(ေဇယ်သူ)
၂၀ ရာစု၏ အေတာက္ေျပာင္ဆုံး စစ္သူႀကီး တစ္ဦးျဖစ္သည့္ ဗီယက္နမ္ လြတ္လပ္ေရး သူရဲေကာင္း ဗိုငြင္ဇပ္ အသက္ ၁၀၂ ႏွစ္တြင္ ဆုံးပါးသြားၿပီ။ ထိုသတင္းကို ဆုံးလွ်င္ဆုံးခ်င္း ေအာက္တိုဘာ ၄ ရက္ ေန႔က ဗီယက္နမ္ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က Facebook ေပၚတြင္ ေဝမွ်သည့္အတြက္ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား သိခြင့္ရလိုက္သည္။
ဆက္တိုက္ဆိုသလို အျခားဗီယက္နမ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း ဗိုငြင္ဇပ္ ဆုံးသည့္သတင္းကို သူ႔ထက္ငါ တင္လာၾကသည္။ လူခ်စ္လူခင္ မ်ားလွသည့္ သူရဲေကာင္းႀကီးကို ဗီယက္နမ္သူ ဗီယက္နမ္သားတို႔ အင္တာနက္ေပၚတြင္ လြမ္းေဆြး တမ္းတၾကသည္။ ဗိုငြင္ဇပ္ တစ္ေယာက္ ဆုံးပါးေသာေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ၾကသူမ်ားတြင္ ဗီယက္နမ္စစ္ကို မမီလိုက္သူ ဗီယက္နမ္ လူငယ္မ်ားစြာတို႔ အပါအဝင္ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဗီယက္နမ္တို႔ သူ႔ကိုေလးစားမႈအား ျမင္ႏုိင္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ဗုိငြင္ဇပ္သည္ ေခတ္သစ္ ဗီယက္နမ္ကို ထူေထာင္သူ ရဲေဘာ္တစ္စု အနက္မွ ေနာက္ဆုံး က်န္ရစ္သူ ျဖစ္သည္။ ဗီယက္နမ္၏ ဖခင္ႀကီး ဟိုခ်ီမင္းၿပီးလွ်င္ အေလးစားခံရဆုံး ဗီယက္နမ္ သူရဲေကာင္း ဗိုငြင္ဇပ္သည္ ဟိုခ်ီမင္း၏ ညာလက္႐ုံးလည္း ျဖစ္သည္။
ဗုိငြင္ဇပ္အေၾကာင္း ျမန္မာျပန္ထားေသာ စာအုပ္ကို ငယ္စဥ္က ဖတ္မိကတည္းက သူ႔ကို ေလးစား မိသည္။ သူ႔ကို ေလးစားရင္း သူကိုယ္စားျပဳေသာ ဗီယက္နမ္တို႔၏ အႏုိင္မခံ အ႐ႈံးမေပး အလံမလွဲေသာ စိတ္ဓာတ္ကို ျမတ္ႏုိးတတ္လာသည္။ ေနာင္ျပည္ပတြင္ ေက်ာင္းသြားတက္၊ စာတမ္းသြားဖတ္၊ ေလ့လာေရး ခရီးသြားရင္း ခင္လာသည့္ ဗီယက္နမ္ သူငယ္ခ်င္း အမ်ားစုသည္လည္း စိတ္ဓာတ္ ျပင္းျပၾကသည္။ မေတာ္ေသာ ဗီယက္နမ္သာ ေတြ႕ဖူးသည္၊ မႀကိဳးစားေသာ ဗီယက္နမ္ ကြၽန္ေတာ္မႀကဳံဖူးခဲ့။ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံသည္ ႐ုန္းကန္ရေသာ ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ သူ၏ ရပ္တည္မႈကို ၿခိမ္းေျခာက္သည့္ ႏုိင္ငံမ်ားမွာ ထိတ္ထိတ္ႀကဲေတြခ်ည္း။ အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္ႏွင့္ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီကာ တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္း တိုက္ၾကရသည္။ ႐ႈံးလုိက္ ႏုိင္လိုက္၊ တ႐ုတ္က စိုးမိုးထားခ်ိန္မ်ား လည္းရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဗီယက္နမ္သည္ တ႐ုတ္ ျဖစ္မသြား၊ ဗီယက္နမ္က ဗီယက္နမ္သာ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ျပင္သစ္လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရျပန္သည္။ ျပင္သစ္လက္မွ ကြၽတ္ေသာအခါ မဟာအင္အားႀကီး အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ရင္ဆိုင္ ရျပန္သည္။ ဗုိငြင္ဇပ္သည္ ဗီယက္နမ္ တပ္မေတာ္ကို ဦးေဆာင္ၿပီး ျပင္သစ္ေရာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကိုပါ အႏုိင္တိုက္ခဲ့သည့္ ေခတ္သစ္ ဗီယက္နမ္ သူရဲေကာင္းႀကီး ျဖစ္သည္။
သတင္းစာဆရာ၊ ေက်ာင္းဆရာ ျဖစ္သည့္ ဗိုငြင္ဇပ္သည္ စစ္ပညာကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ေလ့လာ တတ္ေျမာက္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္။ လူ ၃၄ ေယာက္၊ အိုမင္းေဟာင္းႏြမ္း လက္နက္ငယ္မ်ားျဖင့္ ေျပာက္က်ားတပ္ တစ္တပ္ကို ဗီယက္နမ္ေျမာက္ပိုင္း ေတာတြင္း၌ ၁၉၄၄ တြင္ သူဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။ ဗီယက္နမ္ကို တိုင္းတစ္ပါးသားတုိ႔ လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေသသည္အထိ တိုက္ပြဲဝင္သြားရန္ က်ိန္ဆိုခဲ့ၾကသည့္ ထိုလူ ၃၄ ေယာက္သည္ တပ္မေတာ္ တစ္ရပ္အျဖစ္ ႀကီးထြားလာကာ ျပင္သစ္ နယ္ခ်ဲ႕အင္ပါယာကို ၿပိဳကြဲေစခဲ့ၿပီး ႏွစ္ျခမ္းကြဲေနသည့္ ဗီယက္နမ္ကို ေပါင္းစည္းေစခဲ့သည္။ Red Napoleon ကြန္ျမဴနစ္ နပိုလီယံဟု ျပင္သစ္ စစ္သူႀကီး နပိုလီယံႏွင့္ တင္စားခံရေသာ ဗိုငြင္ဇပ္သည္ ေျပာက္က်ား စစ္ပါရဂူဟု သူ၏ ၿပိဳင္ဘက္မ်ားေရာ စစ္ေရး ပညာရွင္မ်ားကပါ သတ္မွတ္ျခင္းခံရသည္။ သူ၏ ေျပာက္က်ား နည္းစနစ္မ်ားကို ကမာၻတစ္ဝန္း နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ အတုယူ လက္ဆင့္ကမ္း သုံးစြဲခဲ့ၾကသည္။
ကိုလိုနီအရွင္သခင္ ျပင္သစ္တပ္မ်ားကို အငိုက္ဖမ္း အလဲထိုးကာ လြတ္လပ္ေရး အရယူႏုိင္ခဲ့သည့္ ဒိန္ဗင္ဖူး တိုက္ပြဲတြင္ ဗိုငြင္ဇပ္၏ သမား႐ိုးက် စစ္ပြဲတိုက္ႏုိင္ စြမ္းအားကို အားလုံးက မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ရသည္။ ဗိုငြင္ဇပ္သည္ အေျမာက္မ်ားကို ျပင္သစ္တို႔ မသိေအာင္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားအျဖစ္ ျဖဳတ္ၿပီး စက္ဘီးႏွင့္တင္ကာ ေတာႀကီးမ်က္မည္းႏွင့္ ေတာင္မ်ားကို ျဖတ္ၿပီး ဗီယက္နမ္တပ္မ်ား