လူငယ္မ်ား၏ ဘ၀ေနနည္းပံုစံမ်ား

လူငယ္ဆိုသည္မွာ လူငယ္သာ ျဖစ္သည္ဟုဆိုလွ်င္ ေက်နပ္ဖြယ္ စကားဟု ထင္မွတ္ၾကမည္ မဟုတ္ ေပ။ လူငယ္ဆိုသည္မွာ လူႀကီးတို႔ႏွင့္ တူညီမည္မဟုတ္သည္က ေသခ်ာပါ ၏။ ယေန႔ေခတ္ ၂၁ ရာစု လူငယ္ တို႔သည္ လူႀကီးတို႔ႏွင့္ ပို၍ကြာျခားေန သည္ ကိုမူ ျငင္း၍ရမည္မထင္ေပ။     အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၂၁ ရာစု ၏ ပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားသည္ ယခင္ရာစုႏွစ္မ်ားႏွင့္မတူ။ တစ္ဆစ္ ခ်ဳိး အေျပာင္း အလဲမ်ားက တန္းစီ၍ ျဖစ္ေပၚေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါ၏။ နည္းပညာရပ္မ်ားက တစ္ေန႔ႏွင့္ တစ္ေန႔ပင္မတူ။ တိုးတက္ေရြ႕လ်ား မႈ သည္ ခုန္ပ်ံေနသည့္အလား။ ၄င္းပညာႏွင့္အတူ လူတို႔၏ေနထိုင္မႈ ပံုစံ၊ သြားလာမႈ၊ ဆက္သြယ္မႈ၊ ဝတ္ စားဆင္ယင္မႈမွအစ အေျပာ အဆို၊ စကားလံုးအသုံးအႏႈန္း အဆံုး အရာ အားလံုးသည္ လ်င္ျမန္ေသာအဟုန္ႏွင့္ ေရြ႕လ်ားေနသည္။     ယေန႔လူငယ္သည္ ထိုအဟုန္ ႏွင့္အတူ ေရြ႕လ်ားသြားေနသည္။ ေရွးအစဥ္အလာတစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု ကို ကိုင္စြဲထားေသာ လူႀကီးသည္ အဘယ္သို႔ လူငယ္ႏွင့္အတူ ေရြ႕ႏိုင္ မည္နည္း။     ယေန႔လူငယ္မ်ားကို အဓမၼ ဆြဲေခၚသြားေနသည္မွာ ေရွးယခင္ရာစု ႏွစ္မ်ားက လံုးဝမရွိသည့္ ဂိမ္း-ြောန မ်ားျဖစ္သည္။     လူႀကီးမ်ားအေနႏွင့္ ေတြးပင္ ေတြး၍မရသည့္ မိုးေပၚကက်လာ သည့္ Internet မွ Games မ်ား။ ကမၻာ့တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာက အျဖစ္ အပ်က္တစ္ခုသည္ မိနစ္ပိုင္း၊ စကၠန္႔ ပိုင္းအတြက္ Facebook ေပၚသို႔ ေရာက္လာမႈစသည္တို႔သည္ လူႀကီး တို႔၏ သဘာဝႏွင့္ အလွမ္းေဝးေန သည္မွာလည္း အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။     ယေန႔လူငယ္အမ်ားစုသည္ သူတို႔၏ပံုမွန္အေရြ႕ႏွင့္ေရြ႕လ်ားေနၾကသည္။ လူငယ္၏အေတြးကို လူႀကီးမ်ားက မလိုက္ႏိုင္။ သေဘာမေပါက္ႏိုင္ေပ။     လူငယ္အမ်ားစုကို ေစာင့္ ၾကည့္ေနသူ လူႀကီးသည္ ရိပ္မိ႐ံုမွ် သာျဖစ္မည္။ သူတို႔ႏွင့္အတူ ေရြ႕သြား ရန္ကမူ မျဖစ္ႏိုင္။     အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူငယ္ အမ်ားစုသည္ ပံုသဏၭာန္အမ်ဳိးစံုႏွင့္ ေရြ႕ေနၾက၍ ျဖစ္ပါ၏။     ယေန႔ေခတ္လူငယ္အမ်ားစု၏ စိတ္ေနစိတ္ထား ပံုစံေျပာင္းမႈကို ကမၻာ့ေနရာအသီးသီးရွိ လူငယ္မ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈျဖင့္ အရိပ္အျမြက္သိႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ အိႏိၵယႏိုင္ငံ     အိႏိၵယႏိုင္ငံရွိ လူငယ္အမ်ားစု၏ ဦးတည္မႈမွာ ပညာေရးျဖစ္သည္။ ယင္းပညာေရးကသာ လူအဆင့္အ တန္းျမႇင့္တင္ႏိုင္မည္။ ပညာသည္သာ မဟာအင္အားဟု လက္ခံထားၾကပံု ေပၚသည္။     အိႏိၵယအစိုးရ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္ အရ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွ လူငယ္အမ်ားစု သည္ တကၠသိုလ္သို႔သြားရန္ တာစူ ေနၾကသည္။ ယခု ၁၂ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိသည္။ ၂ဝ၂၅ ခုႏွစ္၌ ၃ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း အထိ တိုးလာမည္ဟု ခန္႔မွန္းထား သည္။     အဆိုပါပမာဏသည္ အေနာက္ ႏိုင္ငံအမ်ားစု၏ ရာခိုင္ႏႈန္းနီးပါးသို႔ ေရာက္လာေတာ့မည္။     ပမာဏအားျဖင့္ ေဒလီတကၠ သိုလ္တစ္ခုတည္း၌ ေက်ာင္းတက္ ရန္ ေလွ်ာက္ထားသည့္ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ ေလွ်ာက္လႊာ သံုးသိန္းရွိေနသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ပညာသင္ရန္ တန္းစီ၍ ေစာင့္ေနၾကရသည္။     တကၠသိုလ္အဆင့္ျမင့္မား က်ယ္ျပန္႔လာျခင္းသည္ လူလတ္ တန္းစားမ်ားက ပညာကို တန္ဖိုး ထားလာၾကျခင္းကို ေဖာ္ျပေနသည္။ အသိပညာသည္သာ စြမ္းအားတစ္ခု ဟု လက္ခံထားၾကသည့္ အဓိပၸါယ္ ျဖစ္ပါ၏။     အိႏိၵယႏိုင္ငံ၌ ေက်ာင္းသား ၁၂ သန္းမွ သန္း ၃ဝ အထိ ျဖစ္လာျခင္း သည္ ကမၻာေပၚ၌ အႀကီးမားဆံုး ပညာေရး ပံုစံတစ္ခုေပၚေပါက္လာသည္ ဟုဆိုႏိုင္ပါသည္။ အိႏိၵယႏိုင္ငံ၏ အထက္တန္းပညာေရးႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ သုေတသနျပဳလုပ္ေနသူ အစိုးရ အဆင့္ျမင့္ပုဂၢဳိလ္- Pawan Agarwell  က ''အိႏိၵယႏိုင္ငံက ပညာတတ္ ဘြဲ႕ရေတြဟာ ကမၻာ့အဆင့္တန္း ဝင္ေနၿပီ ဆိုတာ ျဖစ္ေနရပါၿပီ။ အထူး သျဖင့္ နည္းပညာနဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာ နယ္မွာပဲျဖစ္ပါတယ္''ဟု ဆိုသည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ     ကမၻာေပၚ၌ ႐ုတ္ျခည္း ဖြံ႕ၿဖဳိး လာေသာႏိုင္ငံမ်ား၌ ေက်းလက္ေန ျပည္သူအမ်ားစုသည္ မိမိတို႔ေရွ႕ ဘိုး စဥ္ေဘာင္ဆက္ ဓားမဦး ခ်လုပ္လာ ေသာ လယ္ယာလုပ္ငန္းကို စြန္႔ကာ နီးစပ္ရာၿမဳိ႕ေပၚသို႔ တက္လာၾကသည္။     ၿမဳိ႕ေပၚ၌ အလုပ္မ်ားေပါမ်ားလာ ၍ျဖစ္သည္။     သို႔ေသာ္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက ထူးျခား ၏။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ဖြံ႕ၿဖဳိးလာသည္မွာ ႏွစ္ ၆ဝ ေက်ာ္သြားၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂ်ပန္ ၿမဳိ႕ေပၚေန လူငယ္ အမ်ားစုသည္ အထူးသျဖင့္ တိုက်ဳိၿမဳိ႕ေပၚမွ လူငယ္ အမ်ားစုသည္ ၿမဳိ႕ေတာ္ကိုခြာ၍ ေက်းလက္ဘက္သို႔ ဆင္းေနၾကၿပီျဖစ္ သည္။     ထိန္ထိန္လင္းေနေသာ ၿမဳိ႕ကိုခြာ မည္။ မိုးထိျမင့္မားေသာ တိုက္တာ မ်ားကို ျမင္ရသည္မွာ ၿငီးေငြ႕လာၿပီ။ နီယြန္မီးေရာင္သည္ စြဲမက္ဖြယ္ မဟုတ္ေတာ့။ မဆြဲေဆာင္ႏိုင္ဟု ျဖစ္ လာၾကသည္။     ဂ်ပန္လူငယ္အမ်ားစုသည္ ၿမဳိ႕ ေပၚ၌ အၿမဲတမ္းအလုပ္မရျခင္းက လည္း အေၾကာင္းတစ္ခု။ က်ပန္း အလုပ္သာရေတာ့ သည္။ ေခတၱခဏ အလုပ္မ်ားသာရွိသည္။     ယင္းသို႔ေသာ လုပ္သားအင္အားမွာ ဂ်ပန္လုပ္သားအင္အားစုစုေပါင္း၏ သံုးပံုတစ္ပံုရွိေနသည္။ ယင္းလုပ္သား အင္အား အမ်ားစုမွာလည္း လူငယ္မ်ား ခ်ည္းျဖစ္ေနပါ၏။     ယခင္က ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၌ အလုပ္ တစ္ခုရသည္ဆိုလွ်င္ တစ္သက္တာ အလုပ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ယခင္မ်ဳိးဆက္ကရသည့္ အခြင့္ အလမ္းအလုပ္မ်ဳိး ယခုမရွိေတာ့။     ဆာဂါဂုခ်ိ- Sakaguchi ဆိုသည့္ အမ်ဳိးသမီးေလးကေျပာျပသည္။ ''ကြၽန္မ အလုပ္ျပဳတ္မယ္လို႔ ဘယ္ တုန္းကမွ မထင္ထားခဲ့ဘူး။ ဘာ ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကြၽန္မဘဝမွာ ေနထိုင္ရတဲ့ ေငြေၾကးကုန္က်မႈက သိပ္ျမင့္မားလြန္းေနတယ္ေလ။ မနက္ မိုးလင္းတာနဲ႔ အေလာတႀကီး သြားဖို႔ လုပ္ရေတာ့တာပဲ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ရထားမီဖို႔ေလ။ လူေတြအားလံုးက ကြၽန္မလိုပဲ။ အေလာတႀကီး အေျပး အလႊားသြားၾကရတာ။ လူေတြနဲ႔ ေတာင္ မတူေတာ့ဘူး''     ေနာက္ဆံုး ဆာဂါဂုခ်ိသည္ အေျပာင္းအလဲလုပ္ဖို႔ အခ်ိန္က်ၿပီဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။     သီတင္းပတ္ကုန္တစ္ရက္၌ နယ္သြားသည့္ ဘတ္စ္ကားစီး၍ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏ ေက်းလက္ဘက္သို႔ ခရီး ထြက္ခဲ့သည္။     ဘစ္ကားေပၚ၌ သူကဲ့သို႔ ၿမဳိ႕ေပၚ မွ ခရီးသြားမ်ားကိုသာ ေတြ႕ရသည္။ ဆာဂါဂုခ်ိသည္ လယ္သမားတစ္ဦး ၏ ဘဝကိုသိလို၍ လာခဲ့သည္။ လယ္ သမားတစ္ဦးသည္ တစ္ေန႔တာကို အဘယ္သို႔ကုန္ဆံုးသနည္း။ သူသိလို သည္။     သူေရာက္သြားသည့္အရပ္မွာ ေတာင္သူမ်ားေနရာျဖစ္ေနသည္။ သစ္ေတာ္သီးၿခံ၊ ပန္းသီးၿခံ၊ ဖန္လံုအိမ္ ႏွင့္ စိုက္ပ်ဳိးထားသည့္ စေတာ္ဘယ္ရီသီးၿခံရွိ ေတာင္သူမ်ားႏွင့္ စကား ေျပာသည္။     ''ၿမဳိ႕ေပၚက ကြၽန္မဝန္းက်င္က လူေတြနဲ႔ ေျပာရဆိုရတာထက္ အဲဒီေက်းလက္ေနရာကို ကြၽန္မက ပိုသေဘာက် တယ္။ ေနာက္ ဆံုးလူစိမ္း ေတြနဲ႔စကားေျပာရတာကိုက ပို