ရွမ္းျပည္နယ္-ေညာင္ေရႊျမိဳ႔မယ္-အင္းေလးေဒသ၊နန္းဟူးရြာ တြင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူေသာ
ေဖာင္ေတာ္ဦးျမတ္စြာဘုရား၊သမိုင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္။
ေဖာင္ေတာ္ဦးျမတ္စြာဘုရား၊သမိုင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္။
ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၄၇၃-ခုႏွစ္တြင္၊ပုဂံေနျပည္ေတာ္ၾကီး တြင္၊ထီးနန္းစိုးစံေတာ္မူေသာ နရပတိ အေလာင္း စည္သူ မင္းၾကီးသည္ ၊ မဟာသမုျဒာတြင္ရွိေသာ ရတနာ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ၾကည္႔ရွဴေတာ္
မူလို သျဖင္႔၊ သကၤနက္ ေဖာင္ယာဥ္ စၾကာျဖင္႔၊မွဴးမတ္ဗိုလ္ပါတို႔ ျခံရံလ်က္ထြက္ခြာေတာ္မူသည္။
မင္းၾကီးသည္ ေဖာင္ယာဥ္စၾကာႏွင္႔ ယမထာၾကီမ္လံုးစၾကာကိုပိုင္ဆိုင္ေသာမင္းျမတ္ျဖစ္ေပသည္၊
ထိုေၾကာင္႔ သကၤ နက္ေဖာင္စၾကာကို သြားလိုရာအရပ္တြင္ (လက္ညိဳးညြန္ရာ ေရျပင္ျဖစ္ရေလသည္။)
ဟူေသာ ဆိုရိုးစကားထင္ရွားေလသည္။ အေလာင္းစည္သူ မင္းၾကီးသည္တိုင္းခန္း လွည္႔လည္ေတာ္ မူရင္း ၊ျမင္႔မိုရ္ေတာင္သို႔ သြားလိုေသာ စိတ္ဆႏၵ ျပင္းျပလာ သျဖင္႔၊ျမင္႔မုိရ္ေတာင္သို ႔သြားရန္ ဆံုးျဖတ္ လိုက္သည္။
နတ္သိၾကားမင္းႏွင္႔ သူသီတာတို႔ဟန္႔တားျခင္း။
တာ၀တိန္သာ နတ္ျပည္ကို အစိုးရေသာ သိၾကားမင္းႏွင္႔ မိဖုရားသူသီတာတို႔က၊ လူအိုခင္ပြန္းအေရာင္ဖန္
ဆင္းျပီး ေလာင္းေလွငယ္ႏွင္႔စီးႏွင္းေလွာ္ခက္ဟန္ကဲ႔သို႔ေလွာ္ခက္လာေလသည္။မင္းၾကီးျမင္ေသာအခါ
ေမးျမန္းခဲ႔သည္မွာ- အကၽႊႏု္ပ္တို႔ခင္ပြန္းသည္ တဆယ္႔ငါးႏွစ္အရြယ္ကပင္ အီမ္ေထာင္ျပဳျပီး ျမင္႔မိုရ္ေတာင္ သို႔ ေရာက္ျခင္ေသာအားငါတို႔သြားသည္၊ ယခုမူကား ျမင္႔မိုရ္ေငြ႔မ်ား မေတြ႔ရပါ။တို႔သာမိုက္လွျဖစ္ေပစြ၊ မေတြ႔ပါရ၊ ေျမးေမာင္လွတို႔ မွတ္ရသူအိုစကားတည္း။ ဟုေျပာျပီး အေလာင္းစည္သူ မင္းၾကီးသည္ သူအိုတို ႔ေျပာသည္႔စကားကိုမယံုၾကည္ဘဲဆက္လက္သြားရန္ ဆႏၵျပင္းျပေနပါသည္၊ ထိုေၾကာင္ ႔ေဖာင္ယာဥ္ စၾကာႏွင္႔သူအိုတို႔စီးႏွင္းေသာ ေလာင္းေလွငယ္တို႔ယွဥ္ျပိဳင္ၾကရာ၊သိၾကားမင္းဖန္ဆင္းထားေသာ ေလာင္းေလွငယ္ ကပိုမိုျမန္ဆန္ေသာေၾကာင္႔ ၊မင္းၾကီးက သြားရန္အစီစဥ္ကိုဖ်က္သီမ္းလိုက္ေလသည္။
ဇမဴသေျပသို႔ေရာက္ေတာ္မူျခင္း
အေလာင္းစည္သူ မင္းၾကီးသည္ ဇမဴသေျပပင္ရင္းသို႔ဆိုက္ေရာက္ ေသာအခါ ဗိုလ္ရွဳသဘင္ ခံယူေတာ္ မူေလ၏၊ ထိုအခါ ဟိမ၀ႏၱာ ေတာအရပါမွလာေသာ လီလူးတေယာက္သည္ သားငယ္ကိုပိုက္ျပီး
ျမစ္ကမ္းနားကေနျပီးၾကည္႔ေလသည္။ထိုသို႔ငိုေကၽႊးမည္တမ္းေသာအသံကိုမင္းၾကီး ၾကားေတာ္မူေလေသာ္
ယမထာၾကီမ္လံုးႏွင္႔ေရကိုပုတ္ခက္လိုက္ရာေရေစာင္႔နတ္ထြက္ေပၚလာသည္။ ဘီလူးမ၏သားငယ္ကို
ေရေစာင္႔နတ္က သယ္ယူေပးျပီး ၊ဘီလူးမက အလြန္၀မ္းသာလွေပ၏ ထိုအခါ ဘီလူးမက မိမိေနရာ ဟိမ၀ႏၱာေတာအရပ္သို႔ ၀င္ေရာက္ျပီး အနံ႔ေမြးၾကိဳင္လွေသာ သရကၡာန္အစစ္ကို ျဖတ္ယူျပီး လာေရာက္ ဆက္သေလသည္။
ဘုရားရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ငါးဆူဆက္သျခင္း။
အေလာင္းစည္သူ မင္းၾကီးသည္ ဇမဴသေျပပင္ရင္းသို႔ဆိုက္ေရာက္ ေသာအခါ ဗိုလ္ရွဳသဘင္ ခံယူေတာ္ မူေလ၏၊ ထိုအခါ ဟိမ၀ႏၱာ ေတာအရပါမွလာေသာ လီလူးတေယာက္သည္ သားငယ္ကိုပိုက္ျပီး
ျမစ္ကမ္းနားကေနျပီးၾကည္႔ေလသည္။ထိုသို႔ငိုေကၽႊးမည္တမ္းေသာအသံကိုမင္းၾကီး ၾကားေတာ္မူေလေသာ္
ယမထာၾကီမ္လံုးႏွင္႔ေရကိုပုတ္ခက္လိုက္ရာေရေစာင္႔နတ္ထြက္ေပၚလာသည္။ ဘီလူးမ၏သားငယ္ကို
ေရေစာင္႔နတ္က သယ္ယူေပးျပီး ၊ဘီလူးမက အလြန္၀မ္းသာလွေပ၏ ထိုအခါ ဘီလူးမက မိမိေနရာ ဟိမ၀ႏၱာေတာအရပ္သို႔ ၀င္ေရာက္ျပီး အနံ႔ေမြးၾကိဳင္လွေသာ သရကၡာန္အစစ္ကို ျဖတ္ယူျပီး လာေရာက္ ဆက္သေလသည္။
ဘုရားရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ငါးဆူဆက္သျခင္း။
