ပုဂံေစ်းအား ယမန္ႏွစ္က ျမင္ေတြ႕ရစဥ္ (ဓာတ္ပံု-ကိုေနာ္(ပုဂံ))
25.9.2013
Written by လွျမင့္ (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္)
ျပည္သူၾကားမွာ အမွန္ရွာဟူေသာ အေတြးအျမင္သည္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္၏ အႏွစ္အရသာကုိ ေဖာ္က်ဴးေသာ လႈ႔ံေဆာ္စည္း႐ုံးမႈ ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီဟူသည္ ျပည္သူတို႔၏ ဆႏၵအရ ျပည္သူ ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားျဖင့္ ႏုိင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ စနစ္တစ္မ်ဳိးဟူ၍ ျမန္မာအဘိဓာန္က်မ္း၌ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုထားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပည္သူတုိ႔၏ ဆႏၵႏွင့္အညီ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို ထူေထာင္ေရးတြင္ ျပည္သူၾကားမွာ အမွန္ရွာဟူေသာ အေတြးအျမင္သည္ ထက္ျမက္စူးရွ ေလးနက္ေသာ အေတြးအေခၚႏွင့္ လုပ္ရပ္ျဖစ္သည္။
နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ကာလသမုိင္း တစ္ေလွ်ာက္၌ ျပည္သူၾကားမွာ အမွန္ရွာဟူေသာ အေတြးအျမင္ကို လက္ကိုင္ျပဳ၍ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမွာ စာေပလြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ စာဆိုႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း (ခရစ္ႏွစ္ ၁၈၇၆-၁၉၆၄) ပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိနည္းတူ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ကာလ၏ ၁၉၃၀ ျပည့္ႏွစ္၀န္းက်င္မွ စတင္ကာ ျပည္သူၾကားမွာ အမွန္ရွာဟူေသာ အေတြးအျမင္ကို လက္ကိုင္ျပဳ၍ စာေပတာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ လူငယ္စာဆုိရွင္ တစ္ဦးမွာ အမ်ဳိးသားေရး စာဆိုႀကီးျဖစ္ေသာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ (ဦးသိန္းဟန္) (ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၀၇-၁၉၉၀)ျဖစ္သည္။
ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္သူတုိ႔၏ စည္းလံုးေရးကို ၿပိဳကြဲေအာင္ ေသြးကြဲေအာင္ ျပဳလုပ္ေနေသာ မူရင္းလက္သည္ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕ အစိုးရအား အေလးထားဆန္႔က်င္ ေတာ္လွန္ရမည့္အစား ျမန္မာျပည္သူ အခ်င္းခ်င္းသာ ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ ဆန္႔က်င္ခဲ့သည္။ အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမည္သုတ္၍ ခြပ္ေနၾကသည္။ ထုိသုိ႔ေသာ နယ္ခ်ဲ႕တို႔၏ ႏုိင္ငံေရး ပရိယာယ္ကို ျပည္သူမ်ား သတိထားမိေစရန္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရး အေတြးအျမင္ ႏိုးၾကားရွင္သန္ လာေစရန္ ရည္စူးလ်က္ အမ်ဳိးသား အထက္တန္း ေက်ာင္းဆရာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီသည္ ၁၉၃၃ ခုႏွစ္တြင္ ဂႏၴေလာက မဂၢဇင္း၌ တိမ္လႊာဟူေသာ ေခတ္စမ္းကဗ်ာကို ေရးဖြဲ႔၍ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား ၀ိ၀ါဒစနစ္မ်ား ကြဲျပား၍ ၀ါးအစည္း ေျပသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ေနသည့္အစား ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားတို႔၏ နယ္ပယ္အတြင္းမွ ျပည္သူတို႔၏ လိုလားခ်က္ႏွင့္ ဆႏၵမ်ားကို ရွာေဖြ၍ အမွန္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ကာ ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳ လုပ္ရပ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရန္ ျပည္သူၾကားမွာ အမွန္ရွာ အေတြးအျမင္ကို
"စိတ္ရင္းျဖဴစင္ၾကည္ႏွင့္
ေျမဆီကုိအတန္ ျမည္းကာပ၊
ေျမသီးကို နာနာခဲပါလုိ႔
ရဲေတာ့မည့္ ဟန္ကိုဆင္လိုက္ေပါ့၊
စ်ာန္ခင္သူ စ်ာန္ကစားသလိုပါ့၊
ေျမခင္သူ ေျမမွာတြားကာျဖင့္
အားသစ္မယ္ေလး" ဟူ၍ ေရးဖြဲ႔လႈံ႔ေဆာ္ ခဲ့သည္။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ တိမ္လႊာကဗ်ာသည္ ၁၉၃၄ ခုႏွစ္ ၀န္းက်င္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရ၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္မ်ားကို နယ္ခ်ဲ႕အႀကိဳက္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ကာ ျပည္သူတို႔၏ ဘ၀ႏွင့္ဆႏၵကို မ်က္ကြယ္ျပဳေနခဲ့ၾကေသာ နယ္ခ်ဲ႕အလိုေတာ္ရိ ျမန္မာအမတ္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးတို႔၏ အသိုင္းအ၀ိုင္းတြင္ ဂယက္႐ိုက္ခတ္ ေစခဲ့သည္။
ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားတို႔၏ နယ္ပယ္အတြင္းမွ ျပည္သူတို႔၏ လိုလားခ်က္ႏွင့္ ဆႏၵမ်ားကို ရွာေဖြ၍ အမွန္တရားကို ေဖာ္ထုတ္ကာ ျပည္သူ႔အက်ဳိးျပဳ လုပ္ရပ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရန္ ျပည္သူၾကားမွာ အမွန္ရွာ အေတြးအျမင္ကို . . . . .
ထုိသုိ႔ ႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္တြင္ ဂယက္႐ိုက္ခတ္ေစခဲ့ေသာ တိမ္လႊာကဗ်ာကို ေရးဖြဲ႔ၿပီး မၾကာမီ အခ်ိန္မွာပင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီသည္ ပုဂံေစ်းဟူေသာ ပင္ကိုေရး ၀တၳဳတို တစ္ပုဒ္ကို ေရးသားခဲ့ျပန္သည္။ ပုဂံေစ်း ၀တၳဳတိုသည္ ျပည္သူလူထု၏ အၾကားတြင္ အမွန္တရားကို ရွာေဖြခဲ့ေသာ အရပ္သားတစ္ဦးႏွင့္ ေပစာ၊ ေပထုပ္မ်ား အၾကားတြင္သာ အေျဖရွာေပးခဲ့ေသာ ပညာရွိမ်ား၏ အႏွစ္သာရ ကြာျခားပံုကို ေဖာ္က်ဴးေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္ေရးဖြဲ႕ခဲ့မႈ ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းဆိုရေသာ္ ပုဂံေစ်း ၀တၳဳတိုသည္ စာအုပ္ႀကီးသမားႏွင့္ ဒိ႒ေလာက လက္ေတြ႕မ်က္ျမင္ သမားတို႔၏ အေတြးအျမင္ႏွင့္ ခံယူခ်က္ အႏွစ္သာရ ကြဲျပားျခားနားမႈကို ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုးျပခဲ့ေသာ အေတြးအေခၚသစ္ ၀တၳဳတို တစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ ပုဂံေစ်း ၀တၳဳတို၏ ဇာတ္လမ္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္မွာ ဤသုိ႔ျဖစ္သည္။
တစ္ရံေရာအခါ ပုဂံျပည္၌ တ႐ုတ္ကုန္သည္ အခ်ဳိ႕ႏွင့္ ပုဂံသားတို႔သည္ ေရႊစည္းခံု ေစတီအနီးတြင္ ေတြ႔ၾကစဥ္ ပုဂံသားတုိ႔က "နင္တို႔သည္ ေရႊခ်ည္ထိုး ေငြခ်ည္ထိုး အက်ႌကိုသာ ၀တ္တတ္သည္။ ႏြားကိုတင္၍ ကုန္စည္ကိုသာ ေရာင္းခ်တတ္သည္၊ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ကိုသာ စားေသာက္တတ္သည္" ဟု ျပက္ရယ္ျပဳၾကေလသည္။ ထိုအခါ တ႐ုတ္ကုန္သည္မ်ားက "နင္တို႔သည္ ဖ်င္၀ါဂြမ္းထည္ကိုသာ ၀တ္တတ္သည္။ သူမ်ားကေရာင္းေသာ ကုန္ပစၥည္းကိုသာ ၀ယ္တတ္သည္။ ဟင္းည့ံ့ေကြၽးည့ံကိုသာ စားတတ္သည္" ဟု ျပန္ေျပာဆိုၾကသည္။
ေရႊစည္းခံု ေစတီအနီး၌ အခ်င္းမ်ားေသာ စကားသည္ ပုဂံျပည့္ရွင္ထံ ေရာက္ရွိသြားေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္ကုန္သည္မွဴးအား ေခၚယူ၍ ပညာခ်င္း ဖက္ၿပိဳင္လိုေၾကာင္း တ႐ုတ္ဘုရင္ထံ သ၀ဏ္လႊာ ေပးပို႔ခဲ့သည္။ လေပါင္း အေတာ္ၾကာတြင္ တ႐ုတ္သံအမတ္ ေခါင္းေဆာင္ေသာအဖြဲ႔ ပုဂံျပည္သုိ႔ ေရာက္ရွိလာၿပီး တ႐ုတ္ဘုရင္၏ သ၀ဏ္လႊာကို ဆက္သသည္။ ယင္းသ၀ဏ္လႊာတြင္ "မရွိ၍ ရွိသူ၊ ရွိ၍ မရွိသူ" ဟူေသာ ျပႆနာကို တင္ျပ၍ ျမန္မာပညာရွင္တို႔အား ေျဖၾကားေစခဲ့သည္။ ပုဂံျပည့္ရွင္သည္ သုခမိန္တို႔ကို မရွိ၍ ရွိသူ၊ ရွိ၍ မရွိသူဟူေသာ ျပႆနာ၏ အေျဖမွန္ကို ခုနစ္ရက္အတြင္း တင္ျပေစသည္။
ပုဂံမင္း၏ ပညာရွိ သုခမိန္တုိ႔သည္ သိမ္းဆည္းစုေဆာင္းထားေသာ ေပထုပ္အားလံုးကို လွန္ေလွာၾကည့္႐ႈ အေျဖရွာၾကသည္။ မ်က္စိေညာင္းျခင္း၊ မ်က္ရည္ယိုျခင္းသာ အဖတ္တင္၍ အေျဖကို ရွာ၍မရႏုိင္ၾကေပ။ ခုနစ္ရက္ ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ပုဂံျပည့္ရွင္သည္ မိမိ၏ အားကိုးရေသာ ပညာရွိ သုခမိန္တို႔ထဲမွ အေျဖမွန္ မရႏုိင္မွန္း သိရွိေသာေၾကာင့္ ပုဂံျပည္တြင္းသုိ႔ အႀကိဳအၾကားမက်န္ ေမာင္းေၾကာ္ေစ၍ မရွိ၍ ရွိသူ၊ ရွိ၍ မရွိသူ ျပႆနာ၏ အေျဖမွန္ကို ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္မည့္ ပညာရွင္စစ္စစ္ကို ျပည္သူအၾကားတြင္ ရွာေဖြေစခဲ့သည္။ ပုဂံေစ်းအနီး လွည္းတစ္စီးေပၚ၌ ေပရြက္စုတ္တစ္ခုကို အပ်င္းေျပ ဖတ္႐ႈေနေသာ လုလင္တစ္ဦးက အေျဖကို ရွာႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုေသာေၾကာင့္ ပုဂံမင္းက ေပထုပ္တုိ႔တြင္ ျပႆနာ၏ အေျဖရွာရန္ ခြင့္ေပးခဲ့သည္။ လုလင္က ေပထုပ္ကို မေတာင္း၊ ပန္းခ်ီေက်ာ္၊ ပန္းပုေက်ာ္၊ လက္သမားေက်ာ္ သံုးဦးကိုသာ ေတာင္းခံ၍ ျပႆနာကို ေျဖၾကားခဲ့သည္။
ေရွးဦးစြာ လႊတ္ေတာ္အနီးတြင္ လွပေသာ တဲကႏၷားတစ္ခု ေဆာက္ေစ၍ တဲကႏၷားအတြင္း၌ စင္ျမင့္ေဆာက္ကာ အခန္းႏွစ္ခန္း ခြဲျခားထားၿပီး ကန္႔လန္႔ကာႏွစ္ခု ကာရံေစသည္။ တစ္ခန္းတြင္ မရွိ၍ ရွိသူဟူ၍ စာတမ္းထုိးသည္။ က်န္တစ္ခန္းတြင္ ရွိ၍ မရွိသူဟူ၍ စာတမ္းထိုး၍ ကန္႔လန္႔ကာမ်ား ဖံုးလႊမ္းထားေစသည္။ ပုဂံမင္းႏွင့္ တ႐ုတ္သံအဖြဲ႔အား မရွိ၍ရွိသူ စာတမ္းထိုးထားေသာ အခန္းကို ဖြင့္ျပခဲ့သည္။ ဆင္းရဲသား အသြင္ရွိေသာ ေယာက္်ားသံုးဦး၏ ပံုပန္းခ်ီကား သံုးခ်ပ္ ေပၚလာသည္။ ယာဘက္ပံုတြင္ ေလးနက္စြာ စဥ္းစားေနေသာ မ်က္ႏွာအမူအရာ ရွိသူသည္ လက္တြင္ကညစ္ႏွင့္ ေပရြက္ကို ကိုင္ထားသည္။ ေနာက္ခံတြင္ ဆြတ္စားမကုန္ႏုိင္ေသာ ပေဒသာပင္ေအာက္၌ လူအမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထုိင္ၾကပံုကို ေရးျခယ္ေဖာ္ျပထားသည္။ အလယ္ပံုတြင္ ရဲရင့္၍ အံႀကိတ္ေနေသာ မ်က္ႏွာအမူအရာ ရွိသူ၏ပံုကို ေဖာ္ျပ၍ ေနာက္ခံတြင္ ေျပာင္လက္စြာ ၀တ္ဆင္ထားေသာ သူတုိ႔က စုတ္ႏုပ္စြာ ၀တ္ဆင္ထားေသာ သူတို႔အား ႏြားကဲ့သုိ႔ လွည္း၌တပ္၍ ေမာင္းေနၾကပံုကို ေဖာ္ျပထားသည္။ လက္၀ဲပံုတြင္ မ်က္လႊာခ်ေနေသာ မ်က္ႏွာအမူအရာ ရွိသူ၏ ပံုကိုေဖာ္ျပ၍ ေနာက္ခံတြင္ ေစတီတစ္ဆူကို လည္းေကာင္း၊ သရက္၊ ပိႏၷဲ၊ မာလကာ၊ ငွက္ေပ်ာ စိုက္ပ်ဳိးေနၾကေသာ သူတို႔၏ပံုကို ေဖာ္ျပထားသည္။
ရွိ၍ မရွိသူ စာတမ္းေရးထိုးထားေသာ အခန္းကို ဖြင့္ျပရာတြင္ လွပေသာ တုိက္ခန္းပံု ပန္းခ်ီကား၏ ေရွ႕တြင္ ပန္းပုထုထားေသာ ေယာက္်ားအ႐ုပ္တစ္ခု ေပၚလာသည္။ ထိုအ႐ုပ္ကို မိန္းမ႐ုပ္ ၁၀ ႐ုပ္ရံလ်က္ အလုပ္အေကြၽး ျပဳေနသည္။ ထိုေယာက်္ား႐ုပ္၏ ေရွ႕၌ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ ပြဲစံုႀကီး တည္ခင္းထားသည္။ ထုိေယာက္်ား႐ုပ္တြင္ ေလာဘမ်က္ႏွာ အမူအရာ ရွိသည္။
တ႐ုတ္သံအမတ္သည္ ယင္းအ႐ုပ္ကို လက္ညႇိဳးထိုး၍ "သူ ဒီလိုပဲ ေနသလား" ဟု လုလင္ကို ေမး၏။ လုလင္က ေခါင္းညိတ္လိုက္သည္။ ပုဂံနန္းတြင္း ညီလာခံတြင္ တ႐ုတ္သံအမတ္သည္ ပုဂံျပည့္ရွင္မင္းအား လက္ေဆာင္ပ႑ာမ်ား ဆက္သ၍ ပုဂံျပည္သည္ တုိင္းျပည္အ၀န္း ငယ္ေသာ္လည္း ရဲရင့္လွသည္ဟု ခ်ီးမြမ္းခဲ့သည္။