ခ်ထားရာသို႔ အေရာက္ပို႔သည္။ ဗီယက္နမ္ အေျမာက္မ်ားက တရစပ္ စတင္ပစ္ခတ္ေသာ အခါတြင္ ျပင္သစ္တို႔ အငိုက္မိၿပီး ဗီယက္နမ္တို႔ တိုက္အားေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ လက္နက္ ခ်လိုက္ရသည္။ ထိုေအာင္ပြဲ အၿပီးတြင္ ဗုိငြင္ဇပ္သည္ တစ္ဟုန္ထုိး နာမည္ေက်ာ္ၾကားသြားသည္။ ဒိန္ဗင္ဖူး တိုက္ပြဲအၿပီးတြင္ ေဆြးေႏြးပြဲ စကားဝိုင္းသို႔ ဗီယက္နမ္ ေရာက္ခဲ့ေသာ္လည္း ေတာင္ဗီယက္နမ္ႏွင့္ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ဟု ႏွစ္ျခမ္းကြဲသည္။ ေတာင္ဗီယက္နမ္သည္ အေမရိကန္၏ ႐ုပ္ေသးဟုထင္သည့္ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ႏွင့္ ေတာင္ဗီယက္ နမ္တင္းမာမႈ ျမင့္သထက္ ျမင့္လာၿပီး စစ္ျဖစ္သည္။ ေတာင္ဗီယက္နမ္ က်သြားလွ်င္ မီးခိုးႂကြက္ေလွ်ာက္ လိုက္ၿပီး ေဒသတြင္း အျခားႏုိင္ငံမ်ားပါ ကြန္ျမဴနစ္တို႔ လက္ေအာက္က်သြားမည္ စိုးသျဖင့္ ေတာင္ဗီယက္နမ္ကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ပံ့ပိုးအားေပးသည္။ လက္နက္ရိကၡာ ေထာက္ပံ့ရာမွ ဗီယက္နမ္ စစ္ရွိန္ တက္လာခ်ိန္တြင္ စစ္ထဲသုိ႔ အေမရိကန္ ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္တိုက္ခိုက္သည္။
ဗုိငြင္ဇပ္သည္ ေတာင္ဗီယက္နမ္ကို ႏွစ္သစ္ကူး တက္ပြဲေတာ္တြင္ ထိုးစစ္ႀကီး ဆင္သည္။ စစ္ေရးအရ ေအာင္ျမင္သည္ဟု ေျပာရခက္ေသာ္လည္း ႏွစ္ဖက္ အက်အဆုံး မ်ားလွသျဖင့္ စစ္ကို လြယ္လြယ္ျဖင့္ အဆုံးသတ္ႏုိင္မည္ဟု ထင္ေနၾကေသာ အေမရိကန္ မူဝါဒ ခ်မွတ္သူမ်ားႏွင့္ သာမန္ျပည္သူမ်ားကို မ်က္လုံး ပြင့္သြားေစသည္။ တီဗီ၊ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေတြ႕ရေသာ စစ္၏ အနိ႒ာ႐ုံမ်ားေၾကာင့္ အေမရိကန္တြင္ စစ္ဆန္႔က်င္ေရးမ်ား ေပၚေပါက္လာသလုိ အေမရိကန္ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးဌာနႏွင့္ သမၼတတို႔ကိုလည္း စစ္ဆက္ လက္ဆင္ႏႊဲလိုစိတ္ ကုန္ခန္းေစခဲ့သည္။ ဗိုငြင္ဇပ္သည္ ဗီယက္နမ္စစ္ကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဧည့္ခန္းမ်ား အတြင္းသို႔ အေရာက္ပို႔ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ သမၼတနစ္ဆင္ လက္ထက္တြင္ အေမရိကန္တို႔ စတင္ဆုတ္ခြာၿပီး ၁၉၇၃ တြင္ တပ္မ်ား အၿပီး႐ုပ္သိမ္းသည္။ ၁၉၇၅ တြင္ ေတာင္ဗီယက္နမ္ၿမိဳ႕ေတာ္ ဆိုင္ဂုံ (ယခု ဟိုခ်ီမင္းစီးတီး) က်သည္။ အေမရိကန္တုိ႔ ပထမဆုံး ႐ႈံးနိမ့္သည့္ ဗီယက္နမ္စစ္တြင္ အေမရိကန္ ငါးေသာင္းရွစ္ေထာင္ ေသဆုံးၿပီး ထိုစစ္၏ ႐ုိက္ခတ္မႈမ်ားသည္ ယေန႔ထက္တိုင္ ရွိေနဆဲ။
