ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား အနက္ လားဟူတိုင္းရင္းသားမွာလည္း တိုင္းရင္းသား တစ္မ်ိဳးအျဖစ္ ပါဝင္သည္။ လားဟူတိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ရွမ္း(အေရွ႕) ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ေနထိုင္ေသာ သူမ်ားအတြက္မစိမ္းလွ။
ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ ေနထိုင္ေသာ လားဟူတိုင္းရင္းသားမ်ား ရွိသလို
ေတာင္ေပၚေက်းရြာမ်ားတြင္လည္း အမ်ားအျပားေနထိုင္ၾကသည္။ မိုင္းျပင္း ႏွင့္ မိုင္းဆတ္ေဒသ၌ လားဟူ အမ်ားဆံုးေနထိုင္ၿပီး ကြန္ဟိန္း၊ နမ့္စန္ ႏွင့္ ရွမ္း(ေျမာက္)ရွိ လားရိႈး၊ တန္႔ယန္း ေဒသမ်ားတြင္လည္း ေနထိုင္ၾကသည္။ တာခ်ီလိတ္ရွိ လားဟူတိုင္းရင္းသားမ်ား စုေပါင္း၍ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ျပဳလုပ္သည္မွာ ယခုအႀကိမ္(၂၀၀၉)သည္ (၆) ႀကိမ္ေျမာက္ ရွိခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ယခင္အႀကိမ္မ်ားက တာခ်ီလိတ္ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လားဟူရြာမ်ားတြင္ အလွည့္က် က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ယခုအႀကိမ္မွာ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕၏ ရွမ္းရိုးမကြင္းထဲတြင္ စုေပါင္းဆင္ႏြဲၾကျခင္းျဖစ္ၿပီး ဇန္နဝါရီလ ၂၄ ရက္ေန႔မွ ၂၆ ရက္ေန႔အထိ သံုးရက္တိုင္တိုင္ က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕ေနမ်ားအတြက္ လားဟူတိုင္းရင္းသားမ်ားကို တိုင္းရင္းသား ဝတ္စံုျဖင့္ ပထမဆံုးအႀကိမ္ အမ်ားအျပား ေတြ႕ဖူးျခင္းလည္းျဖစ္ၿပီး လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ 'အတီးႏွင့္အကမ်ား' ၊ ဓေလ့ထံုးစံ၊ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈတို႔ကို တေပါင္းတစည္းတည္းေတြ႔ရျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔၏ အထိမ္းအမွတ္ (LOGO) မွာ ' ဘူးပေလြ ' ျဖစ္ၿပီး ယခုႏွစ္သစ္မွာ ႏြားႏွစ္ျဖစ္သည္။ ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မွာ ၾကြက္ႏွစ္ျဖစ္သည္။ ဇန္နဝါရီလ ၂၆ ရက္ေန႕တြင္ကူးေျပာင္းမည့္ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ကို လားဟူလို ' ေခါ့ရွီးက်ားပြဲ ' ဟုေခၚၿပီး အခ်င္းခ်င္းေတြ႔လွ်င္ ' ခ်ဲရွာခ်ဲေၾသာသလား ' ဟု ႏႈတ္ၾကသည္။ အဓိပၸါယ္မွာ ' ေနေကာင္းက်န္းမာပါရဲ႕လား ' ဟူ၍ျဖစ္ၿပီး ျပန္လွ်င္ 'ေကြ႔ေအးယိုမယ္' ဟုႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ႏွစ္သစ္ကူးတြင္ဆိုေလ့ရွိေသာ သီခ်င္းမွာ ' ေၾသာပုေတလဲေမာ္ ဒါအာေလး ' ျဖစ္ၿပီး ေခါပုတ္ေထာင္းရင္းဆံုၾကရေအာင္ ဟုအဓိပၸါယ္ရကာ အျခားလားဟူ ႏွစ္သစ္ကူး သီခ်င္းမ်ားကိုလည္း သီဆိုၾကသည္။ ' ေခါပုတ္ ' ဆိုသည္မွာ ေကာက္ညွင္း၊ ႏွမ္း၊ ဆားတို႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေသာမုန္႔ ျဖစ္ၿပီး အထူတစ္လက္မႏွင့္ ျပန္႔ေျခာက္လက္မခန္႔ရွိ၍ ' ေခါပုတ္ ' သည္ 'လားဟူ' တို႔ ႏွစ္သက္ေသာ မုန္႔တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။
လားဟူတု႔ိ၏ ထင္ရွားေသာအကမွာ ' ကာေခ့ပြဲ ' ဟုေခၚေသာ ေျမဝိုင္းအကျဖစ္သည္။ ထင္းရွဴးပင္ငယ္တစ္ပင္ကို အလယ္တြင္ ထားၿပီး ထင္းရွဴးပင္ကုိ ဝိုင္းပတ္၍ တီးမႈတ္ကာ ကရေသာ အကတစ္မ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ေရွးကပင္က်င္းပလာ၍ ယခုတိုင္ ရိုးရာမပ်က္သီဆိုကျပေသာအကျဖစ္သည္။ ပြဲေတာ္တြင္ ေျမဝိုင္းအကအတြက္ သီးသန္႔ေနရာျပဳလုပ္ထားၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆင္ႏႊဲၾကသည္။ကာေခ့ပြဲမွာ ဘူးသီးေျခာက္ႏွင့္ ဝါးျဖင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ ' ဘူးပေလြ ' ကို သံစဥ္မ်ားျဖင့္ မႈတ္ၾကၿပီး ေျခ၊ လက္မ်ားမွာ သံစဥ္အတုိင္းစည္းခ်က္က်က် ဝိုင္းဖြဲ႔ၿပီး ညီညီညာညာကရေသာ အကျဖစ္၍ သက္ႀကီးလူႀကီးမ်ားအျပင္ လူငယ္မ်ား၊ အမ်ိဳးသား အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဝိုင္းဖြဲ႔ကၾကသည္။ ဧည့္သည္မ်ားလည္း ဝိုင္းဖြဲ႕ပါဝင္ကၾကသည္။
လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔တြင္ ယခုႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ႏွင့္ ေကာက္သစ္စားပြဲတို႔သည္ အဓိကပြဲေတာ္ႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ အလ်ဥ္းသင့္၍ လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ဆင္းသက္လာပံုသမိုင္းအက်ဥ္းအနည္းငယ္ကို ေဖာ္ျပလုိပါသည္။ လားဟူဆင္းသက္လာပံုသမုိင္းႏွင့္ ဓေလ့ထံုးစံယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို သိရွိႏိုင္ရန္ လားဟူတိုင္းရင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သူ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕နယ္ လားဟူတိုင္းရင္းသားယဥ္ေက်းမႈ ေကာ္မတီမွ Dr. ယားဘိုရွီးက ကူညီေပးပါသည္။
လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ တိဗက္-ျမန္မာအႏြယ္ဝင္ ' လိုလုိ ' မ်ိဳးႏြယ္စုမွ ဆင္းသက္လာၿပီး မဲေခါင္ျမစ္ႏွင့္ သံလြင္ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စုန္ဆင္းလာကာ တရုတ္ျပည္ေတာင္ပိုင္း၊ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ထိုင္းႏွင့္လာအိုႏိုင္ငံတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ဝတ္စံုမွာ အမ်ားအားျဖင့္ ပိတ္အနက္ကို အေျခံၿပီး ဝတ္ဆင္ၾကသည္။ အက်ီၤတြင္ အနီေရာင္မ်ားေသာ အျခားအေရာင္ျဖင့္ ဒီဇိုင္းေဖာ္ေလ့ရွိသည္။အမ်ိဳးသမီးဝတ္စံုကို ပြဲေတာ္မ်ားတြင္ အျမတ္တႏိုးဝတ္ဆင္ေလ့ရွိၿပီး အမ်ိဳးသမီးတို႔က ေငြကို အေျခခံေသာ လက္ဝတ္လက္စားမ်ား ဝတ္ဆင္ေလ့ရွိသည္။ အမ်ိဳးသားမ်ားမွာ လြယ္အိတ္၊ ဓါး၊ ေဆးတံ၊ ဒူးေလးႏွင့္ တူမီးတို႔ကို ကိုင္ေဆာင္ေလ့ရွိသည္။ လားဟူတို႔၌ အဓိကစာေပရွိၿပီး အဂၤလိပ္ေဝါဟာရကို အေျခခံကာ အသံအနိမ့္အျမင့္ သေကၤတမ်ားပါရွိသည္။
လားဟူအမ်ိဳးသားတို႔သည္ အမဲလိုက္ျခင္းကို အထူးစြဲလမ္းႏွစ္သက္ၾကသည္။ လုပ္ငန္းခြင္ၿပီးလွ်င္
တေမ့တေမာေတာေတာင္မ်ားထဲသို႔ အမဲလိုက္ထြက္ေလ့ရွိၿပီး သားေကာင္ရွာေဖြရာတြင္ အထူးကၽြမ္းက်င္ၾကသည္။ အမ်ိဳးသမီးတို႔မွာ စီးဆင္းလာေသာ ေခ်ာင္းကိုပိတ္ၿပီး ငါးရွာေလ့ရွိသည္။ လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ေပၚေပါက္ခဲ့ပံုမွာလည္း စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းသည္။
"ေရွးတုန္းက ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ရယ္လို႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိခဲ့ပါဘူး။ ' ထင္းရွဴးပင္ အညႊန္႔၊ အတက္ ေပါက္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္ေရာက္ၿပီး၊ မက္မြန္ မက္မန္းဖူးပြင့္လာရင္ စိုက္ရပ်ိဳးရမယ့္ ရာသီအခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး ယာလုပ္ငန္းဝင္ၾကပါ၊ ခ်ယ္ရီပန္းေတြပြင့္လာရင္ စပါးရိတ္သိမ္းအခ်ိန္ေရာက္ၿပီး စပါးေတြကို က်ီထဲသြင္းၾကပါ ' လို႔ တစ္ဆင့္စကား တစ္ဆင့္နားအျဖစ္နားေထာင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ၁၉၇၀ျပည့္ႏွစ္က်မွ က်ိဳင္းတံုမွာ လားဟူဘြဲ႔ရလူငယ္ေတြနဲ႔ ရြာလူႀကီးေတြ စုစည္းၿပီး ထင္းရွဴးပင္ အညႊန္႔အတက္ ဖူးပြင့္လာႏိုင္တဲ့ တပို႔တြဲလဆန္းကာလကို ႏွစ္သစ္ကူးကာလလို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၿပီး တပို႔တြဲလဆန္း၁ရက္ေန႔ကို လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔ရဲ႕ ' ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ ' ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ခဲ့ရပါတယ္။ လားဟူျပကၡဒိန္လည္း အဲဒီကေန စထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္" ဟု လားဟူစုေပါင္း ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္၌ ၿမိဳ႕နယ္ယဥ္ေက်းမႈေကာ္မတီမွ တာဝန္ရွိသူတစ္ဦး၏ ႀကိဳဆိုႏႈတ္ခြန္းဆက္လႊာတြင္ တက္ေရာက္သူ ပရိသတ္ကို ထည့္သြင္းေျပာၾကားသြားသည္။ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္တြင္ ထူးျခားေသာ အစီအစဥ္တစ္ခုပါဝင္သည္။ ရိုးရာလက္ေဆးမဂၤလာခံယူျခင္း ဟူ၍ျဖစ္ၿပီး အဓိပၸါယ္ကိုေအာက္တာယာဘိုရွီးက ရွင္းျပသည္။