သေဘာက်စရာပါ''     ဂ်ပန္ႏိုင္ငံေက်းလက္မွ လူငယ္ အမ်ားအျပားသည္ ၿမဳိ႕ေပၚသို႔တက္၍ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾက၊ ေျပာင္းေရႊ႕ခဲ့ၾက သျဖင့္ ေက်းလက္၌ က်န္ခဲ့သူအမ်ား အျပားမွာ ယခုအခါ အသက္ပ်မ္းမွ် ၆၅ ႏွစ္အထက္ ရွိေနၾကၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ထိုအသက္တမ္းသည္ ပို၍ ပို၍ တိုးလာေနသည္။     ယခုအခါ ၿမဳိ႕ေပၚမွ လူအမ်ား အျပားသည္ ေက်းလက္၌ေနထိုင္လို ၾကၿပီး လယ္ယာသမား၊ ေတာင္ယာ သမား၊ ဘဝ ခံယူလို၍ ေျပာင္းေရႊ႕လာ ေနၾကသည္ဟု နဂါႏုိ- Nagano ေဒသမွ ေဒသခံမ်ားကေျပာျပသည္။     နဂါႏိုအရပ္၌ ေတာင္ယာသမား ထံ အလုပ္လာသင္ေနသည့္ လူငယ္ တစ္ဦးရွိပါေသးသည္။ သူကား ဟီတိုရွီကာဂ်ီယာ- Hitoshi Kajiya  ျဖစ္သည္။     ေတာင္ယာသမားအလုပ္သင္ အျဖစ္ အသက္ ၈၆ ႏွစ္အရြယ္ အဘိုး အို ဂီခ်ီတာနာကာ- Giichi Tanaka ထံ၌ သင္တန္း ဆင္းေန၏။     အဘိုးအို ဂီခ်ီသည္ ဒုတိယ ကမၻာစစ္အၿပီးကတည္းက ထိုေနရာ ၌ ဖန္လံုအိမ္ေဆာက္၍ ေဂၚဖီထုပ္ မ်ားကို စိုက္ပ်ဳိးေနသူျဖစ္သည္။ သူ႔သားျဖစ္သူက လြန္ခဲ့သည့္ ဆယ္စု ႏွစ္မ်ားက ၿမဳိ႕ေပၚသို႔တက္ကာ ရဲဝန္ ထမ္းသြားလုပ္ေနသည္မွာ ယခုတိုင္ ျပန္မလာေတာ့ေပ။     ဂီခ်ီထံ အလုပ္သင္အျဖစ္ လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနသူ ဟီတိုရွီမွာ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ရ ေက်ာင္းသားျဖစ္ သည္။ အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္ကို စြန္႔ လႊတ္ၿပီး ေတာင္ယာလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ လို၍ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။     ဟီတိုခ်ီက ေျပာျပသည္မွာ-     ''ၿမဳိ႕ေပၚမွာ ေနရတဲ့ဘဝကို ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ၿငီးေငြ႕သြားၿပီ။ ၿမဳိ႕မွာတုန္းက ကြၽန္ေတာ့္မွာ လုပ္ လိုက္ရတာဗ်ာ။ ေန႔တိုင္းကို မအား ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ ကြၽန္ေတာ္ ေျပာင္းခ်င္လို႔ ဒီကိုေရာက္လာတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္လယ္သမား၊ ယာသမားလုပ္မယ္။ ဒီေနရာက ဘဝမွာ ၿပီးျပည့္စံုႏိုင္မွာပါ''     အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ ဆာဂါဂုခ်ိသည္လည္း ထိုေနရာသို႔ အလည္အပတ္ေရာက္ကာ အေျခက် အလုပ္လုပ္ရန္ စီစဥ္ေန၏။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ     သတင္းေထာက္ Martin Patience  သည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္း