ဗိုငြင္ဇပ္သည္ ႏွစ္ဆယ္ရာစုအတြင္း အႀကီးျမတ္ဆုံး စစ္သူႀကီးမ်ားတြင္ တစ္ဦး အပါအဝင္ျဖစ္ၿပီး ေအာင္ပြဲမ်ား အလီလီရေသာ္လည္း သူ႔တပ္မ်ားသည္ အက်အဆုံး မ်ားသျဖင့္ ေဝဖန္သူတုိ႔က သူသည္ လူ႔အသက္ကို ဖက္ရြက္မွ် မမွတ္ဟု ဆုိၾကသည္။ ‘ကမာၻေပၚတြင္ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေရာဂါျဖင့္၊ အျခား အေၾကာင္းျဖင့္ ေသေသာသူမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္လွ်င္ တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ ေသရသူမ်ားမွာ အနည္းငယ္သာ’ ဟု သူက တုံ႔ျပန္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔တပ္မ်ားထက္ ေခတ္မီေသာ လက္နက္မ်ား တပ္ဆင္ထား၊ ပိုၿပီးလည္း ဝဝလင္လင္ စားေသာက္ရ၊ အေထာက္အပံ့မ်ားလည္း ပိုေကာင္းသည့္ တပ္မေတာ္မ်ားကိုသာ သူ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ သူသည္ ဗီယက္နမ္ ေရွးသူရဲေကာင္းမ်ားကို အားက်ၿပီး သူတုိ႔၏ ဗ်ဴဟာမ်ားကို ဖတ္႐ႈေလ့လာသည္။ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ ေမာ္စီတုန္း၏ စစ္ဗ်ဴဟာမ်ားကို လည္း ေလ့လာၿပီး လက္ေတြ႕အသုံးခ်သည္။ မည္သည့္ ႏႈန္းစံႏွင့္ပင္ ၾကည့္ၾကည့္ ဗိုငြင္ဇပ္သည္ ရန္သူမ်ားက ဖိမ့္ဖိမ္႔တုန္ေအာင္ ေၾကာက္ရေသာ စစ္ပါရဂူ ဂု႐ုႀကီး ျဖစ္သည္။ ‘People should not be overawed by the power of modern weapons’ ‘ေခတ္မီ လက္နက္မ်ား၏ စြမ္းအားကို အေလးစားမလြန္ဖို႔ လိုသည္’ ဟု သူက ေရးသားသည္။ ‘လူသားေတြရဲ႕ တန္ဖိုးကသာ ေအာင္ျမင္မႈကို ဆုံးျဖတ္လိမ့္မယ္’ ဟုလည္း ဆုိသည္။
စစ္ေျမျပင္တြင္ သူ၏ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားေၾကာင့္ အမိေျမတြင္ ရန္သူမ်ား ပြားေစခဲ့သည္ဟု ဆိုရမည္ေလာ မသိ။ အာဏာလုပြဲမ်ား အၾကားတြင္ ဗိုငြင္ဇပ္သည္ တျဖည္းျဖည္း ေဘးေရာက္သည္။ ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲ အၿပီးတြင္ သူသည္ အရာမွက်ၿပီး ေပၚလစ္ဗ်ဴ႐ိုမွ ထြက္လိုက္ရသည္။ ဒုဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အျဖစ္ျဖင့္ သိပၸံႏွင့္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနကို တာဝန္ယူရၿပီး တစ္ႀကိမ္တြင္ ကေလးေမြးဖြားမႈႏႈန္း ထိန္းခ်ဳပ္ေရးကို ေဆာင္ရြက္ရသည္ဟု ဆိုသည္။ နာမည္ေက်ာ္ႀကီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလြယ္တကူ ပမထုတ္လိုက္ေသာ္လည္း တကယ့္အာဏာမူ မရွိေတာ့။ ဗီယက္နမ္သို႔ လာေရာက္ လည္ပတ္ၾကေသာ ႏုိင္ငံျခားသား ထိပ္တန္း ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားကို ဧည့္ခံသူအျဖစ္ႏွင့္ လည္းေကာင္း၊ စာေပမ်ား ေလ့လာဖတ္႐ႈျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း ဘဝေနဝင္ခ်ိန္ကို ကုန္ဆုံးေစခဲ့သည္။