" သက္ႀကီး၊ ဝါႀကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြကို လူငယ္ေတြက လက္ေဆးေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က လူငယ္ကလူႀကီးကို အျမဲရိုေသေလးစားျခင္း၊ ဂါဝရျပဳျခင္းကို အဓိပၸါယ္ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္ၿပီး လူႀကီးေတြက အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဆံုးမၾသဝါဒေပးၾကတယ္။ လိမၼာယဥ္ေက်းဖို႔နဲ႔ လူေတာ္လူေကာင္းျဖစ္ဖို႔ေတြ ပါဝင္ၿပီး ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈေတြ ထိန္းသိမ္းဖို႔လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ "
တာခ်ီလိတ္၌ လားဟူတိုင္းရင္းသားမ်ား ေနထိုင္ေသာ ေက်းရြာမ်ားတြင္ တာေလၿမိဳ႕နယ္ခြဲရွိ နာအြန္ရြာ၊ မိုင္းကုိးအုပ္စုရွိ ေမာတြီရြာတို႔သည္ ရြာႀကီးမ်ားျဖစ္ၿပီး က်ာကုနီရြာ၊ ေရပူစမ္းစံျပရြာ၊ နားေယာင္းရြာ၊ ရန္ကုန္ရြာ၊ ရန္ရွင္းရြာ၊ က်ိဳင္းလပ္ရွိ နမ္ဝမ္းရြာ၊ ေမာ္ဝန္းရြာ၊ ႀကိဳးတံတားရြာ၊ ပါဆန္းရြာ၊ နာတာက်ိဳရြာ၊ မယ္ပံုးလံုရြာ၊ ေဗသလရြာ၊ ပန္နယ္ရြာ၊ မယ္ပံုးလံုရြာ၊ ကာနရြာ၊ မိုင္းဟဲရြာ တို႔သည္ လားဟူရြာမ်ားျဖစ္ကာ အျခားရြာမ်ားလည္းရွိေသးသည္။ ၿမိဳ႕ေန လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔မွာ ရပ္ကြက္အသီးသီးတြင္
ေနထိုင္ၿပီး ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္သို႔ အမ်ားအျပား လာေရာက္ဆင္ႏႊဲၾကသည္။
ပြဲေတာ္တြင္ စင္ျမင့္ႀကီးတစ္ခုႏွင့္ ျမက္ခင္းတြင္ ေျမဝိုင္းအက ' ကာေခ့ပြဲ ' ကရန္ ေလးေထာင့္ပံုေနရာတစ္ခု ျပဳလုပ္ထားသည္။ စင္ျမင့္သည္ စတိတ္ရႈိးႏွင့္ ရိုးရာအကမ်ား ေဖ်ာ္ေျဖရန္ျဖစ္ၿပီး ျမက္ခင္းရွိေနရာမွာ ေျမဝုိင္းအက ကရန္ျဖစ္သည္။ အလယ္တြင္ ၁၅ ေပခန္႔ရွိ ထင္းရွဴးပင္ပ်ိဳကို စိုက္ထားၿပီး ပတ္လည္တြင္ စင္ထိုးထားသည္။ ထင္းရွဴးပင္ထိပ္အနီးတြင္ လားဟူတို႔၏ အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္ေသာ ဘူးပုေလြအႀကီးတစ္ခုကို ခ်ိတ္ဆြဲထားသည္။ စင္ေပၚတြင္ ' မူေခါက္ ' ဟုေခၚေသာ ဝါးႀကိမ္ျခင္းျပဳလုပ္သည္။ ထမင္းစား စားပြဲငယ္ေလးတင္ထားသည္။ စားပြဲေပၚတြင္ ဘူးသီးအႀကီးအရြယ္ပံုစံ ျပဳလုပ္ထားၿပီး ဝက္ေခါင္းႀကီးတစ္လံုးတင္ထားသည္။