သိၾကားမင္းၾကီးသည္ကိုယ္ထင္ရွားျပသျပီး၊မင္းၾကီးအားဆိုေလသည္။
-ျမတ္ေသာမင္းၾကီး ျမင႔္မိုရ္ေတာင္သို႔မသြားျခင္းကား ေကာင္းလွပါေပ၏ ငါကား သိၾကားတည္း မင္းၾကီး အား သာသနာေတာ္၏အက်ိဳးကိုေဆာင္ရြက္ေစခ်င္ေသာေၾကာင္႔ ၊ျမင္႔မိုရ္ေတာင္သို ႔မ သြားျဖစ္ေလေအာင္ တားျမစ္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။ သာသနာေတာ္တည္သမွ် လူသတၱ၀ါ အေပါင္းတို႔ ကိုးကြယ္စိမ္ ႔ေသာဌာ- သင္မင္းၾကီးအား၊ဘုရားရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ကို၊ငါေပးမည္ဟုဆိုကာ- မင္းၾကီးထံတြင္၊ သရကၡာန္အသားကိုေတာင္းယူျပီး ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၅)ဆူကိုထုလုပ္ျပီးသီသဓါတ္ေတာ္တဆူ၊ သရိယဓါတ္ေတာ္ျမတ္္တဆူကိုထည္႔သြင္းဌာပနာေလ၏ သရကၡန္အစ-သေျပအစ-ေဗာဓိအစတို႔ကို စုေပါင္းျပီးစီရင္ေသာေၾကာင္႔ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴဘု၇ား ဟုေခၚေ၀ၚခဲ႔ေလသည္။။
ထိုဘုရားတြင္ သီသေမြေတာ္(၁)ဆူႏွင္႔ ႏွလံုးေတာ္တဆူသြင္း ျပီး ဌာပနာေလ၏
အထက္ေဖာ္ျပပါ သရကာၡန္ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၅)ဆူႏွင္႔ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴ(၁)ဆူ၊ရွင္ျဖဴ-ရွင္လွ(၂) ဆူေပါင္း ဘုရားရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၈)ဆူ ကုိသိၾကားမင္းကထုလုပ္ျပီးဆက္သေလ၏
သရကၡာန္ဘုရားရုပ္ထုေတာ္(၄)ဆူ
ဌာပနာတိုက္သြင္းျခင္း။
ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၄၈၂-ခုႏွစ္ တြင္၊အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီးသည္တိုင္းခန္းလွည္႔လည္မူရာ၊အေရွ႕ေတာင္
ညိဳ ေတာင္တန္းၾကီးတြင္ သာသနာေတာ္ျမတ္ ငါးေထာင္အတြင္း သာသနာေတာ္ ထြန္းကားေသာ အရပ္ေဒသျဖစ္လီမ္႔မည္။ ထိုေတာင္တန္း၏အေရွ႔ကား (ေနာင္)မဟာနာဂရျပည္ၾကီးျဖစ္ဖြယ္ရာရွိေပ၏ ထိုေၾကာင္႔-သရကၡာန္ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၅)ဆူကို၊ထိုအရပ္ေသဒ၌တည္ေဆာက္ ဌာပနာေပးရန္ေသာ တာပန္နတ္ၾကီးက ဆိုေတာ္မူေလ၏၊မင္းၾကီးကလည္းနတ္ၾကီးဆိုသည္႔အတိုင္း၊ ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ကို ပထမ၊ဒုတိယ၊တတိယ၊စတုထၳ၊ေလးဆူေသာ ဘုရားရဟႏၱာရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ကိုပင္႔ယူျပီး ဆင္ေတာ္ေပၚ၌ တင္ၾကေလ၏။အဖ်ားပိုင္း ပဥၹမ ရုပ္ထုေတာ္ကို၊ ဆင္အတင္မခံသျဖင္႔ ထိုအရပ္၌ ပို႔ေဆာင္ျခင္းမရွိ၊ သရကၡာန္ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၄)ဆူႏွင္႔ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴတဆူကို ဆင္ေပၚတင္ျပီး လြတ္ေတာ္ မူေလသည္။ ရုပ္ထုေတာ္တင္ေဆာင္လာေသာဆင္မ်ားကို၊အေရွ႔ေတာင္ညိဳအရပ္၌လွည္႔ပတ္လာရင္း သန္းေထာင္ အရပ္၊ေဖာင္ေတာ္ေပါက္ေတာင္ေျခရင္းသို႔ ေရာက္ရွိသည္႔အခါဆင္မ်ားမည္သည္႔အရပ္သို႔ မထြက္ ထြာေတာ့သျဖင္႔၊ထိုအရပ္တြင္ပင္ဌာပနာတိုက္တည္ေဆာက္ျပီး၊လိုဏ္ဂူသြင္းထားပါသည္။ ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴဘုရားကိုတင္ေဆာင္ ေသာ
ထိုဘုရားတြင္ သီသေမြေတာ္(၁)ဆူႏွင္႔ ႏွလံုးေတာ္တဆူသြင္း ျပီး ဌာပနာေလ၏
အထက္ေဖာ္ျပပါ သရကာၡန္ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၅)ဆူႏွင္႔ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴ(၁)ဆူ၊ရွင္ျဖဴ-ရွင္လွ(၂) ဆူေပါင္း ဘုရားရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၈)ဆူ ကုိသိၾကားမင္းကထုလုပ္ျပီးဆက္သေလ၏
သရကၡာန္ဘုရားရုပ္ထုေတာ္(၄)ဆူ
ဌာပနာတိုက္သြင္းျခင္း။
ျမန္မာ သကၠရာဇ္ ၄၈၂-ခုႏွစ္ တြင္၊အေလာင္းစည္သူမင္းၾကီးသည္တိုင္းခန္းလွည္႔လည္မူရာ၊အေရွ႕ေတာင္