ေဒသ နန္နင္း- Nanning  ၿမဳိ႕သို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္။     ထူးဆန္းေသာ သတင္းတစ္ခု ရရွိ၍ သင္တန္းေက်ာင္းတစ္ခုသို႔ ေရာက္သြား၏။ အမ်ဳိးသမီးကိုယ္ရံ ေတာ္ Bodyguard သတင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။     သူေတြ႕ေနသည့္ သင္တန္းသားမ်ားကား အမ်ဳိးသမီးကိုယ္ရံေတာ္ သင္တန္းသူမ်ားျဖစ္ပါ၏။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၌ ရွားပါးေသာ ျမင္ ကြင္းဟုဆိုႏိုင္ သည္။     ႐ုပ္ရွင္ကားမ်ား၌ေတြ႕ရတတ္ သည့္ ကိုယ္ရံေတာ္ဆိုသူမ်ားသည္ အမ်ဳိးသမီးျဖစ္ေစ၊ အမ်ဳိးသားျဖစ္ေစ၊ အလြန္ေသသပ္ က်နလွေသာအေပၚ အမည္း၊ ေအာက္အမည္းဝတ္စံု။ သူတို႔ကိုယ္ႏွင့္ တိုင္းထြာခ်ဳပ္ထား သည့္ပမာ။ ေနရာအားလံုး ခ်ပ္ခ်ပ္ ရပ္ရပ္။ စီးထားသည့္ဖိနပ္က ေဒါက္ ျမင့္ခြၽန္ဖိနပ္ႏွင့္ ကိုယ္ရံေတာ္ အမ်ဳိး သမီး ခ်င္းဟိုက္ရန္- Chen Hai Rong  ကို သူေတြ႕ရသည္။     ခ်င္းသည္ ယခင္က သာမန္႐ံုး ဝန္ထမ္းတစ္ဦးသာ ျဖစ္သည္။ ယခု ေတာ့ ကိုယ္ရံေတာ္သင္တန္း လာ ေရာက္ တက္ေနသည္ ဆို၏။     ခ်င္းက ကားေပၚမွဆင္းလာ သည္။ သူ႔ပံုစံက ႐ုပ္ရွင္ကားမ်ားထဲမွ ကိုယ္ရံေတာ္တစ္ဦးဆင္းလာသည့္ပမာ။ စတိုင္က်လွသည္။ မာမာေတာင့္ေတာင့္။ အမည္းေရာင္နားၾကပ္တပ္ ဆင္၍ တစ္စံုတစ္ခုမွားယြင္းေနသည့္ အလား။ သူက ေတာက္ပေသာ မ်က္လံုး အစံုႏွင့္ ကားရပ္ရန္ေနရာဝန္း က်င္တစ္ခုလံုးကို ၿခဳံ၍ၾကည့္သည္။     ခဏၾကာမွ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝ ေသာ ခ်င္း၏သူေဌးမက ကားေပၚမွ ဆင္းသည္။ ခ်င္းသည္ သူ႔ သူေဌးမ အနီးမွမခြာဘဲ ကပ္၍ လိုက္ပါသြား သည္။     သူေဌးမႏွင့္ ကိုယ္ရံေတာ္ ခ်င္း သည္ အနီးအနားရွိ အေဆာက္အအံု တစ္ခုအတြင္းသို႔ ဝင္သြားၾကသည္။     ခ်င္းက သတင္းေထာက္ကို ေျပာျပသည္။     ''အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ အမ်ဳိး သားေတြထက္ ပိုၿပီးသန္မာတယ္။ ပို အရည္အေသြးရွိတယ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ေနၿပီေလ''     အသက္ ၂၁ ႏွစ္အရြယ္ ခ်င္း သည္ ေယာက်္ားသားမ်ားသာ ႀကီး စိုးေနရာယူထားေသာ ကိုယ္ရံေတာ္ အလုပ္ကို ကြၽမ္းကြၽမ္း က်င္က်င္ တာဝန္ယူထားၿပီျဖစ္၏။     ယခုအခါ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၌ ခ်မ္း သာၾကြယ္ဝသူ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အတြက္ အမ်ဳိးသမီးကိုယ္ရံေတာ္ မ်ားကို ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးေန သည့္ လုပ္ငန္းကပင္ ၃ဝဝဝ ခန္႔ရွိေန သည္ဆိုသည္။     ယင္းသို႔ မ်ားျပားရျခင္းကလည္း အေၾကာင္းရွိပါ၏။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၌ ႏွစ္ အနည္းငယ္အတြင္း ျပည့္စံုခ်မ္းသာ လာသူမ်ား အဆမတန္မ်ားျပားလာခဲ့ သည္။ ယင္းလူ႔မလိုင္အလႊာ၌ အမ်ဳိး သမီးသန္းၾကြယ္သူေဌးက တတိယ အမ်ားဆံုးဟုဆိုသည္။     တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ခ်မ္းသာ၊ ဆင္းရဲ ကြဟမႈကလည္း အဆမတန္ ႀကီးမားလြန္း၍ သူေဌးမျဖစ္လာမႈက သူတို႔ဘဝအတြက္ လံုၿခဳံရန္ အကာ အကြယ္ပို၍ အလိုရွိလာၾကသည္။     ကြာတြန္႔ Cruodun  ကိုယ္ရံ ေတာ္လုပ္ငန္းကို တည္ေထာင္သူ ဝန္ေခြၽ႕ Wen Cui ၏ စီးပြားေရးလုပ္ ငန္းသည္ အလြန္ေအာင္ျမင္သည္ဆိုရ ေပမည္။     ဝန္ေခြၽ႕သည္ ယင္းလုပ္ငန္းကို ေအာက္ေျခမွစ၍ ဝင္ခဲ့သူျဖစ္၏။ သူကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္ရံေတာ္ အျဖစ္ အႀကိမ္မ်ားစြာ တာဝန္ယူခဲ့ဖူး သည္။     ဝန္ေခြၽ႕က သူ႔သင္တန္းသားမ်ား ကို ေျပာျပရာ၌-     ''အမ်ဳိးသမီးကိုယ္ရံေတာ္ ဆိုတာက ဘာနဲ႔အလားသဏၭာန္တူ သလဲဆိုေတာ့ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ အတူသြားလာသလို သေဘာေပါက္ထားရမယ္။ ကိုယ့္အစ္မ၊ ဒါမွမဟုတ္ ညီမတစ္ေယာက္ရသလိုပဲေပါ့''     ဝန္ေခြၽ႕၏ ကိုယ္ရံေတာ္လုပ္ငန္း ကို ယခုေလာေလာဆယ္၌ပင္ ကိုယ္ရံ ေတာ္အသစ္ ၃ဝ ခန္႔ အလိုရွိေၾကာင္း အမွာစာေရာက္ေနသည္။     ရွဲရွိန္က်န္း Xie Xingjiang  ဆိုသူ ကိုယ္ရံေတာ္က သတင္းသမားကို ေျပာျပသည္။     ''ကြၽန္မငယ္စဥ္ကတည္းက ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ အဲဒီလို စြန္႔စားခန္းေတြ သေဘာက်တယ္။ အဲဒီကတည္းက ကြၽန္မ ကိုယ္ရံေတာ္တစ္ ေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ေနတာ''     ရွဲရွိန္က်န္းကပင္ ဆက္ေျပာ သည္။     ''အမ်ဳိးသမီးေဖာက္သည္ေတြက အမ်ဳိးသမီးကိုယ္ရံေတာ္ပဲလိုခ်င္ ၾကတာ။ အမ်ဳိးသမီးအေဖာ္ဆိုရင္ အခန္းထဲမွာ လည္း ေခၚသိပ္လို႔ရတယ္ေလ။ အမ်ဳိးသမီးကိုယ္ရံေတာ္ကို ေတြ႕တဲ့လူေတြက ကိုယ္ေရးအတြင္း ေရးမႉးလို႔ပဲ သေဘာေပါက္ၾက တယ္။ အဲဒီမွာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေန ရင္ လူေတြအျမင္ကလည္း မေကာင္း ဘူး။ တစ္မ်ဳိးထင္ၾကတယ္''     မည္သို႔ပင္ဆိုေစ။ မစၥဝန္၏ လုပ္ငန္းကမူ အေျခအေနေကာင္း သည္ဆိုရမည္။ ယခုေလာေလာဆယ္ သူ၏ လက္ေတြ႕ သင္တန္း၌ ေလ့က်င့္ ေနသူ သင္တန္းသား ၆ဝ အထိ ပင္ရွိေန၏။     သင္တန္းဆရာမ်ားမွာ တပ္ဖြဲ႕ဝင္ အေဟာင္းမ်ားျဖစ္ၿပီး စစ္တပ္ဝင္း သင္တန္းေနရာ၌ပင္ သင္တန္းဆင္း