ပိုင္းေလာ့ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ့ တရားတစ္ပုဒ္ထဲမွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ခ်က္ခ်င္းျဖစ္မလာတဲ့အခါ ေဒါသျဖစ္တတ္၊ ပူပန္တတ္တဲ့ လူ႔သဘာ၀အေၾကာင္း ထည့္ေဟာသြားပါတယ္။ စိတ္ကို ေအးခ်မ္းျငိမ္သက္ခ်င္ရင္ အခ်ိန္ေရႊ႔ထားပါတဲ့။ ဥပမာအားျဖင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ အမ်ဳိးသမီးက မီးဖြားခါနီး ဗိုက္နာလို႔ေအာ္ေလေလ၊ မိသားစုက ပ်ာယာခတ္ေလေလေပမဲ့ ၀မ္းဆြဲဆရာမၾကီးကေတာ့ လၻက္ရည္ေသာက္မပ်က္၊ အျပံဳးမပ်က္ပါဘူးတဲ့။ လုပ္ပါဦးဆရာမၾကီးရဲ့လို႔ အတင္းအၾကပ္ေတာင္းဆိုမွဳေတြကိုလည္း ေအးေအးသာသာတုန္႔ျပန္ပါသတဲ့။ အခ်ိန္တန္လို႔ ကေလးေမြးဖြားျပီးရင္ ျပံဳးေပ်ာ္ေနၾကမွာ ၾကိဳသိထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေသြးေအးႏိုင္တာပါ။ ဒါကိုေထာက္ျပျပီး ဆရာေတာ္ၾကီးက အခ်ိန္ေရႊ႔ထားလိုက္လို႔ ဆံုးမသြားပါတယ္။
ဒီေန႔ျမန္မာျပည္ရဲ့ အေျခအေနကလည္း မီးဖြားခါနီး ကိုယ္၀န္ေဆာင္နဲ႔မ်ား တူေနမလားလို႔ပါ။ ဟိုကေအာ္၊ ဒီကဆူနဲ႔ ငရဲပြက္သလို က်ီးလန္႔စာစားျဖစ္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြ။ ဒီအထဲမွာ ရင္းႏွီးတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သမၼတမ ျဖစ္ေစခ်င္ဘူးလို႔ ဆိုလာပါတယ္။ အစိုးရ၀န္ၾကီးဌာနမ်ားရဲ့ စြမ္းေဆာင္ရည္ကို ထဲထဲ၀င္၀င္၊ ႏွဳိက္ႏွဳိက္ခြ်တ္ခြ်တ္သိလာျပီးတဲ့ေနာက္ အေပၚကဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း၊ ေအာက္ကလိုက္ေျပာင္းဖို႔ ဘယ္ေလာက္ခက္တယ္ဆိုတာကို ရွင္းျပေလရဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြေျပာသမွ် ျငင္းစရာတစ္ကြက္မွကို မရွိပါ။ ကြ်န္မတို႔ရဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္ လာဘ္စားေနက် ၀န္ထမ္းေတြရယ္၊ လာဘ္ေပးေနက် စီးပြားေရးသမားေတြရယ္၊ ၾကက္တူေရြးက်က္က်က္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရယ္၊ မ်က္လံုးကလယ္ကလယ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဆရာမေတြရယ္၊ ခ်ဲတြက္ေနတဲ့ ဆိုက္ကားသမားေတြရယ္၊ ေန႔ျပန္တိုးပိေနတဲ႔ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြရယ္၊ ေခါက္ရုိးက်ဳိးေနက်အတိုင္းပါပဲ။ ဒီေန႔လည္း ဒီအတိုင္း၊ ေနာက္ေန႔လည္း ဒီအတိုင္း။ ရုပ္သံထဲမွာ၊ အင္တာနက္ထဲမွာ၊ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ေျပာေနၾကတဲ့အေျပာင္းအလဲဆိုတာကို ဒီလူေတြကို သြားေမးၾကည့္ရင္ ဘာလဲဟင္လို႔ ျပန္ေမးၾကမွာပဲ။
ဒီလိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ရင္ ဘယ္လိုေျပာင္းႏိုင္ပါ့မလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းဟာ သဘာ၀က်လွပါတယ္။ ေမးလည္း ေမးထိုက္ပါတယ္။ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပူပန္စိတ္နဲ႔ေသာ္လည္းေကာင္း ေပၚလာတဲ့ေမးခြန္းပါပဲ။ ကြ်န္မအေမဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထက္ တစ္ႏွစ္ၾကီးပါတယ္။ အျငိမ္းစားယူခဲ့တာ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ပါျပီ။ ဘုရားသြား၊ ေက်ာင္းတက္၊ ေလ့က်င့္ခန္းပံုမွန္လုပ္ျပီး ေအးေအးျငိမ္းျငိမ္းေနရတဲ့ဘ၀မွာေတာင္ မတ္တတ္နာဆိုတာေတာ့ ရွိေနပါျပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သာ ကြ်န္မရဲ့အေမဆိုရင္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေပးမေတြ႔ပဲ ဖြက္သိမ္းထားမိမွာပဲလို႔ မၾကာခဏေတြးမိပါတယ္။ ဘုရားသြား၊ ေက်ာင္းတက္ဆိုတာ ဒီအမ်ဳိးသမီးၾကီးရဲ့ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ၾကံဳရ၊ ဆံုရပါ့မလဲ။ အိုးပစ္၊ အိမ္ပစ္၊ မိသားစုကို ပစ္ရဲတဲ့ သတၱိမ်ဳိး ေမြးၾကည့္ဖို႔ ေနေနသာသာ ေတြးေတာင္မေတြးရဲပါ။