ညိဳ ေတာင္တန္းၾကီးတြင္ သာသနာေတာ္ျမတ္ ငါးေထာင္အတြင္း သာသနာေတာ္ ထြန္းကားေသာ အရပ္ေဒသျဖစ္လီမ္႔မည္။ ထိုေတာင္တန္း၏အေရွ႔ကား (ေနာင္)မဟာနာဂရျပည္ၾကီးျဖစ္ဖြယ္ရာရွိေပ၏ ထိုေၾကာင္႔-သရကၡာန္ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၅)ဆူကို၊ထိုအရပ္ေသဒ၌တည္ေဆာက္ ဌာပနာေပးရန္ေသာ တာပန္နတ္ၾကီးက ဆိုေတာ္မူေလ၏၊မင္းၾကီးကလည္းနတ္ၾကီးဆိုသည္႔အတိုင္း၊ ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ကို ပထမ၊ဒုတိယ၊တတိယ၊စတုထၳ၊ေလးဆူေသာ ဘုရားရဟႏၱာရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ကိုပင္႔ယူျပီး ဆင္ေတာ္ေပၚ၌ တင္ၾကေလ၏။အဖ်ားပိုင္း ပဥၹမ ရုပ္ထုေတာ္ကို၊ ဆင္အတင္မခံသျဖင္႔ ထိုအရပ္၌ ပို႔ေဆာင္ျခင္းမရွိ၊ သရကၡာန္ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၄)ဆူႏွင္႔ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴတဆူကို ဆင္ေပၚတင္ျပီး လြတ္ေတာ္ မူေလသည္။ ရုပ္ထုေတာ္တင္ေဆာင္လာေသာဆင္မ်ားကို၊အေရွ႔ေတာင္ညိဳအရပ္၌လွည္႔ပတ္လာရင္း သန္းေထာင္ အရပ္၊ေဖာင္ေတာ္ေပါက္ေတာင္ေျခရင္းသို႔ ေရာက္ရွိသည္႔အခါဆင္မ်ားမည္သည္႔အရပ္သို႔ မထြက္ ထြာေတာ့သျဖင္႔၊ထိုအရပ္တြင္ပင္ဌာပနာတိုက္တည္ေဆာက္ျပီး၊လိုဏ္ဂူသြင္းထားပါသည္။ ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴဘုရားကိုတင္ေဆာင္ ေသာ
ဆင္မွာေတာင္ အရပ္သို႔ ထြက္ခြာလာရင္းမင္းၾကီးကနန္းေတာ္သို႔ ျပန္လည္ပင္႔ေဆာင္မည္ဟုဆိုေလသည္။ ထိုအခါ ေသာဆင္မွာ ေတာင္အရပ္ဌာနသို႔ထြက္ခြာလာရင္းမင္းၾကီးကနန္းေတာ္သို႔ျပန္လည္ပင္႔ေဆာင္မည္ဟု
ဆိုေလသည္။ ထိုအခါေသာတာပန္နတ္မင္းၾကီးဆက္လက္ေျပာၾကားခဲ႔သည္မွာ- မင္းျမတ္ထိုရတနာမဥၹဴ
ဘုရားကိုမဟာဂါမရြာ၌သာ အပ္ႏွံထားရွိရန္၊ ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴဘု၇ားကို ထိုမဟာကာမရြာတြင္ ၊အပ္ႏွံ
ထားေတာ္မူမွေနာင္ေသာအခါ သရကၡာန္ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ႏွင္႔ တေပါင္းတည္း ရွိလာမည္ ဟု ေသာတာပန္ နတ္ၾကီးကဆိုေတာ္မူေလသည္။
နတ္ၾကီးဆိုေတာ္မူသည္႔အတိုင္း မဟာကာမရြာေက်ာင္း၌၊ဆရာေတာ္(အရိယဓမၼရာသီ) ထံအပ္ႏွံေပးျပီးမဟာကာမရြာသူ-ရြာသားမ်ားႏွင္႔အတူ ပြဲလမ္းသဘင္ဆင္ယင္က်င္းပျပီး၊ေရစက္ခ်အမွ်-အတမ္းေပးေ၀ၾကပါသည္။
ဘုရားရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၄)ဆူေတြ႔ရွိျခင္း။
သကၠရာဇ္၇၂၁-ခုႏွစ္တြင္၊ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ ေစာ္ဘြားၾကီး စီဆိုင္ဖ လက္ထက္ေတာ္အခါ သန္းေထာင္အရပ္
တြင္တခုေသာေနရာ၌၊ ဘုရားေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ားကြန္႔ျမဴးေနသည္ကိုဖူးျမင္ေတြ႔ရွိၾကသျဖင္႔ေစာ္ဘြားၾကီး
ထံ သံေတာ္ဦးတင္ၾကေလသည္.။
နယ္ရွင္ေစာ္ဘြားက မွဴးေတာ္-မတ္ေတာ္မ်ားႏွင္႔ျခံရံျပီးထြက္ေတာ္မူကာ၊ျမက္ျခံဳပိတ္ေပါင္းတို႔ကို ရွင္းလင္းခုတ္ထြင္ေစျပီး၊ရွာေဖြၾကရာ လိွဳဏ္ဂူအတြင္း၌ ဘုရားရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ (၄)ဆူကိုေတြ႔ရွိ ဖူးျမင္ေတာ္မူခဲ႔ေလသည္။
ေနရာဌာနေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း။
သကၠရာဇ္၉၇၇-ခုႏွစ္တြင္၊ေညာင္ေရႊျမိဳ႔၌ ဘြားသားစိုးစံေတာ္မူေသာေစာ္ဘြားမ(ေစာင္နန္းဖဲ)လက္ထက္သို႔
ေရာက္ေသာအခါ၊ ထိုျမိဳ႔ေတာ္ကိုထိပါးတိုက္ခိုက္ ေႏွာက္ယွက္ဖန္မ်ားေသာေၾကာင္႔ ၊ဗုဒၵဘာသာ ရွမ္းျမန္မာတို႔အထြတ္အထိပ္ျဖစ္ေသာယင္း၏ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ကို၊စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ရန္အႏၱရယ္ကင္းရွင္းရာျဖစ္ေသာ
ေညာင္ေရႊျမိဳ႔နယ္-ေရႊအင္းတိန္ဘုရားၾကီး၏ အရံေစာင္႔အသီေတာ္မ်ားေနရာရပ္ကြက္၌၊ ေက်ာင္းေတာ္
ျပဳျပင္ေဆာက္လုပ္ျပီးလွ်င္ ပင္႔ယူပို႔ေဆာင္ေစျပီး၊အေနာ္ရထာမင္း အပ္ႏွံထားသည္႔အတိုင္း၊၁၂-မွဳမင္းေရး