" ေခါပုတ္နဲ႔ ဝက္ေခါင္းကင္ထားတာကေတာ့ ႏွစ္သစ္ကူးတိုင္းမွာ လုပ္ရတာပါ။ ' ေခါပုတ္ ' ဟာ ဆန္ေရစပါးေပါမ်ားဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး ' ဝက္ေခါင္း ' ကေတာ့ သားငါးေပါမ်ားဖို႔ ရည္ရြယ္တယ္။ ေတာင္ေပၚေန လားဟူအတြက္ ဝက္က အဓိက အသားပါပဲ။ တင္ထားတဲ့ ဝက္ေခါင္းကိုေတာ့
ေျမဝိုင္းအကေခါင္းေဆာင္ကိုေပးရၿပီး ရြာကိုယူသြားတယ္။ သူက အကအဖြဲ႕ဝင္ေတြကို ျပန္ေပးရတယ္။ ထင္းရွဴးပင္ကို ဝိုင္းၿပီး ေရြ႕လ်ားကတာကေတာ့ စည္းလံုးမႈကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ကသူတိုင္းက စည္းခ်က္အတိုင္း၊ ကကြက္အတိုင္း ညီညီညာညာကၾကရပါတယ္ " ဟု လားဟူတိုင္းရင္းသားလူႀကီးတစ္ဦးက ရွင္းျပသည္။
ဇန္နဝါရီေနာက္ဆံုးပတ္သည္ ေဆာင္းအကုန္ေႏြအကူး၏ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲမႈကို သိသိသာသာခံစားရသည္။ ေန႔တြင္ပူၿပီး ညတြင္ေအးသည္။ ညဥ့္နက္ေလ ပိုေအးေလ၊ နံနက္ဆို အေအးဆံုးျဖစ္သည္။ ေျမဝိုင္းအကကို ပြဲေတာ္သံုးရက္စလံုး နံနက္ ၁၀ နာရီတြင္ စတင္သည္။ ပရိသတ္က ပတ္လည္တြင္ အျပည့္ျဖစ္သည္။ ပရိသတ္မ်ား ေနပူဒဏ္မခံႏိုင္ရန္ တဲႀကီးမ်ားထိုးထားေပးသည္။
ေက်းရြာမ်ားမွ ေရာက္လာေသာ ' လားဟူ ' တိုင္းရင္းသားမ်ားက တစ္ဖြဲ႕ၿပီးတစ္ဖြဲ႕ဝင္ၿပီးကၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ဝိုင္းကသူမ်ား၍ ႏွစ္ထပ္၊ သံုးထပ္အထိျဖစ္သြားသည္ကိုလည္းေတြ႕ရသည္။ အေျခခံဝတ္စံုမွာ အနက္ျဖစ္ေသာ္လည္း အနက္မဝတ္ေသာ လားဟူေတာင္ေပၚေန တိုင္းရင္းသားမ်ားလည္းရွိၿပီး ကာေခ့ဝင္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ကၾကသည္။ ဝတ္ဆင္ေသာ ဝတ္စံုမွာ အလြန္ထူးျခားၿပီးၿမိဳ႕ေနမ်ား
ေတြ႔ဖူးသူနည္းသည္။ လက္ရွည္အက်ီၤျဖစ္ေသာ္လည္း ဝတ္ရံုပံုစံမ်ိဳးျဖစ္သည္။
အက်ီၤမွာ ေျခမ်က္စိထိေအာင္ရွည္သည္။ ဘူးပေလြကို အမ်ိဳးသားႀကီးတိုင္းကၽြမ္းက်င္စြာ မႈတ္ၾကၿပီး ကကြက္မ်ားကို ပံုေဖာ္ႏိုင္သည္။ ထူးျခားေသာ အက်ီၤရွည္ႏွင့္ဘူးပေလြမႈတ္ၿပီး ဗံုတို၊ လင္ကြင္းတို႔ျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကေနသူမ်ားသည္ အကကိုသာ အာရံုစူးနစ္ထားၿပီး အားလံုးေမ့ထားၾကသည္။ ေပ်ာ္စရာျမင္ကြင္းမ်ိဳး၊ အေပ်ာ္ေတြကူးစက္ႏိုင္ေသာ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးလည္းျဖစ္သည္။ ဂ်င္ေပါက္ျခင္းႏွင့့္ ဂံုညင္းပစ္ျခင္းကဲ့သို႔ေသာ ရိုးရာကစားနည္းမ်ားလည္း ပါဝင္သည္။
" သူတို႔က ေတာင္ေပၚေဒသေတြမွာ အမ်ားဆံုးေနၾကတယ္။