ၾကရသည္။     မစၥဝန္၏ သင္တန္းကာလမွာ ေျခာက္လျဖစ္ၿပီး၊ အေျခခံဘြဲ႕ရၿပီးသူ မ်ားျဖစ္ရသည္။ ကြန္ဖူးအပါအဝင္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ဳိးစံု၊ လက္နက္မ်ဳိးစံု ကြၽမ္းက်င္စြာကိုင္တြယ္အသံုးျပဳႏိုင္ ရသည္။ ေရွးဦးသူနာျပဳကိုလည္း တတ္ေျမာက္ရသည္။     အလုပ္ခန္႔မည့္သူ၏ အဆင့္ အတန္းအလိုက္ လူအထက္လႊာ၌ ဝန္ဆန္႔ေစသည္။ အျပဳအမူ၊ အေျပာ အဆိုမွအစ သင္ၾကားေပး သည္။     ရွဲရွိန္က်န္းဆိုသူ သင္တန္းသူ သည္ အသက္ ၁၉ ႏွစ္သာရွိေသး၏။ သူသည္ စာရင္းကိုင္အျဖစ္ သင္ၾကား တတ္ေျမာက္ လာသူျဖစ္ေသာ္လည္း သူကိုယ္တိုင္က ကိုယ္ရံေတာ္အလုပ္ ကို လုပ္ခ်င္ေနသူျဖစ္၍ ဤသင္တန္း သို႔ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ မိဘမ်ား၏ ဆႏၵကိုဆန္႔က်င္ၿပီး မစၥဝန္ထံ သင္တန္းလာတက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။     ကိုယ္ရံေတာ္လုပ္ငန္းအတြက္ ငွားရမ္းပါက က်သင့္ေငြမွာ ကိုယ္ရံ ေတာ္အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးလွ်င္ တစ္ေန႔ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၃ဝဝ ေပးေဆာင္ ရသည္။ (ကိုယ္ရံေတာ္အမ်ဳိးသမီးက တစ္ေန႔ အေမရိကန္ေဒၚလာ ၁ဝဝ သာရ၏)။     တန္ဖိုးအႀကီးဆံုး ကိုယ္ရံေတာ္ လုပ္ငန္းအစီအစဥ္တစ္ခုမွာ ယာဥ္ႏွစ္ စီး၊ ကိုယ္ရံေတာ္ေျခာက္ေယာက္၊ တစ္ေန႔ ေဒၚလာ ၃ဝဝ ျဖစ္၏။     တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ တစ္ႏွစ္ ထက္ တစ္ႏွစ္ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝသူ တိုးလာေန၍ အမ်ဳိးသမီးကိုယ္ရံေတာ္ လုပ္ငန္းမွာ အနာဂတ္ကာလ၌ ပို၍ ေအာင္ျမင္လာမည္မွာ ေသခ်ာေနပါ ၏။ နိဂံုး     အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ လူငယ္မ်ားထဲ၌ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွ အမ်ဳိး သမီးမ်ားကလြဲလွ်င္ ဂ်ပန္ႏွင့္တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံရွိ ယေန႔ေခတ္လူငယ္မ်ား၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားမွာ တစ္မူဆန္းျပား ေနသည္ကို ေတြ႕ရပါမည္။     ေရွးယခင္က မေတြးေသာ အေတြးမ်ား၊ လက္ရွိလူႀကီးမ်ား လက္ သင့္မခံႏိုင္ေသာ အျဖစ္မ်ားဟု ဆို ေကာင္းဆိုႏိုင္ပါ၏။     သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႕ဘဝမ်ား၌ ေတြ႕ေနရသည့္ လူငယ္မ်ား၏ အေတြး အျမင္မ်ားႏွင့္ လက္ေတြ႕ဘဝေနနည္း ဟုဆိုလွ်င္ ရမည္ထင္ပါသည္။ စိုးမင္းဦး Source : by M.Patience. BBC News. by R. Buerk. BBC News. စုိးမင္းဦး