ကိစၥခပ္သိမ္းလြတ္ျငီမ္းခ်မ္းသာခြင္႔ေပးျပီးေစာင္႔ေရွာက္ထိမ္းသီမ္းေရးကိစၥ ေဆာင္ရြက္ဘြယ္ အ၀၀တို႔ကို
အမိန္႔အာဏာမ်ားႏွင္႔အပ္ျပီးလွ်င္ အထူးေစာင္႔ေရွာက္ ေစေတာ္မူေလသည္။
ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူျခင္း။
ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ေတာ္၌ ႏွစ္စဥ္ သီတင္း သီတင္းကၽႊတ္လဆန္း(၇)ရက္ေန႔တြင္၊က်င္းပေသာရုပ္ထုေတာ္ျမတ္
အပူေဇာ္ခံပြဲၾကီးကို၊ဆက္လက္က်င္းပျပဳလုပ္ရာ-
သီတင္းကၽႊတ္လဆန္း-၆ရက္ေန႔၊ဟဲယာရြာမသို႔ၾကြျပီးတညစံ။
။ ရ ။ ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ေတာ္သို႔ၾကြ တညစံ။
။ ၈ ။ နန္းသဲသို႔ၾကြေန႔ဆြမ္းကပ္ျပီးလွ်င္
။ ၈ ။ နန္းပန္ရြာသို႔ၾကြေရာက္တညစံ။
။ ၉ ။ ေနာင္ေတာရြာသို႔ၾကြေရာက္တညစံ။
။ ၁၀ ။ ရြာၾကီးဘန္း ပံုသို႔ၾကြ တညစံ။
။ ၁၁ ။ ေဆာ္မရြာေက်ာင္းေတာ္သို႔
အေရာက္ၾကြေတာ္မူကာ ျမိဳ႔ရြာေနလူျပည္သူတို႔၏ ရိုေသ၀ပ္လွ်ိဳးရွိခိုးေကာ္ေရာ္အပူေဇာ္ခံ ၆-ဌာန ပြဲသဘင္
ဆင္ယင္က်င္းပလာခဲ႔သည္။
ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ (၄)ဆူသာ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူျခင္း။
ထိုရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၅)ဆူအနက္ေညာင္ေရႊေဇာ္ဘြားၾကီးအပ္ႏွံထားေသာ သရကၡာန္ရုပ္ေတာ္ျမတ္(၄)ဆူ
ႏွင္႔ သကၠရာဇ္-၄၈၂ ခုႏွစ္အတြင္း၊အင္းတီမ္ဘုရားအသီေတာ္ျဖစ္ေသာမဟာဂါမရြာေက်ာင္းေတာ္၌၊
နရပတိစည္သူမင္း အပ္ႏွင္းေပးထားေသာ ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴဘုရား ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၁)ဆူ ေပါင္း (၅)ဆူ
ျဖစ္ေလသည္။ေဒသစာရီ ၾကြခ်ီေတာ္မူသည္႔အပူေဇာ္ခံပြဲ၌၊(၅)ဆူလံုးပင္႔ေဆာင္ခဲ႔ရာ၊ ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ေတာ္သို႔
အၾကြ၊လင္းကင္းရြာအေရွ႔အင္းလယ္သို႔အေရာက္၊ေလၾကီးမိုးၾကီး သည္းထန္စြာရြာသြန္းတိုက္ခိိုက္သျဖင္႔
ဘုရားေလွေတာ္ႏွစ္ျမဳပ္ျပီး၊ ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၅)ဆူအနက္(၄)ဆူသာရွာေဖြေတြ႔ရွိ ပင္ယူရရွိသည္။ အဆိုပါ
လက်ၤာရံ ရဟႏၱာတဆူမွာ×ရွာေဖြစံုစမ္းျပီးမရရွိျဖစ္ခဲ႔ေလသည္။ေဒသစာရီၾကြခ်ီိေတာ္မူသည္႔အျပီး၊ေက်ာင္း
ေတာ္ေရာက္တြင္ ဂႏၵကုဋိတိုက္ေတာ္ဖြင္႔ေသာအခါတြင္မွ၊ဦးေခါင္းေတာ္တြင္ေမွာ္မ်ားတင္လ်က္ဖူးေတြ႔ရ
ေၾကာင္း၊ထို႔ေနာက္တဖန္ပင္႔ယူျပန္လွ်င္၊ေရွ႔နည္းမေသြမိုးေလသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းတိုက္ခက္ျပန္သျဖင္႔
ထို ရဟႏၱာရုပ္ထုေတာ္ျမတ္တဆူကို၊ညတြင္းခ်င္းေက်ာင္းေတာ္သို႔ပင္႔ျပန္ပို႔ေဆာင္ေသာအခါမွမိုးစင္ေလ
ကင္းခ်မ္းသာျခင္းျဖစ္ေလသည္။
(၁၉)ဌာနအပူေဇာ္ခံပြဲၾကြခ်ီေတာ္မူျခင္း။
မူလ ၆-ဌာနၾကြခ်ီေတာ္မူျပီး ၈-ဌာန ပြဲေတာ္မ်ားက်င္းပလာခဲ႔သည္႔ျပင္ေနာက္ေနာင္ အုပ္ခ်ဴပ္ေတာ္မူၾက
ေသာေညာင္ေရႊျမိဳ႔ေစာ္ဘြားၾကီးမ်ား လက္ထက္ေတာ္တြင္၊ အရပ္ရပ္-အရြာရြာတို႔မွေစတနာ သဒါၵတရား တိုးပြား ထက္သန္လာၾကသျဖင္႔၊မိမိတို႔ရပ္ရြာ တြင္ေန႔ဆြမ္းကပ္လွဴရာႏွင္႔ ညက်ိန္းေတာ္မူရန္
ခြင့္ပန္တင္ေလွ်ာက္ၾကသည္႔အတိုင္း ၊ေနာက္ထပ္ ၁၂-ဌာနအရပ္မ်ားသို႔ခြင္႔ျပဳေတာ္မူခဲ႔ေလသည္။
ဌာနေပါင္း(၁၉)၊ရက္ေပါင္း(၁၅)ရက္မွ်ၾကြခ်ီေတာ္မူခဲ႔ေလသည္.။ ေနာက္ထပ္ပြဲစားကုန္းဌာန၌ေန႔ဆြမ္းကပ္
ရန္ထပ္မံခြင္႔ျပဴလိုက္သည္။
သို႔ေသာ္၁၃၁၁-ခုႏွသ္၊တိုင္းျပည္ျင္ိမ္၀ပ္ပိျပားမွဳမရွိသည္႔အတြက္၊ဂုိဏ္းသံဃာဆရာေတာ္မ်ားသက္ဆိုင္ရာ
အစိုးရဌာနအၾကီးအကဲမ်ားႏွင္႔နန္းဟူးရြာ ဘုရားထိန္းသီမ္းေစာင္႔ေရွာက္ေရးေဂါပကအဖြဲံ႔ လူၾကီးမ်ားတို႔ အားလံုးသေဘာတူညီခ်က္ဆံုးျဖတ္ၾကသည္႔အတိုင္း၊ထိုႏွစ္တြင္ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူျခင္းမရွိပါ။သက္ဆိုင္ရာ