က်ိဳင္းတံုၿမိဳ႕ေနေတြကေတာ့ ေတြ႔ဖူးသူမ်ားၿပီး တာခ်ီလိတ္ကေတာ့ ျမင္ဖူးသူနည္းတယ္လို႔ထင္တယ္။ " အမ်ိဳးသမီးမ်ားကေတာ့ ဝတ္စံုမ်ားမွာလည္း အနက္မပါ၊ ဆံပင္ကို ဆံထံုးထံုးေလ့ရွိသည္။ လံုခ်ည္မွာ အနီေရာင္ျဖစ္ၿပီး လိုင္းမ်ားပါသည္။ အမ်ိဳးသားတုိ႔၏ ကကြက္ကိုၾကည့္ၿပီး အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ညီေအာင္ကၾကသည္။ ေနပူေသာ္လည္း ေရေသာက္လုိက္၊ ကလိုက္ မေမာႏိုင္ေအာင္ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ကို ဆင္ႏႊဲၾကသည္။
အက်ီၤရွည္အဖြဲ႕ၿပီးရင္ အနက္ကို အေျခခံေသာ ဝတ္စံုမ်ားဝတ္ဆင္သည္။ အျခားေက်းရြာမ်ားမွ အကအဖြဲ႕မ်ားကလည္း မိမိတို႔၏ တူရိယာမ်ားျဖင့္ ဝင္လာၿပီး ဝိုင္းပတ္ကၾကသည္။ တစ္ဖြဲ႕လွ်င္ အိုးစည္ႏွစ္လံုး၊ ေမာင္း၊ လင္းကြန္မ်ားပါသည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း တီးၾကသည္။ သီခ်င္းမဆိုၾက။ သီခ်င္းမပါေသာ သံစဥ္မ်ားျဖင့္ သြက္လက္ထူးျခားစြာ ဝိုင္းပတ္ကၾကရေသာ ထူးျခားသည့္ ရိုးရာေျမဝိုင္းအကတစ္ခုျဖစ္သည္။ သံုးရက္တိုင္ သူတို႕ကၾကမည္ျဖစ္သည္။ ကာေခ့ပြဲ၏ အကတြင္ လူႀကီးပိုင္းမ်ားၿပီး လူလတ္ပိုင္းပါသည္။ လူငယ္ပိုင္းနည္းသည္။
စင္ျမင့္ေပၚ၌ ေခတ္သစ္စတိတ္ရႈိးစလွ်င္ အီလက္ထေရာနစ္သံစဥ္မ်ားက ကာေခ့ပြဲအသံကို လႊမ္းသြားသည္။ လူငယ္ေတြက စတိတ္ရႈိးကို အမ်ားဆံုး သြားအားေပးၾကသည္။ လားဟူ အဆိုေတာ္ေတြကလည္း မ်ားသည္။ လူငယ္မ်ားစတိတ္ရႈိးကို ပိုအားေပးတာကေတာ့
ေခတ္သစ္ေရစီးေၾကာင္းျဖစ္၍ မလြန္ဆန္ႏိုင္။ စတိတ္ရႈိးသီခ်င္းႏွင့္ ၾကားတြင္ အကအဖြဲ႕မ်ားတစ္ဖြဲ႕ၿပီးတစ္ဖြဲ႕ ကျပၾကသည္။ ညတြင္ပို၍ စည္သည္။ ညတြင္ ေျမဝိုင္းအကမရွိေပ။
လားဟူတိုင္းရင္းသား ႏွစ္သစ္ကူးတြင္ ေတာင္ေပၚၿမိဳ႕ေန အားလံုးလာၾကသည္။ ခြဲျခားထားျခင္းမရွိ။ တေပါင္းတည္းကၿပီး တေပါင္းတည္းစားၾကသည္။ လားဟူမိဘမ်ားသည္ ေခတ္သစ္ပညာေရးကို အားေပးသည္။ ရြာတြင္ မူလတန္းေအာင္ပါက ၿမိဳ႕ကိုရေအာင္ပို႔ၿပီး စာႀကိဳးစားခိုင္းေလ့ရွိသည္။ လားဟူပညာတတ္မ်ားလည္း တိုးျမွင့္လာသည္ဟု မိတ္ေဆြ လားဟူမ်ားကဆိုၾကသည္။
ဇန္နဝါရီလ ၂၆ ရက္သည္ လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ႏွစ္ဆန္းတနလၤာေန႔ျဖစ္ၿပီး ဇန္နဝါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔ညက ပြဲေတာ္တြင္ ေရာင္စံုမီးပန္း၊ မီးက်ည္မ်ား ပစ္ေပါက္ခဲ့ၾကသည္။
ေတာင္ေပၚရြာႏွင့္ ေက်းရြာမ်ားမွ ေရာက္ရွိလာသည့္သူမ်ားကို ယဥ္ေက်းမႈအဖြဲ႕က လိုေလးေသးမရွိေအာင္ ဧည့္ခံၾကသည္။ လားဟူတိုင္းရင္းသားတို႕၏ ပြဲေတာ္တြင္ အျခားတိုင္းရင္းသားမ်ားကလည္း ဝင္ေရာက္ဆင္ႏႊဲၾကၿပီး ေနာင္ႏွစ္တြင္သည့္ထက္ ပိုစည္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါသည္။
တာခ်ီလိတ္အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာ
