အိႏၵိယ ၾကည္းတပ္၏ ႏ်ဴကလီးယား ထိပ္ဖူးတပ္ဆင္ ပစ္ခတ္ႏုိင္ေသာ Prithvi-II တာေဝးပစ္ဒံုး စမ္းသပ္ ပစ္ခတ္မႈမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး ၎အား Chandipur off Orissa ကမ္း႐ိုးတန္းတြင္ ၾကည္းတပ္မွ စမ္းသပ္ ပစ္ခတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ကီလိုမီတာ ၃၅ဝ ေက်ာ္ အကြာအေဝး အထိ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။
အဆုိပါ ျပည္တြင္းျဖစ္ ေျမျပင္မွ ေျမျပင္ပစ္ ဒံုးအား ယာဥ္တင္ ဒံုးပစ္စင္ တစ္ခုေပၚမွ တင္၍ ပစ္ခတ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ Prithvi သည္ အိႏၵိယ ႏုိင္ငံ၏ ပဲ့ထိန္းဒံုး လက္နက္မ်ား (IGMDP) ထုတ္လုပ္ေရး အစီအစဥ္မွ ဂုဏ္ယူဝင့္ၾကြားဖြယ္ ေပၚထြက္လာသည့္ ပထမဆံုးေသာ တာေဝးပစ္ ဒံုးလက္နက္ တစ္ခုျဖစ္သည္။ အိႏၵိယ တို႔သည္ Shourya ေျမျပင္မွ ေျမျပင္ပစ္ တာတိုပစ္ ဒံုးကိုလည္း Orissa ကမ္း႐ိုးတန္း ေဒသတြင္ စမ္းသပ္ ပစ္ခတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ၎သည္ ကီလိုမီတာ ၆ဝဝ အကြာ အေဝးအထိ ပစ္ခတ္ႏိုင္ေသာ အသံထက္ ျမန္သည့္ ဒံုးလက္နက္ အမ်ဳိးအစား တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ အဆုိပါ ဒံုးလက္နက္ မ်ားမွာ အိႏၵိယ ကာကြယ္ေရး သုေတသန တီထြင္ေရး သိပၸံ (DRDO) အဖြဲ႕၏ နည္းပညာပိုင္း ဆိုင္ရာ တိုးတက္လာမႈ ျပယုဂ္ တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။
အိႏၵိယတို႔သည္ ၂ဝဝဝ ကီလိုမီတာ အကြာအေဝး အထိ ပစ္ခတ္ႏိုင္ေသာ Agni-II တာေဝးပစ္ ဒံုးကိုလည္း ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၁ ရက္ေန႔က ေအာင္ျမင္စြာ စမ္းသပ္ႏုိင္ခဲ့ၿပီး ၎သည္ ႏ်ဴကလီးယားတပ္ ထိပ္ဖူးအား သယ္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီး အေလးခ်ိန္္ ၁ဝဝဝ ကီလိုဂရမ္ ရွိသည္။ Agni-II ဒံုးအား ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္မ်ားတြင္ စမ္းသပ္ ပစ္ခတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ရာတြင္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘဲ ၃ ႀကိမ္ေျမာက္ စမ္းသပ္မွသာ ေအာင္ျမင္ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ၿပီး စစ္ဘက္ သိပၸံပညာရွင္ မ်ားႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႕မ်ား အတြက္လည္း စိတ္ဓါတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ တြန္းအား ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလႏွင့္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၾကားကာလတြင္လည္း အိႏၵိယတို႔သည္ Agni-V မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ တာေဝးပစ္ ဒံုးကိုလည္း စမ္းသပ္ ပစ္ခတ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ကီလိုမီတာ ၅ဝဝဝ အကြာအေဝးအထိ ပစ္ခတ္ႏိုင္ေသာ Agni-V သည္ တိုက္ခ်င္းပစ္ ဒံုးလက္နက္ တစ္ခုနီးပါး စြမ္းေဆာင္ႏုိင္စြမ္း ရွိပါသည္။ အိႏၵိယ ၾကည္းတပ္သည္ အသံထက္ ျမန္ၿပီး အကြာအေဝး ကီလိုမီတာ ၃ဝဝ အထိ တိုက္ခိုက္ႏိုင္ေသာ BrahMos Supersonic ခ႐ုစ္ဒံုးနည္း ဗ်ဴဟာအသစ္ တစ္ခုကိုလည္း ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။ အိႏၵိယ အစိုးရသည္ Arunachal Pradesh ျပည္နယ္အတြင္း ကီလိုမီတာ ၄ဝ၅၇ အကြာအေဝး အထိ ထိစပ္ေနေသာ နယ္စပ္ေဒသ တစ္ေလွ်ာက္တြင္ တ႐ုတ္ ႏိုင္ငံအား တန္ျပန္ရန္ အတြက္ BrahMos ဒံုးမ်ားကို တပ္ျဖန္႔ ထားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ပါကစၥတန္ႏွင့္ ထိစပ္လွ်က္ ရွိေသာ အေနာက္ဘက္ နယ္စပ္တြင္လည္း ၎ဒံုးမ်ားကို တပ္ျဖန္႔ထားေၾကာင္း သိရသည္။
၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ပါကစၥတန္ ႏိုင္ငံသည္ ႏ်ဴကလီးယား က်ည္ထိပ္ဖူး သယ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ ကိုယ္ေပ်ာက္ နည္းပညာသံုး ခ႐ုစ္ ပဲ့ထိန္းဒံုးကို ေအာင္ျမင္စြာ စမ္းသပ္ ပစ္ခတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ Hatf VII ဟု အမည္ ေပးထားသည့္ ယင္းဒံုးသည္ အကြာအေဝး ကီလိုမီတာ ၇ဝဝ အထိ ပစ္ခတ္ႏုိင္ၿပီး ေရဒါျဖင့္ ဖမ္းယူမႈအား ေရွာင္လႊဲႏိုင္ ေၾကာင္း သိရသည္။ ၎အား ဒံုးပစ္ျပြန္ ၃ ခုတပ္ MLV ဒံုးလက္နက္ တင္ယာဥ္မွ တပ္ဆင္ ပစ္ခတ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ စကၤာပူ တပ္မေတာ္၏ ပထမဆံုးေသာ HIMARS အေျမာက္တပ္ခြဲမ်ား လက္ရွိ အခ်ိန္တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ ေနၿပီျဖစ္ၿပီး ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၅ ရက္ေန႔တြင္ Khatib Camp တြင္ တရားဝင္ ဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနား က်င္းပခဲ့ သည္။ ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီးဌာနမွ ေျပာၾကားခ်က္ အရ HIMARS အေျမာက္စနစ္ မ်ားေၾကာင့္ စကၤာပူ တပ္မေတာ္ အေနျဖင့္ စိန္ေခၚမႈ အသစ္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းႏုိင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ စကၤာပူ တပ္မေတာ္သည္ HIMARS အေျမာက္စနစ္အား ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဇူလိုင္လတြင္ Oklahoma ၿမိဳ႕ရွိ Fort Sill စစ္ေရး ေလ့က်င့္ကြင္းတြင္ စမ္းသပ္ ပစ္ခတ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ HIMARS အေျမာက္စနစ္၏ တိက်စြာ ပစ္ခတ္ႏုိင္စြမ္း၊ လ်င္ျမန္စြာ လႈပ္ရွား ႏိုင္စြမ္းႏွင့္ ေခတ္မီ ကြန္ယက္ ဆက္သြယ္ေရး စနစ္မ်ားေၾကာင့္ အေျမာက္တပ္ဖြဲ႕ မ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ရည္အား ျမင့္မား လာေစမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ေတာင္ကိုရီးယား ႏုိင္ငံသည္ ေျမာက္ကိုရီးယား တို႔၏ တာေဝးပစ္ ဒံုးမ်ားကို တန္ျပန္ႏိုင္ရန္ အတြက္ Patriot ဒံုးမ်ားကို ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ပုံစံျဖင့္ အဆင့္ျမႇင့္တင္ တည္ေဆာက္လ်က္ ရွိသည္။ ႏုိင္ငံပိုင္ DATQ ကာကြယ္ေရး ေအဂ်င္စီ၏ ေျပာၾကားခ်က္ အရ အဆုိပါ ဒံုးမ်ား အဆင့္ျမႇင့္တင္မႈမွာ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ၿပီးစီးခဲ့ေၾကာင္း ၎သည္ တာေဝးပစ္ ေျမျပင္မွ ေဝဟင္ပစ္ အမ်ဳိးအစားျဖစ္ၿပီး ေျမာက္ကိုရီးယား တို႔၏ ဒံုးမ်ားကို ၾကားျဖတ္ တုိက္ခုိက္ႏိုင္ေၾကာင္း သိရသည္။ ေတာင္ကိုရီးယား တို႔သည္ ဒံုးလက္နက္သစ္မ်ား တီထြင္ေရး အတြက္ ေလ့လာမႈမ်ား ကိုလည္း ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္အတြင္း ထပ္မံျပဳလုပ္ သြားမည္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ အေနျဖင့္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၈၁၃သန္းခန္႔ သံုးစြဲ၍ ဒံုးလက္နက္ ၁ဝ ခု ကို တီထြင္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ ေတာင္ကိုရီးယား တပ္မေတာ္တြင္ လက္ရွိ အသံုးျပဳေနေသာ အေမရိကန္လုပ္ PAC-3 (Patriot advanced capability-3) ဒံုးထက္ ၂ ဆ၊ PAC-2 ဒံုးႏွင့္ Iron Hawk-II ေျမျပင္မွ ေဝဟင္ဒံုး မ်ားထက္ ၄ ဆေက်ာ္ျဖစ္သည့္ အကြာအေဝး ၆ဝ ကီလိုမီတာေက်ာ္ အထိ ပစ္ခတ္ႏိုင္ေသာ L-S AM ဒံုးလက္နက္ အသစ္ကို တီထြင္လ်က္ ရွိေၾကာင္း သိရသည္။ L-S AM ဒံုးစနစ္အား တီထြင္ရန္ အတြက္ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ၎အတြက္ ကုန္က်စရိတ္အား ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္ ေအၿပီလတြင္ သတ္မွတ္ ေပးခဲ့သည္။ ၎တို႔အား ေတာင္ကိုရီးယား ႏိုင္ငံ၏ အလယ္ပိုင္းႏွင့္ ေတာင္ပိုင္း ေဒသမ်ားရွိ အဓိက စက္႐ုံႀကီးမ်ားႏွင့္ စစ္ဘက္ အေျခစိုက္ စခန္းမ်ားကို ကာကြယ္ရန္ အတြက္ ျဖန္႔ၾကက္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
ထိုင္ဝမ္ႏိုင္ငံသည္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ အေရွ႕ေတာင္ဘက္ ကမ္း႐ိုးတန္း ေဒသရွိ စစ္ဘက္ အေျခစိုက္ စခန္းမ်ားအား တိက်စြာ တုိက္ခုိက္ႏိုင္မည့္ တာေဝးပစ္ ပဲ့ထိန္းဒံုး တစ္ခုကို တီထြင္ရန္ စီစဥ္လ်က္ ရွိသည္။ ထိုင္ဝမ္ ကာကြယ္ေရး ဝန္ႀကီး ဌာနသည္ ဒံုးကုိယ္ထည္အား ဒီဇိုင္း ေရးဆြဲျခင္းႏွင့္ လံုၿခံဳေရးစနစ္မ်ား ထုတ္လုပ္ျခင္းတို႔ အပါအဝင္ တီထြင္မႈ လုပ္ငန္း မ်ားအတြက္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၁.ဝ၄သန္း သံုးစြဲရန္ လ်ာထားေၾကာင္း သိရသည္။ အေသးစိတ္ အခ်က္အလက္မ်ားကိုမူ မသိရွိရေပ။ထို႔အျပင္ ၄င္းတို႔၏ ေလေၾကာင္းရန္ ကာကြယ္ေရး စြမ္းရည္အား တိုးတက္ေစရန္ အတြက္ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၉၂၁ သန္း တန္ဖိုးရွိ PAC-3 ဒံုးမ်ားကိုလည္း မွာယူထားေၾကာင္း သိရသည္။Lockheed Martin ကုမၸဏီကလည္း ထိုင္ဝမ္ႏိုင္ငံအား PAC-3 ဒံုးမ်ား ေရာင္းခ်ေပးရန္ ကန္ထ႐ိုက္ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆိုထားေၾကာင္း သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲ တစ္ခုတြင္ အတည္ျပဳ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ယင္းကန္ထ႐ုိက္ စာခ်ဳပ္ပါ အခ်က္မ်ား အရ PAC-3 ဒံုးမ်ားအျပင္၊ ဒံုးပစ္ေလာင္ခ်ာမ်ား၊ ျပင္ဆင္ေရး ကိရိယာမ်ားႏွင့္ အပိုပစၥည္းမ်ား ပါဝင္ၿပီး လာမည့္ ပထမႏွစ္ဝက္ ကာလတြင္ စတင္ ထုတ္ေပး သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။အဆိုပါ ဒံုးမ်ားအား ၁၇ လတာ ကာလအတြင္း အၿပီးသတ္ ထုတ္ေပး သြားမည္ျဖစ္ၿပီး ၄င္းမွာ ထိုင္ဝမ္တို႔ အေနျဖင့္ တတိယ အႀကိမ္ေျမာက္ PAC-3 ဒံုးမ်ား ဝယ္ယူမႈလည္းျဖစ္သည္။
ျမ၀တီ
