ေျမာက္တဲ့ဘာသာျဖစ္လို႔။
----------------------------------------------------
ဗုဒၶဘာသာဟာ ဘယ္အရာနဲ႔မွ မဆြယ္သလို ဘယ္အရာနဲ႔မွ မၿခိမ္းေျခာက္ထားဘူး။
ဒီဘ၀မွာ အနစ္နာခံပါ၊ ေနာက္ဘ၀က်ရင္ အသာစံရမယ္ဆိုတာမ်ဳိးမရွိဘူး။
အဆံုးစြန္ေသာ လြတ္ေျမာက္ရာကို ခုမ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာတင္ ရႏုိင္တယ္။
ဗုဒၶဘာသာမွာ မျမင္ရတဲ့ လက္ေတြ႕မက်တဲ့ ဘယ္အရာနဲ႔မွ ဆြယ္ထားတာ မရွိဘူး။
တမလြန္မွာ နတ္သမီးေလးေတြနဲ႔ ေနရာဖို႔အတြက္၊ ပ်ားရည္ေတြ ေခ်ာင္းလိုစီးေနမယ့္ တမလြန္ ဘံုကို ေရာက္ဖို႔အတြက္၊ အခုဘ၀မွာ သူမ်ားအသက္ေတြ သတ္စရာမလိုဘူး။
အခု ေကာင္းေကာင္းေနရင္ ေနာက္ကို ေကာင္းေကာင္းျဖစ္မယ္။
အခု စိတ္ေကာင္းထားရင္ ေနာက္ကို အျဖစ္ေကာင္းႀကံဳမယ္။
အခု ေကာင္းေၾကာင္းလုပ္ရင္ ေနာက္ကို ေကာင္းက်ိဳးရမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အစစ္ေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အၾကမ္းဖက္သမားျဖစ္မသြားႏုိင္ဘူး။
အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာကို တကယ္သက္၀င္ယံုၾကည္သူမွန္ရင္ ဘာသာေရးေၾကာင့္ အၾကမ္းဖက္ သမား ျဖစ္သြားစရာကို မရွိဘူး။
ေျပာရရင္ ဗုဒၶဘာသာဟာ အေၾကာက္တရားအားလံုးက ကင္းလြတ္တယ္။
အေၾကာက္တရားနဲ႔ မဆြယ္သလို အေၾကာက္တရားနဲ႔ မကန္႔သတ္ထားဘူး။
အရာတစ္ခုကို မလုပ္ရဘူးဆိုရင္ မေကာင္းတဲ့အရာမို႔သာ ျဖစ္မယ္။ ဘယ္သူမလိုလားလို႔မွ မလုပ္ရတာ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းတာလုပ္ရင္ ေကာင္းတာျဖစ္မယ္။ ဆိုးတာ လုပ္ရင္ ဆိုးတာျဖစ္မယ္။ ဒါ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အႏွစ္သာရပဲ။ ကိုယ့္ကိုလုပ္တာ မႀကိဳက္တဲ့အရာတစ္ခုကို တပါးသူကိုလည္း မလုပ္နဲ႔။ အင္မတန္ရိုးရွင္းပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာမွာ ဘယ္မျမင္ရတဲ့ တန္ခိုးရွင္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတာမွ မရွိဘူး။
တမလြန္ဆိုတာ ရွိေပမယ့္ အဲဒါကလဲ သင့္လုပ္ရပ္ေတြရဲ႕အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေပၚေပၚလာမယ့္ အက်ဳိး ရလာဒ္ေတြသာ ျဖစ္တယ္။
============
မွတ္ခ်က္ ။_______။ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ သတ္မွတ္မႈအရၾကည့္ရင္ က်ေနာ္ဟာ အနိမ့္ဆံုး ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အခု အဲဒီ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေလးရဲ႕ ယံုၾကည္ ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းေတြကို ေရးျပလိုက္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဘာသာျခားေတြ တိုက္ခိုက္လာတာေတြကို ဒီဖြဘုတ္ေပၚမွာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားေတြ႕ရတယ္။
ပထမအခ်က္ ဗုဒၶလူ႔ဘ၀က စည္းစိမ္ခံစားခဲ့တဲ့ကိစၥ။ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကို မက်င့္ႀကံေသးခင္မွာ စည္းစိမ္ခံစားတာ ဘာျဖစ္သလဲလို႔ က်ေနာ္ေျပာလိုပါတယ္။ ဘုရားလို႔ ကိုယ္ကိုယ္ကို သမုတ္အၿပီးမွာ သူဟာ သူ႔စကား သူ႔တရားနဲ႔အညီ ေနထိုင္သြားခဲ့သူျဖစ္တယ္။
ဒုတိယအခ်က္ ၀က္ပ်ဳိသားစားၿပီး ပရိနိဗၺာန္ျပဳတဲ့ကိစၥ။ သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ရွင္ အေနနဲ႔ ျမင္သားၾကားသား မဟုတ္ဘူးလား စတဲ့ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ ပုတ္ခတ္မႈေတြ လာျပန္တယ္။ ဗုဒၶက လူျဖစ္ပါတယ္။ မဟာလူသားျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အတြက္ ဆြမ္းကို ဘယ္လုိ ျပင္ဆင္ေနပါလိမ့္လို႔ အဘိညာဥ္ပြားၿပီး လိုက္ၾကည့္ေနစရာ မလိုပါ။ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဒီလို အစားအေသာက္ကိစၥေလာက္ေလးကို ကေလးအထာနဲ႔ လိုက္မျငင္းလိုပါ။ အေတြးအေခၚကိစၥေျပာရေအာင္။ သူ႔လို တေလးတနက္ အေတြးအေခၚေတြကို ဘယ္အရာကမ်ား ႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္ပါမလဲ။
တတိယအခ်က္ ဗုဒၶဘာသာကို ရုပ္တုကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာအျဖစ္ ပုတ္ခတ္တာရွိတယ္။ ဗုဒၶက ရုပ္တုကိုးကြယ္ျခင္းကို တားျမစ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ မရွိေတာ့ကာစမွာေတာင္ ရုပ္တုထုလုပ္မကိုးကြယ္ေသးပါ။ ၾကာပန္းပံု စၾကာပံုေတြသာ အထိမ္းအမွတ္ျပဳ ကိုးကြယ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အခု ရုပ္တုထုလုပ္ကိုးကြယ္တယ္ဆိုတာလဲ အထိမ္းအမွတ္ျပဳမႈပါပဲ။ အဲဒီ အရုပ္က အဓိကမက်ပဲ ကိုယ္စားျပဳထားတဲ့ ဂုဏ္ရည္ေတြ၊ ရုပ္တုရွင္ရဲ႕ သင္ၾကားမႈေတြကသာ အဓိက က်ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာမွာ အေရးႀကီးဆံုးက ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ မဟုတ္ပါ။ လိုက္နာ က်င့္ႀကံမႈသာျဖစ္ပါတယ္။ လိုက္နာ က်င့္ၾကစရာေတြအေၾကာင္း သစၥာတရားအေၾကာင္းကို ဗုဒၶဘာသာမွာ အဘိဓမၼာဆိုတဲ့အမည္နဲ႔ ၇က်မ္း တိတိေတာင္ ရွိပါတယ္။
သြန္းေနစိုး Thorn Nay Soe