ဒါယကာ၊ဒါယိကာမ တို႔မိမိဌာနသို႔ၾကြေရာက္သည္႔ေန႔က်လွ်င္၊ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားေက်ာင္းေတာ္ၾကီးသို႔
အေရာက္၊ဆြမ္း၊ပန္း၊ေရခ်မ္း၊ဆီမီး၊ဖေရာင္းတိုင္မ်ားကိုလာေရာက္ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၾကပါသည္။ ထိုႏွစ္တြင္ေက်ာင္းေတာ္၌ ေန႔စဥ္ႏွင္႔အမွ်လူစည္ကားႏွစ္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ေပမည္။
၁၃၁၂-ခုႏွစ္တြင္၊ေဒသစာရီဆက္လက္ၾကြခ်ီေတာ္မူလာရင္း၊၁၃၂၇-ခုႏွစ္၊သီတင္းကၽႊတ္လဆန္း(၆)ရက္၊
နံနက္(၈)နာရီအခ်ိန္တြင္၊ဟဲယာရြာမဌာနမွေက်းစားကုန္းေက်ာင္းသို႔အၾကြ ေျမနီကုန္းရြာအေရွ႔ေတာင္
ေထာင္႔သို႔အေရာက္၊မိုးၾကီး ေလၾကီးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းတိုက္ခက္သျဖင္႔၊ကရ၀ိတ္ေဖာင္ေတာ္ေလွၾကိး
မွာတီမ္းေမွာက္သြားပါသည္။ထိုရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၄)ဆူအနက္ေရေအာက္သို႔ ၂ဆူက်သြားျပီး က်န္၂ဆူ
မွာဘုရားလူၾကီးမ်ားတို႔ကပင္႔ယူရရွိလိုက္သည္ယေရေအာက္၌က်ေသာဘုရား၂ဆူမွာ ထိုနံနက္၉နာရီခြဲ အခ်ိန္တြင္ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ႔ျပီး ဆက္လက္ပင္႔ေဆာင္ၾကပါသည္.။
(၂၀)ဌာန အပူေဇာ္ခံပြဲၾကြခ်ီေတာ္မူျခင္း။
၁၃၂၈-ခုႏွစ္တြင္၊ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူသည္႔ခရီးစဥ္ကိုျပဳျပင္ျပီး၊ေကလာဌာန ၌ ၊ ေန႔ဆြမ္းကပ္လွဴရန္
ဌာနသစ္တိုးခ်ဲ႔ျပီးႏွစ္စဥ္ ေန႔ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္႔ေနသည္႔ ဇရပ္ၾကီးဌာနကို ညက်ိန္း၀ပ္ရန္အခ်ိန္ ဇယားျပဳျပင္လိုက္ပါသည္။ ထိုႏွစ္တြင္ေတာ္သလင္းလကြယ္ ေန႔ ေက်ာင္းေတာ္မွထြက္ခြာျပီး သီတင္းက်ၽႊတ္လျပည္႔ေက်ာ္၂ရက္ေန႔တြင္၊ေက်ာင္းေတာ္သို႔ျပန္လည္ၾကြ၀င္ေတာ္မူသည္။
နိမိတ္ထူးျခားခ်က္တင္ျပျခင္း။
၁၃၂၈-ခုႏွစ္၊ေတာင္သလင္းလကြယ္ေန႔နံနက္ ၇ နာရီ အခ်ိန္၊ေက်ာင္းေတာ္ ျပာသဒ္ဦးပလႅင္ေတာ္မွ
စီးေတာ္ေလွစံေက်ာင္းျပသာဒ္အတြင္းသို႔ပင္႔တင္ျပီး ၾကြခ်ီေတာ္မူရာ မိုးေလက္သးစင္ေနသည္ၾကားမွ
ညအခ်ိန္ကဲ႔သို႔ ေမွာင္က်သြားပါသည္. ထို႔ ၈ နာရီခြဲအခ်ိန္ က်ေရာက္မွ အလင္းေရာက္ျပန္လည္ျမင္ေတြ႔
လာျပီး ေနစၾကာ၏အလင္းေရာင္ကို ေတြ႔ျမင္ရေလသည္။ ထိုနိမိတ္ ထူးျခားခ်က္ကို လူတိုင္းပင္ အ႔ံၾသရေလသည္။ ထိုႏွစ္တြင္အင္းေလးေဒသ၌ ေဘးအႏၱရယ္ အမ်ားအျပားေတြ႔ရွိရျပီး၊ ၁၃၂၉-ခုႏွစ္္ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူရာေနရာဌာနတိုးျမင္႔ျခင္း မျပဳလုပ္ေတာ့ ဘဲ ေန႔ရက္ႏွင္႔ အခ်ိန္ကိုသာျပဳျပင္ေပးခဲ႔ေလသည္။သီတင္းကၽႊတ္လဆန္း၁-ရက္ေန႔ေက်ာင္းေတာ္မွအင္းတီမ္ဌာနသို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူျပီး သီတင္းကၽႊတ္လျပည္႔ေက်ာ္ ၃ ရက္ေန႔ေရသာဌာန မွေက်ာင္းေတာ္ သို႔ ျပန္လည္ ၾကြ၀င္ေတာ္ မူေလသည္။
ထာ၀ရေက်ာင္းေတာ္ရာေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း။
သကၠရာဇ္၁၁၃၃ ခုႏွစ္တြင္၊ေရႊအင္းတီၤမ္ ဘုရားၾကီး၏ အေရွ႔ဘက္ မဟာဂါမရြာရွိ ေဖာင္ေတာ္ဦးေက်ာင္း
ေတာ္ၾကီးကို မီးသင္႔ေလာင္သျဖင္႔၊ ရြာၾကီးဘန္းပံုအရပ္တြင္ေက်ာင္းေတာ္ေဆာက္လုပ္ျပီး၊
ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္(၅)ဆူကိုေရြေျပာင္းပင္႔ေဆာင္ျပီးလွ်င္၊အသိေတာ္မ်ားကေစာင္႔ေရွာက္ၾကေလသည္။ထို႔
ေနာက္တဖန္၁၂၄၃-ခုႏွစ္ရြာၾကီးဘန္းပံု ေက်ာင္းေတာ္လည္း ထပ္မံ မီးေလာင္ျပန္ရာ၊ သာေလးေက်းရြာ အုပ္စု×နန္းဟူရြာ၌ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးေဆာက္လုပ္ျပီး၊ထာ၀ရေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ၁၂၅၂-ခုႏွစ္တြက္ တည္ေဆာက္ျပီးကိုးကြယ္လာၾကသည္။ထိုေနာက္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာပ်က္စီးယိုယြင္းမွဳမ်ားျပားလာသျဖင္႔၊သကၠရာဇ္ ၁၃၁၃×ခုႏွစ္တြင္၊အထက္ပါ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ဖ်က္သီမ္းလိုက္ပါသည္။