တိုင္းျပည္တစ္ျပည္မဆိုထားန႔ဲ၊ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ့ အမူအက်င့္ကို ေျပာင္းပစ္ဖို႔ရာေတာင္ အခ်ိန္အင္မတန္ယူရတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္မသမီး လက္သည္းေတြကို ဖဲ့တတ္တယ္။ သူ႔ကိုမလုပ္ဖို႔ေျပာေနတာ ၃ ႏွစ္ရွိျပီ၊ မေအာင္ျမင္ေသးဘူး။ ေဆးလိပ္သမား ေတြပိုသိမယ္။ ေဆးလိပ္ျဖတ္ဖို႔ဘယ္ေလာက္ခက္။ ဒီလို အေသးအဖြဲေလးေတြအတြက္ေတာင္ မလြယ္တာ တစ္တိုင္းျပည္လံုး သန္း ၆၀ စာဆိုရင္ ………………………..။
ကိုယ့္တစ္ေယာက္စာဆိုရင္ေတာ့ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၅၉ (စ) တစ္ခုထဲကို ျပင္ေပးလိုက္ျပီး ေရာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတလုပ္ၾကည့္စမ္းပါလို႔ ထိုးေပးလိုက္မွာကိုေတာင္ ေၾကာက္မိပါတယ္။ အိမ္သာပ်က္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရသလိုျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တာကို အမွတ္ရေနမိလို႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုယ့္အေမသာဆိုရင္ ဖြက္ထားခ်င္မိတာ။
လက္ရွိသမၼတၾကီးဦးသိန္းစိန္ကိုပဲ ၾကည့္ပါဦး။ ႏိုင္ငံတကာသြားရတယ္၊ ေအာက္က်ဳိ႔ခံရတယ္။ အေၾကြးေလ်ာ္ဖို႔ေျပာရတယ္၊ အေၾကြးေခ်းဖို႔ေျပာရတယ္။ ဟိုဘက္ကျပန္ေတာင္းဆိုတာေတြကို လိုက္ေလ်ာခ်င္ခ်င္၊ မလိုက္ေလ်ာခ်င္ခ်င္ သေဘာတူရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရုပ္ျပေကာင္းရုံ စင္ေပၚတင္ေပးထားတာပါပဲ။ ရုိးသားမွဳရဲ့ ဂုဏ္၊ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့စဥ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး နာမည္ပ်က္မရွိခဲ့တဲ့ ဂုဏ္ေတြက သမၼတၾကီးရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ရွိေနျပီး ဒါကို ၾက႔ံခိုင္ေရးပါတီထဲက တျခားဘယ္သူမွ မ်က္ႏွာဖံုးငွားစြပ္လို႔လည္း မရဘူးေလ။
တကယ္တမ္းတိုင္းျပည္ထဲက ဘာသာေရးမီးေလာင္မွဳေတြမွာ ေနာက္ကြယ္ကၾကိဳးကိုင္သူေတြရွိေနပါတယ္လို႔ သမၼတၾကီး ကိုယ္တိုင္ထုတ္ေျပာထားတယ္။ ဖမ္းေပးႏိုင္လားဆိုေတာ့ မဖမ္းေပးႏိုင္ဘူး။ အဆြယ္အပြား၊ ကိုင္းဖ်ားေလာက္သာခုတ္ႏုိင္တယ္။ ပင္စည္ကိုေတာ့ ထိမရဘူး။ သံတြဲအမွဳကသက္ေသပါပဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ သမၼတထက္ ဓါးထက္သူမ်ားရွိေနတယ္ဆိုတာ အားလံုးသိၾကတယ္။ ဘာမွလုပ္မရဘူး။ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ့ အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ တာ၀န္အရွိဆံုး ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဌာနဟာ သမၼတရဲ့ လက္ေအာက္မွာ ရွိမေနဘူး။ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးဟာ သမၼတရဲ့ အမိန္႔ထက္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ရဲ့ သစၥာကိုသာခံပါတယ္။ စစ္တပ္ကလည္း သမၼတအုပ္ခ်ဳပ္တာမဟုတ္ဘူး။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြကလည္း သမၼတၾသဇာနဲ႔ လားလားမွ မဆိုင္။ ဒီလိုအေနအထားမ်ဳိးမွာ သမၼတဆိုတာ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးအတြက္ ျပယုဒ္တစ္ခုထက္ ဘာမ်ားပိုပါသလဲ။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတျဖစ္ရင္ ကြဲမွာပဲဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္တစ္ခုထြက္လာတာ မဆန္းလွပါဘူး။ ဟုတ္ကဲ့၊ အိမ္သာပ်က္ရဲ့ ပိုင္ရွင္ သခင္မေလာက္ေတာ့ ျဖစ္မေပါ့ေလ။ နားေထာင္မေကာင္းတာေတာ့ မတတ္ႏိုင္။ဒါဆို ဒီလိုပဲ လက္ေလွ်ာ့ ရေတာ့ေလမလား။ ေမြးခါနီး ကိုယ္၀န္ေဆာင္ကို အေျခအေနမဟန္ေသးလို႔ ေအာင့္ထားပါဦးလို႔ ေတာင္းပန္လို႔ရေလသလား။
အေမရိကန္တို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီသမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ ကြ်န္စနစ္ကို တိုက္ဖ်က္ဖို႔ စစ္ဆင္ႏႊဲခဲ့တဲ့ သမၼတလင္ကြန္း၊ လူမည္းေတြ အတြက္ တန္းတူအခြင့္အေရးေတာင္းဆိုခဲ့တဲ့ မာတင္လူသာကင္း အပါအ၀င္ အျခားအျခားေသာ တိုက္ပြဲ၀င္သူရဲေကာင္းမ်ားနဲ႔ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ားရဲ့ စိတ္ဆႏၵေၾကာင့္သာ ဒီေန႔ အိုဘားမားဆိုတာေပၚေပါက္လာပါတယ္။ သမၼတလင္ကြန္းကေန ေရတြက္ၾကည့္ရင္ ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၄ ႏွစ္ ၾကာျပီး မာတင္လူသာကင္းကေန ေရတြက္ၾကည့္ရင္ ၄၁ ႏွစ္ အၾကာမွာ အာဖရိကမ်ဳိးႏြယ္ အေမရိကန္ဖြား မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား စင္ျမင့္ေပၚမွာ ေအာင္ပြဲခံခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ စၾကာ၀ေတးမင္းနီးပါး ၾသဇာရွိတဲ့ရာထူးေနာ္။
ကြ်န္မတို႔ရဲ့ ႏုိင္ငံမွာလည္း ဗိုလ္မင္းေရာင္ကစလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးဘ၀င္း၊ ေဒၚခင္ၾကည္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရယ္လို႔ မ်ဳိးဆက္ ၃ ဆက္လံုးလံုး ဒီေျမ၊ ဒီေရ၊ ဒီလူေတြအတြက္ ေပးဆပ္ခဲ့သူေတြကို ပုခုန္းခ်င္းယွဥ္ႏုိင္သူရွိရင္ ျပပါေလ။ အသက္ကို စြန္႔ခ်င္စြန္႔ရပါေစ၊ ေငြေၾကးအတြက္၊ အာဏာအတြက္ ဘယ္တုန္းကမ်ား ဦးထိပ္ထားခဲ့ပါသလဲ။ တိုင္းျပည္အေပၚသစၥာမေဖာက္လို႔ ေသြးေသာက္ခဲ့ျခင္းမရွိတာေတာင္ က်ရာတာ၀န္ပ်က္ကြက္ခဲ့ျခင္း မရွိၾကသူေတြ။
၂၀၁၅ မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သမၼတျဖစ္ခဲ့ရင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြနည္းတယ္ဆိုတာမွန္ပါတယ္။ ေအာက္ေျခေျပာင္းလဲေရးေတြကို ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ရလိမ့္မယ္၊ လက္နက္ကိုင္မ်ားအေပၚ အာဏာမရွိတဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းေရးမတည္မျငိမ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာလည္း သိပါတယ္။ လူထုကေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ တိုးတက္ဖြ႔ံျဖိဳးေရးကို ဟယ္ရီေပၚတာလို တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေဆာင္က်ဥ္း ေပးႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔လည္း အာမခံႏိုင္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ေမွ်ာ္လင့္သလိုျဖစ္မလာလို႔ စိတ္ဆႏၵေဇာၾကီးေနတဲ့ လူထုက စိတ္ပ်က္ၾကမယ္၊ ရွဴ႔ံခ်ၾကမယ္၊ ကဲ႔ရဲ့ၾကမယ္ဆိုတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ေခ်အမ်ားၾကီးရွိေၾကာင္း လက္ခံပါတယ္။