ပုဂံေစ်း ၀တၳဳတိုတြင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီသည္ ေပထုပ္သုခမိန္တို႔ မေျဖႏုိင္ေသာ ေမးခြန္းကို ျပည္သူလူထု အတြင္းမွ အရပ္သား လုလင္ပ်ဳိတစ္ဦးက ေျဖဆိုႏုိင္ပံု၊ ဘ၀အမွန္တရားအတြက္ အေျဖရွာရာတြင္ ျပည္သူၾကားတြင္သာ ရွာသင့္ပံု၊ စာေတြ႕ထက္ လူ႔ေလာက အေတြ႕အၾကံဳက ပို၍တန္ဖိုးရွိပံုတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္တင္ျပ ခဲ့သည္။ ျပည္သူအၾကားတြင္ အမွန္ရွာမႈႏွင့္ ေပထုပ္အၾကားတြင္ အေျဖရွာမႈတုိ႔၏ အႏွစ္သာရ ကြာျခားပံုကို-
"ပုဂံေစ်းကား လူအမ်ဳိးမ်ဳိး လူအစားစားတို႔ က်က္စားရာေနရာ ျဖစ္ေပသည္။ ရယ္သံ၊ ငိုသံ၊ ရန္ျဖစ္သံ၊ ညည္းညဴသံတို႔ျဖင့္ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ေအာ္ျမည္လ်က္ ေနေလသည္။ အသြားအလာ၊ အေျပးအလႊား တို႔ျဖင့္လည္း လႈပ္ရွားလ်က္ ေနေလသည္" ဟူ၍လည္းေကာင္း-
"လုလင္သည္ နန္းေတာ္မွ ထြက္ခဲ့ေလသည္။ လမ္းတြင္ တ႐ုတ္သံအမတ္၏ ထမ္းစင္သည္ မီလာ၍ သံအမတ္က လုလင္ေလ့လာေသာ ေပထုပ္ကို ငါၾကည့္ခ်င္သည္ဟု ဆို၏။ ထုိအခါ လုလင္က အမတ္မင္း ကြၽႏု္ပ္ေလ့လာေသာ ေပထုပ္ကား အျခားမဟုတ္ ပုဂံေစ်းပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္ဟု ျပန္ေျပာေလသည္။ ထုိအခါ တ႐ုတ္သံအမတ္ႀကီးက လုလင္ေကာင္းေလစြ။ ငါတို႔ျပည္သုိ႔ လုလင္လိုက္ခဲ့လွ်င္ ငါတို႔၏ ဘုရင္သည္ လုလင္အား ျမတ္ႏိုးေတာ္ မူေပမည္ဟု ဆိုေလ၏။ ပုဂံေစ်းလုလင္သည္ ခ်ဳိျပံဳးေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ေက်းဇူးဥပကာရ တင္ပါေၾကာင္း ျပန္ေျပာ၍ ကြၽန္ေတာ္မလိုက္လိုပါ။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ပုဂံကိုပို၍ ျမတ္ႏိုးပါသည္ဟု ဆိုရင္း ပုဂံေစ်းအနီးသုိ႔ ေရာက္လာေလသည္" ဟူ၍လည္းေကာင္း တင္ျပဖြဲ႔ဆိုခဲ့သည္။
ပုဂံေစ်း၀တၳဳတို ေပၚထြက္လာေသာ အခါတြင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၏ ပတ္၀န္းက်င္ရွိ ပညာရွိ အခ်ဳိ႕က ဆရာေဇာ္ဂ်ီအား ၿငိဳျငင္ခဲ့ဖူးသည္ဟု အဆိုရွိခဲ့သည္။ သုိ႔ရာတြင္ ဆရာေဇာ္ဂ်ီသည္ အမႈမထားဘဲ အမွန္တရားကို လက္ကိုင္ထား၍ ျပည္သူၾကားမွာ အမွန္ရွာဟူေသာ ခံယူခ်က္ျဖင့္ ကေလာင္လမ္းကို သစၥာရွိေသာ ကေလာင္ထမ္းလ်က္ ေသတစ္ပန္ သက္တစ္ဆံုး ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သည္။
က်မ္းကိုး-
၁။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီစာေပါင္းခ်ဳပ္(ပထမတြဲ)
၂။ ေဇာ္ဂ်ီ ရာျပည့္မဂၢဇင္း(၁၉၀၇-၂၀၀၇)
၃။ ျမန္မာႏုိင္ငံေရးသမုိင္း (ဦးေလးေမာင္)
Credit to >Eleven Media Group< Thanks