ယခုတည္ရွိေသာေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို၊၁၃၁၄-ခုႏွစ္တြင္၊စတင္ အုတ္ျမစ္ခ် ကြန္ကရက္တိုင္မ်ားကို တည္
ေဆာက္ၾကျပီး၊၁၃၁၇ခုႏွစ္၊ဘုရားေက်ာင္းေတာ္တက္ပြဲကိုက်င္းပ ႏိုင္ခဲ႔ပါသည္။ ၁၃၁၈-ခုႏွစ္တြင္ ၊ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး၏ေစတီလံုးထိပ္ထီးေတာ္ ျမတ္ကို ေအာင္ျမင္စြာတပ္ဆင္ျပီးစီးေၾကာင္းတင္ျပအပ္ပါသည္။
==========================================================
ကၽႊန္ေတာ္အားလံုးအတြက္အင္းေလးသမိုင္းအေၾကာင္းသိရွိေစရန္ရည္ရြယ္ျပီးအဖိုးအဘြားမ်ားထိန္းသီမ္း
ခဲ႔ေပးေသာစာအုပ္မွျပန္လည္ရိုက္ယူျပီးျပန္မွ်ေ၀ေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဆိုေလသည္။ ထိုအခါေသာတာပန္နတ္မင္းၾကီးဆက္လက္ေျပာၾကားခဲ႔သည္မွာ- မင္းျမတ္ထိုရတနာမဥၹဴ
ဘုရားကိုမဟာဂါမရြာ၌သာ အပ္ႏွံထားရွိရန္၊ ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴဘု၇ားကို ထိုမဟာကာမရြာတြင္ ၊အပ္ႏွံ
ထားေတာ္မူမွေနာင္ေသာအခါ သရကၡာန္ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ႏွင္႔ တေပါင္းတည္း ရွိလာမည္ ဟု ေသာတာပန္ နတ္ၾကီးကဆိုေတာ္မူေလသည္။
နတ္ၾကီးဆိုေတာ္မူသည္႔အတိုင္း မဟာကာမရြာေက်ာင္း၌၊ဆရာေတာ္(အရိယဓမၼရာသီ) ထံအပ္ႏွံေပးျပီးမဟာကာမရြာသူ-ရြာသားမ်ားႏွင္႔အတူ ပြဲလမ္းသဘင္ဆင္ယင္က်င္းပျပီး၊ေရစက္ခ်အမွ်-အတမ္းေပးေ၀ၾကပါသည္။
ဘုရားရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၄)ဆူေတြ႔ရွိျခင္း။
သကၠရာဇ္၇၂၁-ခုႏွစ္တြင္၊ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ ေစာ္ဘြားၾကီး စီဆိုင္ဖ လက္ထက္ေတာ္အခါ သန္းေထာင္အရပ္
တြင္တခုေသာေနရာ၌၊ ဘုရားေရာင္ျခည္ေတာ္မ်ားကြန္႔ျမဴးေနသည္ကိုဖူးျမင္ေတြ႔ရွိၾကသျဖင္႔ေစာ္ဘြားၾကီး
ထံ သံေတာ္ဦးတင္ၾကေလသည္.။
နယ္ရွင္ေစာ္ဘြားက မွဴးေတာ္-မတ္ေတာ္မ်ားႏွင္႔ျခံရံျပီးထြက္ေတာ္မူကာ၊ျမက္ျခံဳပိတ္ေပါင္းတို႔ကို ရွင္းလင္းခုတ္ထြင္ေစျပီး၊ရွာေဖြၾကရာ လိွဳဏ္ဂူအတြင္း၌ ဘုရားရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ (၄)ဆူကိုေတြ႔ရွိ ဖူးျမင္ေတာ္မူခဲ႔ေလသည္။
ေနရာဌာနေျပာင္းေရႊ႕ျခင္း။
သကၠရာဇ္၉၇၇-ခုႏွစ္တြင္၊ေညာင္ေရႊျမိဳ႔၌ ဘြားသားစိုးစံေတာ္မူေသာေစာ္ဘြားမ(ေစာင္နန္းဖဲ)လက္ထက္သို႔
ေရာက္ေသာအခါ၊ ထိုျမိဳ႔ေတာ္ကိုထိပါးတိုက္ခိုက္ ေႏွာက္ယွက္ဖန္မ်ားေသာေၾကာင္႔ ၊ဗုဒၵဘာသာ ရွမ္းျမန္မာတို႔အထြတ္အထိပ္ျဖစ္ေသာယင္း၏ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ကို၊စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ရန္အႏၱရယ္ကင္းရွင္းရာျဖစ္ေသာ
ေညာင္ေရႊျမိဳ႔နယ္-ေရႊအင္းတိန္ဘုရားၾကီး၏ အရံေစာင္႔အသီေတာ္မ်ားေနရာရပ္ကြက္၌၊ ေက်ာင္းေတာ္
ျပဳျပင္ေဆာက္လုပ္ျပီးလွ်င္ ပင္႔ယူပို႔ေဆာင္ေစျပီး၊အေနာ္ရထာမင္း အပ္ႏွံထားသည္႔အတိုင္း၊၁၂-မွဳမင္းေရး
ကိစၥခပ္သိမ္းလြတ္ျငီမ္းခ်မ္းသာခြင္႔ေပးျပီးေစာင္႔ေရွာက္ထိမ္းသီမ္းေရးကိစၥ ေဆာင္ရြက္ဘြယ္ အ၀၀တို႔ကို
အမိန္႔အာဏာမ်ားႏွင္႔အပ္ျပီးလွ်င္ အထူးေစာင္႔ေရွာက္ ေစေတာ္မူေလသည္။
ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူျခင္း။
ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ေတာ္၌ ႏွစ္စဥ္ သီတင္း သီတင္းကၽႊတ္လဆန္း(၇)ရက္ေန႔တြင္၊က်င္းပေသာရုပ္ထုေတာ္ျမတ္
အပူေဇာ္ခံပြဲၾကီးကို၊ဆက္လက္က်င္းပျပဳလုပ္ရာ-
သီတင္းကၽႊတ္လဆန္း-၆ရက္ေန႔၊ဟဲယာရြာမသို႔ၾကြျပီးတညစံ။
။ ရ ။ ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ေတာ္သို႔ၾကြ တညစံ။
။ ၈ ။ နန္းသဲသို႔ၾကြေန႔ဆြမ္းကပ္ျပီးလွ်င္