ဒါေပမဲ့လည္း ၀မ္းဆြဲဆရာမၾကီးရဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိးကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေမြးျမဴထားတယ္ဆိုတာ တစ္ေန႔တစ္ျခားသိသာလွတယ္။ အျပံဳးမွ မပ်က္တာ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သာ သမၼတျဖစ္လာရင္ ဒီတုိင္းျပည္မွာ သီလ၊ ပညာနဲ႔ ျပည့္စံုသူတစ္ေယာက္ ထိပ္ေရာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သက္ေသျပႏိုင္တယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ လက္သင့္ရာစားေတာ္ေခၚ၀ါဒသာၾကီးစိုးခဲ့ရာက ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းရွိရင္ အိမ္ျဖဴေတာ္ကိုလည္း သိမ္းပိုက္ႏိုင္ေၾကာင္း လူထုအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ေပးႏုိင္တယ္။ ႏိုင္ငံတကာမွာေရာက္ေနတဲ့ ပညာတတ္ေတြကို အမိေျမမွာ ေရာင္စံုပန္းေတြပြင့္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းစကားပါးႏိုင္တယ္။ လာလွည့္၊ ကူလွည့္ပါလို႔ ဖိတ္ေခၚစရာမလိုပဲ အိမ္ျပန္ၾကမယ့္သူေတြ မ်ားလာႏိုင္တယ္။ ငါတို႔ သမၼတၾကီးေပါ့လို႔ တစ္သက္လံုးေအာက္က်ခံခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားေတြေရွ႔မွာ မ်က္ႏွာေမာ့ႏိုင္မယ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဆိုတာ တကယ္ပါလားလို႔ ကမၻာက လက္ဖ်ားခါသြားႏိုင္တယ္။ အိမ္နီးခ်င္းေပါက္ေဖာ္ေတြကို မနာလိုစိတ္နဲ႔ ပါးစပ္ဟသြားေအာင္လုပ္ႏိုင္မယ္။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမွဳဆိုတာကေတာ့ မလိုခ်င္လြန္းလို႔ ခါခ်ယူရမယ္။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး၊ ေဒသခံမ်ားကို အျပည့္အ၀ေစာင့္ေရွာက္ေရးဆိုတာေတြက စာအုပ္ထဲတင္မဟုတ္ေတာ့ပဲ ကြင္းထဲေရာက္လာမယ္။
အားလံုး အားလံုးထက္ အဓိကအက်ဆံုးကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ Moral authority လို႔ေခၚတဲ့ လူထုအတြက္ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားပါပဲ။ ႏွစ္ ၅၀ စာကို ၅ ႏွစ္အတြင္း ျပန္ေကာက္တင္ႏိုင္မယ္။ စံျပဳရသူက သီလျပည့္စံုတဲ့အခါ သီလပ်က္ေနတဲ့ လူမ်ားစုကို ပိုဆံုးမလို႔ လြယ္လာမယ္။ ဗုဒၶဘာသာေထာင့္ကျပန္ၾကည့္ရင္ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္တက္လာတိုင္း ႏိုင္ငံကလည္း စည္ပင္သာယာ၀ေျပာသတဲ့။
အခုဘယ္ေလာက္စိတ္ညစ္ရသည္ျဖစ္ေစ၊ တစ္ခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ျမဴးႏိုင္ခြင့္ေတြရွိေနပါတယ္။ ၁၀ ႏွစ္လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ႏွစ္ ၃၀ လည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီထက္လည္း ၾကာႏိုင္တယ္။ မနက္ျဖန္ေတာ့ မဟုတ္ေပဘူး။ ရုိးရုိးစင္းစင္းျပန္ၾကည့္ရင္ လင္ကြန္းနဲ႔ မာတင္လူသာကင္းမရွိပဲ အိုဘားမားမရွိႏိုင္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမရွိပဲ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးမရွိႏိုင္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတမျဖစ္ပဲ …………………………။
ကိုမင္းကိုႏိုင္ေျပာဖူးတဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို ျပန္သံုးခ်င္ပါတယ္။
၂၀၁၅ ဟာ ပန္းတိုင္မဟုတ္ပါဘူး။
ျဖတ္သြားရမယ့္ မွတ္တိုင္တစ္ခုပါ တဲ့။
သႏၱာ၀င္း
(၁၆.၁၀.၁၃ )
ႏိုင္ငံ့ေရးရာ ေလ့လာသုံးသပ္ခ်က္မ်ား စုစည္းမႉ