ဗိုငြင္ဇပ္ အႏိုင္တိုက္ခဲ့ေသာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ဗီယက္နမ္သည္ ယခုအခါတြင္ ေရႊလမ္းေငြလမ္း ျပန္ေဖာက္ေနၾကၿပီ။ ဗုိငြင္ဇပ္ ကိုယ္တိုင္လည္း သူႏွင့္ ဗီယက္နမ္စစ္အတြင္း ရင္ဆိုင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့သည့္ ရန္သူေဟာင္း အေမရိကန္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ေရာဘတ္ မကၠနာမားရားႏွင့္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးစြာ ျပန္လည္ ေတြ႕ဆုံခဲ့သည္။ “အရင္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံရဲ႕ ရန္သူဟာ က်ဴးေက်ာ္သူေတြပဲ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္ေတြ တုိက္ခဲ့ၾကရတယ္” ဟု ဗိုငြင္ဇပ္က ဆိုသည္။
“အခုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဟာ လြတ္လပ္တဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္ေနၿပီ။ ျပန္လည္ ေပါင္းစည္းမိၾကၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အႀကီးဆုံး ရန္သူျဖစ္တဲ့ ဆင္းရဲ မြဲေတျခင္းနဲ႔ စီးပြားေရး ေခတ္ေနာက္က်ေနတာကို တိုက္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီ” ဟု ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းခန္း တစ္ခုတြင္ စစ္သားေဟာင္းႀကီးက ေျပာဆိုခဲ့သည္။
စစ္ပြဲႀကီးမ်ား၊ မဟာရန္သူႀကီးမ်ားကို အႏုိင္တိုက္ခဲ့ေသာ ဗိုငြင္ဇပ္တစ္ေယာက္ ေသမင္းႏွင့္ ခင္းရေသာ စစ္ပြဲတြင္ေတာ့ အ႐ႈံးေပးရၿပီ။ သူ၏ ေနာက္ဆုံးခရီးကို ႏုိင္ငံေတာ္စ်ာပန အျဖစ္ျဖင့္ က်င္းပၿပီး ႏွစ္ရက္ ၾကာ ေအာက္ေမ့လြမ္းဆြတ္ ဂုဏ္ျပဳၾကသည္။ မိခင္ႏုိင္ငံ ဗီယက္နမ္ သတင္းစာမ်ားေရာ ရန္သူေဟာင္း အေမရိကန္ သတင္းစာမ်ားကပါ သူ႔အေၾကာင္းကို ခ်ီးက်ဴး ေရးသားၾကသည္။
သူ႔ဘဝႏွင့္ ရင္းၿပီး ခ်စ္ခဲ့ရေသာ ဗီယက္နမ္သည္ ေအာင္ျမင္ ေခတ္မီေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚ တြင္ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည့္အတြက္ ေက်ာင္းဆရာ တစ္ျဖစ္လဲ စစ္ပါရဂူႀကီး အေသေျဖာင့္ပါ လိမ့္မည္။
The Voice Weekly