။ ၈ ။ နန္းပန္ရြာသို႔ၾကြေရာက္တညစံ။
။ ၉ ။ ေနာင္ေတာရြာသို႔ၾကြေရာက္တညစံ။
။ ၁၀ ။ ရြာၾကီးဘန္း ပံုသို႔ၾကြ တညစံ။
။ ၁၁ ။ ေဆာ္မရြာေက်ာင္းေတာ္သို႔
အေရာက္ၾကြေတာ္မူကာ ျမိဳ႔ရြာေနလူျပည္သူတို႔၏ ရိုေသ၀ပ္လွ်ိဳးရွိခိုးေကာ္ေရာ္အပူေဇာ္ခံ ၆-ဌာန ပြဲသဘင္
ဆင္ယင္က်င္းပလာခဲ႔သည္။
ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္ (၄)ဆူသာ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူျခင္း။
ထိုရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၅)ဆူအနက္ေညာင္ေရႊေဇာ္ဘြားၾကီးအပ္ႏွံထားေသာ သရကၡာန္ရုပ္ေတာ္ျမတ္(၄)ဆူ
ႏွင္႔ သကၠရာဇ္-၄၈၂ ခုႏွစ္အတြင္း၊အင္းတီမ္ဘုရားအသီေတာ္ျဖစ္ေသာမဟာဂါမရြာေက်ာင္းေတာ္၌၊
နရပတိစည္သူမင္း အပ္ႏွင္းေပးထားေသာ ျမတ္ေပါင္းမဥၹဴဘုရား ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၁)ဆူ ေပါင္း (၅)ဆူ
ျဖစ္ေလသည္။ေဒသစာရီ ၾကြခ်ီေတာ္မူသည္႔အပူေဇာ္ခံပြဲ၌၊(၅)ဆူလံုးပင္႔ေဆာင္ခဲ႔ရာ၊ ေညာင္ေရႊျမိဳ႔ေတာ္သို႔
အၾကြ၊လင္းကင္းရြာအေရွ႔အင္းလယ္သို႔အေရာက္၊ေလၾကီးမိုးၾကီး သည္းထန္စြာရြာသြန္းတိုက္ခိိုက္သျဖင္႔
ဘုရားေလွေတာ္ႏွစ္ျမဳပ္ျပီး၊ ရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၅)ဆူအနက္(၄)ဆူသာရွာေဖြေတြ႔ရွိ ပင္ယူရရွိသည္။ အဆိုပါ
လက်ၤာရံ ရဟႏၱာတဆူမွာ×ရွာေဖြစံုစမ္းျပီးမရရွိျဖစ္ခဲ႔ေလသည္။ေဒသစာရီၾကြခ်ီိေတာ္မူသည္႔အျပီး၊ေက်ာင္း
ေတာ္ေရာက္တြင္ ဂႏၵကုဋိတိုက္ေတာ္ဖြင္႔ေသာအခါတြင္မွ၊ဦးေခါင္းေတာ္တြင္ေမွာ္မ်ားတင္လ်က္ဖူးေတြ႔ရ
ေၾကာင္း၊ထို႔ေနာက္တဖန္ပင္႔ယူျပန္လွ်င္၊ေရွ႔နည္းမေသြမိုးေလသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းတိုက္ခက္ျပန္သျဖင္႔
ထို ရဟႏၱာရုပ္ထုေတာ္ျမတ္တဆူကို၊ညတြင္းခ်င္းေက်ာင္းေတာ္သို႔ပင္႔ျပန္ပို႔ေဆာင္ေသာအခါမွမိုးစင္ေလ
ကင္းခ်မ္းသာျခင္းျဖစ္ေလသည္။
(၁၉)ဌာနအပူေဇာ္ခံပြဲၾကြခ်ီေတာ္မူျခင္း။
မူလ ၆-ဌာနၾကြခ်ီေတာ္မူျပီး ၈-ဌာန ပြဲေတာ္မ်ားက်င္းပလာခဲ႔သည္႔ျပင္ေနာက္ေနာင္ အုပ္ခ်ဴပ္ေတာ္မူၾက
ေသာေညာင္ေရႊျမိဳ႔ေစာ္ဘြားၾကီးမ်ား လက္ထက္ေတာ္တြင္၊ အရပ္ရပ္-အရြာရြာတို႔မွေစတနာ သဒါၵတရား တိုးပြား ထက္သန္လာၾကသျဖင္႔၊မိမိတို႔ရပ္ရြာ တြင္ေန႔ဆြမ္းကပ္လွဴရာႏွင္႔ ညက်ိန္းေတာ္မူရန္
ခြင့္ပန္တင္ေလွ်ာက္ၾကသည္႔အတိုင္း ၊ေနာက္ထပ္ ၁၂-ဌာနအရပ္မ်ားသို႔ခြင္႔ျပဳေတာ္မူခဲ႔ေလသည္။
ဌာနေပါင္း(၁၉)၊ရက္ေပါင္း(၁၅)ရက္မွ်ၾကြခ်ီေတာ္မူခဲ႔ေလသည္.။ ေနာက္ထပ္ပြဲစားကုန္းဌာန၌ေန႔ဆြမ္းကပ္
ရန္ထပ္မံခြင္႔ျပဴလိုက္သည္။
သို႔ေသာ္၁၃၁၁-ခုႏွသ္၊တိုင္းျပည္ျင္ိမ္၀ပ္ပိျပားမွဳမရွိသည္႔အတြက္၊ဂုိဏ္းသံဃာဆရာေတာ္မ်ားသက္ဆိုင္ရာ
အစိုးရဌာနအၾကီးအကဲမ်ားႏွင္႔နန္းဟူးရြာ ဘုရားထိန္းသီမ္းေစာင္႔ေရွာက္ေရးေဂါပကအဖြဲံ႔ လူၾကီးမ်ားတို႔ အားလံုးသေဘာတူညီခ်က္ဆံုးျဖတ္ၾကသည္႔အတိုင္း၊ထိုႏွစ္တြင္ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူျခင္းမရွိပါ။သက္ဆိုင္ရာ
ဒါယကာ၊ဒါယိကာမ တို႔မိမိဌာနသို႔ၾကြေရာက္သည္႔ေန႔က်လွ်င္၊ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားေက်ာင္းေတာ္ၾကီးသို႔
အေရာက္၊ဆြမ္း၊ပန္း၊ေရခ်မ္း၊ဆီမီး၊ဖေရာင္းတိုင္မ်ားကိုလာေရာက္ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းၾကပါသည္။ ထိုႏွစ္တြင္ေက်ာင္းေတာ္၌ ေန႔စဥ္ႏွင္႔အမွ်လူစည္ကားႏွစ္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ေပမည္။
၁၃၁၂-ခုႏွစ္တြင္၊ေဒသစာရီဆက္လက္ၾကြခ်ီေတာ္မူလာရင္း၊၁၃၂၇-ခုႏွစ္၊သီတင္းကၽႊတ္လဆန္း(၆)ရက္၊
နံနက္(၈)နာရီအခ်ိန္တြင္၊ဟဲယာရြာမဌာနမွေက်းစားကုန္းေက်ာင္းသို႔အၾကြ ေျမနီကုန္းရြာအေရွ႔ေတာင္
ေထာင္႔သို႔အေရာက္၊မိုးၾကီး ေလၾကီးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းတိုက္ခက္သျဖင္႔၊ကရ၀ိတ္ေဖာင္ေတာ္ေလွၾကိး
မွာတီမ္းေမွာက္သြားပါသည္။ထိုရုပ္ထုေတာ္ျမတ္(၄)ဆူအနက္ေရေအာက္သို႔ ၂ဆူက်သြားျပီး က်န္၂ဆူ
မွာဘုရားလူၾကီးမ်ားတို႔ကပင္႔ယူရရွိလိုက္သည္ယေရေအာက္၌က်ေသာဘုရား၂ဆူမွာ ထိုနံနက္၉နာရီခြဲ အခ်ိန္တြင္ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ႔ျပီး ဆက္လက္ပင္႔ေဆာင္ၾကပါသည္.။
(၂၀)ဌာန အပူေဇာ္ခံပြဲၾကြခ်ီေတာ္မူျခင္း။
၁၃၂၈-ခုႏွစ္တြင္၊ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူသည္႔ခရီးစဥ္ကိုျပဳျပင္ျပီး၊ေကလာဌာန ၌ ၊ ေန႔ဆြမ္းကပ္လွဴရန္
ဌာနသစ္တိုးခ်ဲ႔ျပီးႏွစ္စဥ္ ေန႔ဆြမ္းကပ္လွဴဒါန္႔ေနသည္႔ ဇရပ္ၾကီးဌာနကို ညက်ိန္း၀ပ္ရန္အခ်ိန္ ဇယားျပဳျပင္လိုက္ပါသည္။ ထိုႏွစ္တြင္ေတာ္သလင္းလကြယ္ ေန႔ ေက်ာင္းေတာ္မွထြက္ခြာျပီး သီတင္းက်ၽႊတ္လျပည္႔ေက်ာ္၂ရက္ေန႔တြင္၊ေက်ာင္းေတာ္သို႔ျပန္လည္ၾကြ၀င္ေတာ္မူသည္။
နိမိတ္ထူးျခားခ်က္တင္ျပျခင္း။
၁၃၂၈-ခုႏွစ္၊ေတာင္သလင္းလကြယ္ေန႔နံနက္ ၇ နာရီ အခ်ိန္၊ေက်ာင္းေတာ္ ျပာသဒ္ဦးပလႅင္ေတာ္မွ
စီးေတာ္ေလွစံေက်ာင္းျပသာဒ္အတြင္းသို႔ပင္႔တင္ျပီး ၾကြခ်ီေတာ္မူရာ မိုးေလက္သးစင္ေနသည္ၾကားမွ
ညအခ်ိန္ကဲ႔သို႔ ေမွာင္က်သြားပါသည္. ထို႔ ၈ နာရီခြဲအခ်ိန္ က်ေရာက္မွ အလင္းေရာက္ျပန္လည္ျမင္ေတြ႔
လာျပီး ေနစၾကာ၏အလင္းေရာင္ကို ေတြ႔ျမင္ရေလသည္။ ထိုနိမိတ္ ထူးျခားခ်က္ကို လူတိုင္းပင္ အ႔ံၾသရေလသည္။ ထိုႏွစ္တြင္အင္းေလးေဒသ၌ ေဘးအႏၱရယ္ အမ်ားအျပားေတြ႔ရွိရျပီး၊ ၁၃၂၉-ခုႏွစ္္ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူရာေနရာဌာနတိုးျမင္႔ျခင္း မျပဳလုပ္ေတာ့ ဘဲ ေန႔ရက္ႏွင္႔ အခ်ိန္ကိုသာျပဳျပင္ေပးခဲ႔ေလသည္။သီတင္းကၽႊတ္လဆန္း၁-ရက္ေန႔ေက်ာင္းေတာ္မွအင္းတီမ္ဌာနသို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူျပီး သီတင္းကၽႊတ္လျပည္႔ေက်ာ္ ၃ ရက္ေန႔ေရသာဌာန မွေက်ာင္းေတာ္ သို႔ ျပန္လည္ ၾကြ၀င္ေတာ္ မူေလသည္။
ထာ၀ရေက်ာင္းေတာ္ရာေရႊ႕ေျပာင္းျခင္း။
သကၠရာဇ္၁၁၃၃ ခုႏွစ္တြင္၊ေရႊအင္းတီၤမ္ ဘုရားၾကီး၏ အေရွ႔ဘက္ မဟာဂါမရြာရွိ ေဖာင္ေတာ္ဦးေက်ာင္း
ေတာ္ၾကီးကို မီးသင္႔ေလာင္သျဖင္႔၊ ရြာၾကီးဘန္းပံုအရပ္တြင္ေက်ာင္းေတာ္ေဆာက္လုပ္ျပီး၊
ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္(၅)ဆူကိုေရြေျပာင္းပင္႔ေဆာင္ျပီးလွ်င္၊အသိေတာ္မ်ားကေစာင္႔ေရွာက္ၾကေလသည္။ထို႔
ေနာက္တဖန္၁၂၄၃-ခုႏွစ္ရြာၾကီးဘန္းပံု ေက်ာင္းေတာ္လည္း ထပ္မံ မီးေလာင္ျပန္ရာ၊ သာေလးေက်းရြာ အုပ္စု×နန္းဟူရြာ၌ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးေဆာက္လုပ္ျပီး၊ထာ၀ရေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ၁၂၅၂-ခုႏွစ္တြက္ တည္ေဆာက္ျပီးကိုးကြယ္လာၾကသည္။ထိုေနာက္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမွာပ်က္စီးယိုယြင္းမွဳမ်ားျပားလာသျဖင္႔၊သကၠရာဇ္ ၁၃၁၃×ခုႏွစ္တြင္၊အထက္ပါ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို ဖ်က္သီမ္းလိုက္ပါသည္။
ယခုတည္ရွိေသာေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကို၊၁၃၁၄-ခုႏွစ္တြင္၊စတင္ အုတ္ျမစ္ခ် ကြန္ကရက္တိုင္မ်ားကို တည္
ေဆာက္ၾကျပီး၊၁၃၁၇ခုႏွစ္၊ဘုရားေက်ာင္းေတာ္တက္ပြဲကိုက်င္းပ ႏိုင္ခဲ႔ပါသည္။ ၁၃၁၈-ခုႏွစ္တြင္ ၊ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး၏ေစတီလံုးထိပ္ထီးေတာ္ ျမတ္ကို ေအာင္ျမင္စြာတပ္ဆင္ျပီးစီးေၾကာင္းတင္ျပအပ္ပါသည္။
==========================================================
ကၽႊန္ေတာ္အားလံုးအတြက္အင္းေလးသမိုင္းအေၾကာင္းသိရွိေစရန္ရည္ရြယ္ျပီးအဖိုးအဘြားမ်ားထိန္းသီမ္း
ခဲ႔ေပးေသာစာအုပ္မွျပန္လည္ရိုက္ယူျပီးျပန္မွ်ေ၀ေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။
